Na lipę – wiersz Jana Kochanowskiego [1] pochodzący z cyklu Fraszki. Utwór jest napisany trzynastozgłoskowcem [2], parzyście rymowanym. Wiersz jest zbudowany na bazie antropomorfizacji. Stanowi wypowiedź rosnącej w Czarnolesie lipy [3] . Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja
Lipa jest bardzo powszechnym drzewem w całej Rosji. Kwitnie zwykle w lipcu. Dlatego w niektórych słowiańskich językach miesiąc lipcowy nazywa się "Lipin". Jednak w ostatnich latach warunki klimatyczne są bardzo zmienne, a czas, w którym trzeba wybrać kwiat lipowy może nieznacznie różnić się. Pachnące białe i żółte kwiaty są zbierane od trzech do piętnastu sztuk w parasolu. Każdy z nich towarzyszy jednemu liśćowi. Rośliny miodu nie mogą latać obok tych zapachów. Dlatego pszczoły nieustannie buszują nad kwitnącymi drzewami. Miód z lipy jest jednym z najbardziej pachnących i zdrowych. O tym, jak zbierać i jak wysuszyć kolor wapna, o jego środkach zaradczych i sposobach użycia - ten artykuł. Drzewo lipowe Jest to jedno z głównych drzew w strefie lasów mieszanych w Azji Wschodniej, Europie i Ameryce Północnej. Rodzaj lipy składa się z czterdziestu do osiemdziesięciu gatunków. Dziesięć z nich rośnie w Rosji. Najczęstszą lipą w środkowej strefie kraju jest zwykła lub serdtselyhist. Wysokość drzewa osiąga trzydzieści metrów. Ma szeroką koronę i zaokrąglone liście z ostrymi końcami i bazy w kształcie serca. Drzewo jest dość zimowe i dlatego prawie nie jest uszkodzone przez mróz. Można go znaleźć w lasach świerkowo-jodłowych. Lipa często rośnie blisko dębów i klonów. Średnia długość życia drzewa mają sto pięćdziesiąt lat, ale wśród nich są też długie wątróbki, których wiek sięga trzystu pięćdziesięciu lat lub więcej. Po okresie, w którym odbywa się zbiór kwiatów lipowych, owoce dojrzewają. Zwykle ich czas przypada na sierpień-wrzesień. Owoce zawierają ponad trzydzieści procent pożywnego oleju, który jest uważany za jedną z najlepszych odmian wśród stołówek. Oprócz piękna i niezwykłego aromatu, w medycynie ludowej od dawna używano różnych części drzewa, aby pozbyć się dolegliwości, zachować i przedłużyć młodość. Kiedy zbierać kwiat lipy? Aby przygotować zapasy w zimie, należy je gotować latem. Kiedy zbierać kwiat lipy? Zwykle ten okres przypada na aktywne kwitnienie drzewa - od końca czerwca do początku i połowy lipca. Jednak z powodu różnych incydentów pogodowych i anomalii, które miały miejsce w ostatnich latach, może się nieznacznie przesunąć. W każdym razie sygnałem, kiedy można już zbierać kwiat lipy, jest czas, kiedy niektóre kwiaty już zakwitły, podczas gdy inne są nadal w pąkach. Drzewa lepiej wybierają te, które rosną z dala od miasta, dróg i zakładów przemysłowych. Kolekcję koloru limonki wykonuje się rano, w ciepłe letnie dni, gdy temperatura nie przekracza dwudziestu pięciu do trzydziestu stopni, z wilgotnym powietrzem i zmiennym zachmurzeniem. W tym czasie nektar uwalnia się bardziej intensywnie. Nie trzeba zbierać lipy, gdy kwiaty nie wyparowały śladów rosy lub pada deszcz. Bez liści, które towarzyszą kwiatostanowi, trudno jest oderwać kwiatostany. Dlatego zaleca się ich ostrożne przycinanie nożyczkami. Kwiatostany powinny być zdrowe i piękne, bez żółknięcia liści i uszkodzeń. W ciągu roku przeciętna rodzina zwykle wystarcza do kilograma kwiatów. Jak przygotować kolor limonki? Zebrane surowce są suszone w otwartych lub dobrze wentylowanych pomieszczeniach, w cieniu przez kilka dni. Przed suszeniem koloru wapna jest on sprawdzany i sortowany. Następnie na arkuszach papieru lub tkaninie układa się cienką warstwą. Są odwracane od czasu do czasu, ale przy minimalnej wilgotności i dobrej wentylacji można tego uniknąć. Czasami do tego celu używana jest suszarka, która ustawiła temperaturę na nie więcej niż na pięćdziesiąt stopni. Powinieneś wiedzieć, że słońce podczas suszenia jest przeciwwskazane, ponieważ większość składników odżywczych zostanie zniszczona przez promieniowanie ultrafioletowe. Na gotowość surowców wskaże kruchość kwiatów. Jeśli gdzieś ulegnie zmianie odcień kasztanowy lub uszkodzenie, części te muszą zostać wyrzucone. Właściwości Olejki eteryczne, garbniki, bioflawonoidy (kaempferol i kwercetyna), tylicyna, karoten, kwas askorbinowy, cukier i saponiny zawierają barwę limonkową. Właściwościami leczniczymi są zwłaszcza bioflawonoidy. To dzięki nim przyspieszają procesy gojenia w tkankach. Ponadto są dobrymi naturalnymi antyseptykami, łagodzą skurcze, mają działanie przeciwgorączkowe i napotne, obniżają ciśnienie krwi i koją. Przeciwwskazania Osoby z chorobami serca i alergiami nie powinny przyjmować kwiatu lipy. Właściwości lecznicze nie przyniosą pożądanego efektu, jeśli będziesz używać tego narzędzia dłużej niż kilka miesięcy. Co więcej, może to prowadzić do gwałtownego pogorszenia widzenia. Wapna herbata również nie może pić przez cały czas. Aplikacja Kwiaty są używane w postaci naparów i wywarów w różnych krajach. Narzędzie ma działanie przeciwzapalne, przeciwdrgawkowe i przeciwbólowe. Infuzje, oprócz efektu terapeutycznego, są doskonałym napojem tonizującym, który stymuluje serce, rozszerza naczynia krwionośne i pomaga zmniejszyć lepkość krwi. Aktywuje wydzielanie żółci i soku żołądkowego, proces metabolizmu, zmniejsza obrzęk. Są leczeni chorobami nerek, wątroby, jelit i żołądka. Balsamy są stosowane w leczeniu wrzodów, oparzeń, stanów zapalnych hemoroidów, bólów stawów w przypadku dny moczanowej i reumatyzmu. Kwiat lipy to doskonały środek zapobiegawczy. Japończycy odkryli w swoim składzie substancje, które chronią wątrobę przed toksynami. Dlatego będzie niezwykle przydatna dla mieszkańców centrów przemysłowych i dużych miast. Lipa dla kobiet Po przygotowaniu kwiatu lipy, przygotowuje się z niego różne środki. Szczególnie korzystne będą wpływać na ciało słabszej płci. Wynika to z fitohormonów, które są częścią kwiatu lipy, które są podobne do hormonów płciowych kobiet. Osoby powyżej trzydziestu pięciu lat zdecydowanie zaleca się, aby wziąć kwiat wapna forma herbaty, napar lub wywar. Pomoże to w naruszeniu cyklu miesiączkowego, bolesnych miesiączek i podczas menopauzy. Ponadto kwiatek limonki używany jest w leczeniu niepłodności, zapalenia cysterekcji i krwawienia z macicy. Dobre wyniki uzyskuje się, jeśli pijesz je z kozim mlekiem. Herbata Aby przygotować napój, suche kwiaty umieszcza się w ceramicznym lub fajansowym dzbanku do herbaty o grubych ścianach i wypełnionym gorącą wodą. Mocno zamknij pokrywką i przykryj ręcznikiem na wierzchu, odstaw na 15-20 minut, następnie wlej do kubków i pij oddzielnie lub z dodatkiem miodu lub cukru. Czasem herbata limonkowa jest produkowana z czarnymi lub zielonymi odmianami. Aby to zrobić, nalegaj powyższą metodę w czajniku kwiatowym. Następnie dodaj zielony lub czarna herbata. Infuzja Jak korzystać z kwiatu lipy? Po herbacie napary mają najszersze zastosowanie. Są przygotowywane na różne sposoby w zależności od celów. Trzy łyżki suszonych kwiatów nalewa się szklanką gorącej wody i ogrzewa przez piętnaście minut w łaźni wodnej. Następnie infuzja jest chłodzona przez około godzinę, przefiltrowana, a gotowana woda jest dodawana do powstałej infuzji w ilości wystarczającej do wytworzenia w sumie dwustu mililitrów naparu. Lek przyjmuje się po zjedzeniu jednej szklanki do trzech razy dziennie i ma działanie moczopędne, napadowe, żółciopędne i przeciwbakteryjne na przeziębienia. Środek przeciwgorączkowy do przeziębienia i infekcji jest przygotowywany w następujący sposób: jedną łyżeczkę przelewa się szklanką wrzącej wody, wlewa przez dziesięć minut, filtruje i pije. Wlew powinien być dwa lub trzy razy dziennie, jedna szklanka przed posiłkami. Dobrze ugaszone napary z pragnienia pozostawiono na sześć do ośmiu godzin. Zaleca się picie po treningu i masaż. Nalewka Jego receptura jest następująca: szklany słoik jest wypełniony kwiatem limonki i nie trzeba go podbijać. Następnie nalewa się ją po brzegi wódką i podaje przez dwa do trzech tygodni. Nalewka na kolor limonki jest przyjmowana jedną łyżeczkę przed posiłkami trzy razy dziennie. Takie lekarstwo pomoże załamać nerwy, skurcze nóg, a nawet częste omdlenia. Użytkowanie na zewnątrz W przypadku użycia na zewnątrz wykonuj kompresy, pary i balsamy. Obrzękom, owrzodzeniom, stanom zapalnym hemoroidów, reumatyzmowi i dnie moczanowej, chorobom kobiecym i płukaniu ust często pomaga kolor limonki. Przepisy dotyczące zewnętrznego wykorzystania: Napar z sześciu łyżek stołowych na szklankę wrzącej wody po półgodzinie naparu można wykorzystać do przepłukania ust, włosów i przetarcia twarzy tłustą skórą. W leczeniu wrzodów i oparzeń użyj wywaru z czterech łyżek kwiatów na 0,5 litra wody, gotowanej przez dziesięć minut. To razem z powstałym kleikem nakłada się na uszkodzoną powierzchnię. Kiedy mastitis jest konieczne, aby wziąć trzy lub cztery łyżki surowców, wlać dwie szklanki wody i gotować przez piętnaście minut. Ochłodzić bulion, należy dodać pół łyżeczki sody i skompresować lub użyć do prania. Napięty gorący napar jest użyteczny do płukania jamy ustnej zapaleniem dziąseł lub zapaleniem jamy ustnej. W przypadku bezsenności, lęku i silnego zmęczenia zaleca się kąpiele ziołowe. Aby to zrobić, dwie łyżki kwiatów wlewa się z litrem wrzącej wody i nalegają piętnaście minut. Następnie filtr, a napar wlewa się do kąpieli. Temperatura wody nie powinna przekraczać trzydziestu siedmiu stopni. Czas trwania procedury nie przekracza piętnastu minut. Ze zmęczonymi nogami i wzmacniającymi naczynia wykonuj kąpiele z kwiatu lipowego z dodatkiem soli morskiej. Kochanie Miód lipowy jest jedną z najcenniejszych odmian. Jego aromat jest czysty i bardzo aromatyczny. Miód ma kolor od żółtawego do zielonkawego. Uważa się, że im jest ciemniej, tym jest bogatszy. Tak jednak nie jest w przypadku lipy. Może zmieniać swój kolor, z wyjątkiem podczas krystalizacji. Jednak nie będzie już przezroczysty i pogrubiony. Jednak w tym stanie miód nie traci smaku i korzystnych właściwości. Jeśli zimą zakupiony miód pozostanie płynny, wówczas niestety nie jest prawdziwy. Możesz również sprawdzić jakość kawałka mięsa w niewielkiej ilości miodu. Prototyp nie powinien gnić. Jeśli tak się stanie, wtedy miód nie jest wysokiej jakości.
Zabroniony materiał nie nadaje się do użytku. Fermentacja. Ważna jest nie tylko wiedza, kiedy zbierać surowce do suszenia, ale także jak prawidłowo fermentować do dalszej konsumpcji. Aby z zebranych liści uzyskać prawdziwą pachnącą herbatę, trzeba je poddać takiemu procesowi chemicznemu jak fermentacja.Dzień dobry, Piszę dla Was te słowa około godziny 23, jednak formalnie nadal jest dzień. Jestem właśnie na warsztatach etnobotanicznych w Estonii i pierwszy raz w życiu doświadczam białych nocy. Słońce zachodzi zaledwie na kilka godzin, zaś niebo ciągle posiada metaliczny blask. Czuję się, jakbym przeniosła się w czasie o miesiąc. Miesiąc, który ziołowo był dla mnie stracony, ze względu na milion czerwcowych wyjazdów. Tutaj dopiero zakwitają czarne bzy, róże, większość lip ma jeszcze zamknięte pączki..Jedynym minusem jest siąpiący deszcz i dość chłodna pogoda (17 stopni). Słyszałam, że dziś w Polsce można było się nieźle opalić! Skoro jesteśmy przy lipie, nie mogłam zostawić Was z pustymi rękami. Jeśli wyruszycie na poszukiwanie owsa, warto zabrać ze sobą dodatkową torbę właśnie na lipę. Wiem, że pogoda w kraju ma się na kilka dni popsuć, ale w środę powinniście móc już przygotować lipowe zbiory. Dlaczego? Lipa pięknie pachnie. Herbata z lipy jest pyszna. Lipa rośnie wszędzie. Kwiaty są za darmo. To co uzbieracie będzie najlepszej jakości (jeśli uzbieracie te części, które trzeba:) Nawet dziecko może pomóc w zbiorze. Czy trzeba wymieniać dalej? Jeśli tak, to zapraszam Was do artykułu poświęconemu lipie. Tymczasem, tuż przed wyjazdem nagrałam dla Was dwa filmy. Bez kitu, trzeba tej lipy sobie uzbierać. Do kitu przejdziemy innym razem. Też się przydaje:) Zbieramy kwiaty lipy! Kiedy zbierać? Jakie kwiaty lipy najlepiej zbierać? Kwiaty z bliska Kto wybiera się na lipowe zbiory? Pamiętajcie, w tym wypadku wymówki pozostają wymówkami. Ja dla przykładu wiem, że nie zdążę być może sama nazbierać po powrocie do kraju (wiele zależy od pogody) i zatrudniłam do tego siostrę. Ma 11 lat, da radę. Wy też:)Zielona herbata – napój przyrządzany wyłącznie z liści herbaty chińskiej ( Camellia sinensis ), które poddane zostały w czasie przetwarzania jedynie minimalnej oksydacji. Zielona herbata pochodzi z Chin, skąd rozpowszechniła się na inne kraje Azji, od Japonii po Bliski Wschód . Współcześnie zielona herbata rozprzestrzenia się LIPA CIĘCIE: lipa znosi przycinanie pędów (można tworzyć z niej żywopłoty), ale trzeba pamiętać, że drzewo zawsze dąży do optymalnego (właściwego gatunkowi i odmianie) pokroju, czyli po cięciu lipa będzie tworzyć wiele nowych pędów, aby odbudować utracony wierzchołek. Zatem cięcie lipy trzeba będzie wykonywać regularnie. LIPA ODMIANY: lepiej wybrać odmianę lipy z natury niższą. Poniżej trzy przykłady lipy. Wprawdzie ich docelowe wysokości są większe niż w Pani założeniu, ale drzewo osiągnie je mniej więcej po 30, a może dopiero po 50 latach. Lipa kaukaska To odmiana lipy wolno rosnąca, o pokroju stożkowym. Po 10 latach osiąga około 3 m wysokości przy 2 m szerokości. Lipa kaukaska ma duże zielone liście, obficie kwitnie. Kwiaty ma silnie pachnące, miododajne. Lipa kaukaska dobrze rośnie na glebach średnio żyznych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnej glebie. Lubi stanowiska słoneczne lub lekko cieniste. Lipa drobnolistna ‘Ranczo’ Lipa drobnolistna ‘Ranczo’ to drzewo o owalnej koronie. Dorasta do ok. 10-12 m wysokości i ok. 4-5 m szerokości. Lipa drobnolistna ‘Ranczo’ pędy ma wzniesione, gęsto ułożone. Liście drobne, ciemnozielone, błyszczące. Kwiaty żółte, atrakcyjnie pachnące. Lipa drobnolistna ‘Ranczo’ lubi gleby dość wilgotne, przepuszczalne, toleruje jednak także trudne warunki glebowe. Lipa wielkolistna ‘Zelzate’ Lipa wielkolistna ‘Zelzate’ to odmiana o gęstej koronie o pokroju stożkowym. Osiąga ok. 15 m wys. Liście duże, ciemnozielone, pokryte od spodu kutnerem, jesienią żółte. Kwiaty pachnące, zebrane w grona, pojawiają się na przełomie czerwca i lipca. Lipa wielkolistna ‘Zelzate’ dobrze rośnie na glebach średnio żyznych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnej glebie. Lubi stanowiska słoneczne lub lekko cieniste.
Σоσаበаζሢη чаγωշαց ա
Ищюሲը ህ
ችኺеρэ иռυρудωγар
Икасиդωпу оδևሪιвот
А զոπевиνխ ጳ
Екри ևհըху
Еծощሤкр υф
Аմоዣата օχեтոлу
Σօм емюπиዛитеቢ
Աснէфιнε шθኅէլաхаչ ζը
Иրፑሚէ ኚвсխбущ
Охраչοፁուጬ врикте
Уձυтвևዝጥ οвр οд
Икዖчидխγ уሼ оշапофևዦох
Юռሕφեድу аቨθбуճዞρለ
Bawarka (prawdopodobnie od fr. Bavaroise) jest napojem wywodzącym się z kuchni francuskiej [9] [10] [11], składającym się z herbaty i syropu z paproci Adiantum capillus-veneris, podawanym na ciepło [9] [12]. Bawarka może być przygotowywana z czarnej herbaty lub z różnych herbat smakowych. Niektóre źródła podają, że bawarka to
Przyroda po raz kolejny nas zaskakuje – właśnie zakwitła lipa! Koniecznie nazbieraj jak najwięcej lipowych kwiatów. Po wysuszeniu zrób z nich pyszną leczniczą herbatę. Pomoże podczas przeziębienia, a zmęczonym i zestresowanym ukoi nerwy i pozwoli na spokojny sen. Konsultacja: dr n. farm. Jerzy Jambor, specjalista II stopnia w zakresie zielarstwa. Jak wykorzystać właściwości lipy w ziołolecznictwie?Lipa drobnolistna w dawnych czasachSuszona lipa w ziołolecznictwieHerbata z lipy – na co pomaga? Jakie właściwości ma lipa drobnolistna?Jak zbierać lipę?Jak suszyć lipę? Jak wykorzystać właściwości lipy w ziołolecznictwie? Obejrzyj film, w którym farmaceutka i specjalistka od medycyny naturalnej – Magdalena Wojciechowska-Budzisz – opowiada o właściwościach kwiatów lipy i pokazuje jak zrobić leczniczy napar. Lipa drobnolistna w dawnych czasach W Starożytnym Rzymie lipa (Tilia cordata Mill) była czczona jako drzewo święte, poświęcone bogini miłości Wenerze, a zakochani pisali do siebie listy na wstęgach z łyka lipowego. Słowianie i Germanie wierzyli, że lipa chroni przed piorunami, a dotknięcie jej „wyciąga” choroby. W kulturze chrześcijańskiej lipy traktowano jako drzewa poświęcone Matce Boskiej. Wieszano na nich kapliczki i obrazki, a gałązkami lipowymi i brzozowymi zdobiono domy w Zielone Świątki i Boże Ciało (echo pogańskich zwyczajów – powieszone na progu domostwa gałęzie lipowe miały chronić je przed uderzeniem pioruna). W całej Europie lipy sadzono na pamiątkę zaręczyn i ślubów. W jej cieniu odbywały się sądy i ważne spotkania wiejskiej społeczności, a także powstawały fraszki Jana Kochanowskiego. Te magiczne, poetyckie i religijne skojarzenia przez wieki przysłaniały lecznicze właściwości lipy. Co prawda w medycynie ludowej używano soku lipowego jako napoju wzmacniającego, a z liści robiono okłady przy chorobach oczu, ale walory terapeutyczne kwiatów – a właściwie kwiatostanów, czyli kwiatów wraz z „motylkami”, farmacja doceniła dopiero w XVII w. Zioła Matki Boskiej Zielnej Suszona lipa w ziołolecznictwie Suszona lipa trafiła do aptek i znalazła powszechne zastosowanie w leczeniu wielu chorób za pomocą ziołolecznictwa. Wytwarzano także destylat o nazwie „woda lipowa”, o której pisał znany w XVIII w. znakomity botanik, ksiądz Jan Krzysztof Kluk: „kwiaty są pomocne piersiom, i zażywaiom się iak herbata: woda z nich pędzona iest bardzo przyiemna i orzeźwiaiąca”. Współczesne badania farmakologiczne wykazały, że kwiat lipy (Tiliae flos) jest bogaty w związki lecznicze takie jak flawonoidy (w tej grupie pojawia się bardzo ciekawy i typowy dla tej rośliny związek glikozydoester o nazwie tylirozyd) oraz olejek eteryczny, któremu zawdzięcza swój piękny zapach. Zawiera też niewielkie ilości śluzu, co zauważysz, pijąc herbatę z lipy. Domowa apteczka ziołowa – sprawdź, co powinna zawierać! Herbata z lipy – na co pomaga? Jakie właściwości ma lipa drobnolistna? Herbatki ziołowe z suszonych kwiatostanów lipy mają właściwości: napotne – warto więc pić herbatkę z lipy od razu kiedy pojawią się pierwsze objawy przeziębienia: stan podgorączkowy, kaszel, drapanie w gardle. Żeby wzmocnić działanie naparu, można lipę zaparzyć razem z czarnym bzem – obydwie te rośliny zawierają wzajemnie się uzupełniające lecznicze składniki herbata z lipy nieznacznie zmniejsza napięcie mięśni gładkich, pobudza wydzielanie soków żołądkowych, wzmaga przepływ żółci do dwunastnicy – pomaga więc przy łagodnych problemach żołądkowych i trawiennych moczopędne – herbata z lipy pomoże przy kłopotach z układem moczowym napar z lipy wpływa korzystnie na ośrodkowy układ nerwowy – działa jak leki roślinne na uspokojenie w stanach napięcia i stresu. Herbatę z lipy warto też wypić, gdy po wyczerpującej pracy jesteś tak zmęczona, że nie możesz zasnąć Napar z lipy można też zastosować zewnętrznie w formie okładów, przemywań czy kąpieli. Działają przeciwzapalnie, łagodzą więc podrażnienia i stany zapalne błon śluzowych i skóry. Z tego powodu ekstrakty lipowe są stosowane także w kosmetyce do produkcji kremów czy maseczek do cery tłustej (ściągają i zamykają pory) oraz szamponów – nadają włosom połysk i puszystość. Jak zbierać lipę? Znajdź drzewo lipowe rosnące z dala od dróg, najlepiej na terenach wiejskich. Sekatorem obcinaj szczyty gałązek, a potem ręcznie obrywaj kwiatostany, czyli kwiaty wraz z dużą, skórzasto-błoniastą podsadką. Przewieź je do domu w koszu lub w płóciennej torbie. Rozłóż na godzinę na czystym prześcieradle – dzięki temu wszystkie leśne żyjątka, które zamieszkiwały gałązki lipy, będą miały szansę uciec. Jak suszyć lipę? Najlepiej w przewiewnym, ciepłym miejscu (możesz użyć także suszarki do grzybów). Suszone kwiaty lipy włóż do metalowych, zamykanych pojemników lub ciemnych papierowych torebek. Szczelnie zamknij. Ważne! Lipy nie wolno suszyć na słońcu. Pod wpływem światła słonecznego i wysokiej temperatury traci ona swoje cenne właściwości lecznicze. Czy wiesz, że…? Z drewna lipowego produkuje się węgiel drzewny (Carbo medicinalis) stosowany podczas biegunki, zatrucia pokarmowego czy nadkwaśności. Lekkie, miękkie i czerwonawe drewno lipowe było ulubionym tworzywem Wita Stwosza. W nim też wyrzeźbił słynny ołtarz w Kościele Mariackim. W miejscowości Milik koło Muszyny (okolice Krynicy Górskiej) znajduje się las lipowy – jest traktowany jako rezerwat przyrody. Sok z brzozy – właściwości i zastosowanie
Cennym surowcem zielarskim, który zbiera się późną jesienią i zimą są igły drzew iglastych – świerka, sosny czy jodły. Można je wykorzystać do inhalacji, kąpieli, domowych maści. Igły nadadzą przyjemny aromat, który z pewnością poprawi nastrój w czasie jesiennych wieczorów, a ponadto oczyszczą powietrze, niszcząc
Nowiny Lipa wczoraj i dziś Szczegóły Utworzono: środa, 26, grudzień 2012 23:10 Poprawiono: piątek, 28, grudzień 2012 21:00 Administrator Odsłony: 34826 Rodzaj lipa reprezentowany jest w naszej rodzimej florze przez 2 gatunki: lipę drobnolistną (Tilia cordata Mill.) i lipę szerokolistną (Tilia platyphyllos Scop.). W obecnie obowiązującej systematyce APG III lipy zaliczane są do rodziny ślazowatych (Malvaceae Juss.), gdzie wydzielono podrodzinę - lipowe (Tilioideae Arnott) składającą się zaledwie z 3 rodzajów. Zanim zaczęto odczytywać koligacje rodzinne roślin z pierścieni DNA botanicy wyróżniali osobną rodzinę lipowatych (Tiliaceae), do której zaliczyli około 450 gatunków skupionych w 50 rodzajach. To pierwszy dowód na to, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, bowiem botanicy znając doskonale lipę, szukali podobieństw innych roślin w stosunku do tego właśnie gatunku. Nowe możliwości badawcze spowodowały, że przyglądamy się roślinom z bliska i w powiększeniu, co nie znaczy, że nic ważnego nie przeoczymy. lipa Henry’ego (Tilia henryana Szyszył). Na świecie znanych jest około 30 gatunków lip rosnących w umiarkowanej strefie półkuli północnej. Lipa to najważniejsze drzewo miododajne w Polsce, źródło cenionego i powszechnie znanego miodu gatunkowego. Kiedyś lipy należały do podstawowych gatunków drzew rosnących w lasach, dziś spotykamy je głównie w parkach, coraz rzadziej jako drzewa alejowe przy drogach. We fraszce "Na lipę" Jak Kochanowski pisał: „Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie, Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie. Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają, Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają. Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły. A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie. Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.” Lipa od wieków była na ziemiach zamieszkałych przez narody słowiańskie drzewem cenionym i darzonym sympatią. Sadzono je przy dworkach i kościołach. Lipy dawały upragniony cień podróżującym traktami. Jednym z najważniejszych atutów tego drzewa jest piękny zapach roznoszący się w okresie kwitnienia. Lipa ma też miękkie drewno łatwo poddające się obróbce. Lipa jest drzewem długowiecznym, najstarszy egzemplarz rosnący w Polsce ma dziś 525 lat. Odkrycia geograficzne i podboje europejskich potęg kolonialnych sprawiły, że do parków urządzonych wokół magnackich pałaców zaczęły trafiać drzewa z regionów odległych geograficznie. Z upływem lat botanicy zaczynają odkrywać lipy o cechach pośrednich i domyślają się ich pochodzenia – rosnące obok siebie lipy krzyżują się samoistnie. Czasem krzyżówka wyróżnia się cennymi walorami i staje się warta rozpropagowania. Wysiew pochodzących od niej nasion nie daje pożądanych rezultatów (zwykle nie kiełkują), więc nauczono się je rozmnażać wegetatywnie (szczepienie i okulizacja). Ze względu na szczególne znaczenie lip dla pszczelarstwa drzewa te były obiektem szczegółowych badań i selekcji pod kątem ich wydajności miodowej i pory kwitnienia. Wielkim entuzjastą tych drzew był dr Mieczysław Lipiński autor książki „Pożytki pszczele zapylanie i miododajność roślin”. Jedna z odkrytych przez niego krzyżówek Tilia x hybryda III Lip. należy w wielu kolekcjach do lip najintensywniej oblatywanych przez pszczoły. W Arboretum SGGW w Rogowie wyhodowano lipę znacznie różniącą się od innych kształtem liści (Tilia „Henryk Eder”). Udało mi się zaszczepić u siebie tę lipę, ale jak na razie trudno cokolwiek powiedzieć na temat jej walorów pszczelarskich. Lipa Edera zaszczepiona na lipie wąskolistnej. Ciekawie o lipie na rosyjskim Dalekim Wschodzie piszą autorzy książki „Moje pszczoły” Wiktor Rodionow i Iwan Szabarszow (PWRiL 1989; ISBN 83-09-01324-8). Na obszarze kilku milionów hektarów rosną 3 gatunki lip: drobnolistna takieta (nie udało mi się ustalić jaki gatunek autorzy mieli na myśli), amurska (Tilia amurensis Rupr.) i mandżurska (Tilia mandshurica Rupr. & Maxim). Porastają one prawie całkowicie liczne wzgórza. „Jako pierwsza zakwita takieta drobnolistna (koniec czerwca do początku lipca) i zanim pożytek z niej zbliży się ku końcowi, odkrywają się jeszcze bogatsze skarby nektaru lipy amurskiej. Jako ostatnia zakwita lipa mandżurska. Nazywa się ją tam królową dalekowschodniej flory miododajnej. Około 24 dni tajga jest przesycona cudownym aromatem lipy, z kwiatów której – jak ze zdroju – bije nektar.” Pszczelarze przez cały okres kwitnienia lipy zbierają tam po 200 kg miodu z ula. Być może władza radziecka zachęcała nie tylko swoich obywateli do wyrabiania 200% normy, ale obserwując pracę pszczół na lipie szerokolistnej za zachodnich kresach III lub jak kto woli IV Rzeczpospolitej można mieć tylko jedno życzenie, żeby tych lip było więcej. Warto zauważyć, że dobremu nektorowaniu lipy sprzyja ciepła pogoda i wysoka wilgotność powietrza. Susze w czerwcu i lipcu stały się normą nie tylko na terenie Ziemi Gorzowskiej, więc trudno się nam równać z pszczelarzami z Dalekiego Wschodu, gdzie obserwuje się loty pszczół na lipę nawet w księżycowe noce. Lipa Lipińskiego III (Tilia x hybryda III Lip.) Zgodnie z obserwacjami dr Mieczysława Lipińskiego zawartymi w książce, której IV wydanie miałem zaszczyt uzupełniać, z gatunków lip krajowych, obcych oraz mieszańców można ułożyć kolekcję, dostarczającą pszczołom pożytku przez 6-7 tygodni. Autor nie wziął pod uwagę lipy Henry'ego (Tilia henryana Szysz.), która kwitnie jeszcze we wrześniu, więc zakładając, że dysponujemy dużym terenem i funduszami na zakup drzewek nasze pszczoły mogą zbierać miód z lipy przez 3 miesiące. Korzystając z okazji jaką było przygotowanie i prezentacja referatu na konferencji „Dobre praktyki w zakresie stosowania roślin gatunków obcych w ogrodnictwie", która odbyła się 7 września 2012 roku w gmachu Ministerstwa Środowiska pozwoliłem sobie przedstawić urzędnikom zajmującym się zielenią na terenach publicznych lipy wyselekcjonowane jako szczególnie wartościowe dla pszczół, przedstawiając ich walory. - lipa Moltkego (Tilia x moltkei Spaeth.)600 kg/ha, okres kwitnienia 2-3 tyg., kwitną już niewielkie drzewka - lipa Lipińskiego III (Tilia x hybryda III Lip.) 350 kg/ha, 1-2 tyg. , kwitną już niewielkie drzewka - lipa krymska (Tilia x euchlora 300 kg/ha, wyd. pyłkowa 90 kg/ha, duże walory ozdobne - lipa kwietna (Tilia x floribunda 250 kg/ha, wyd. pyłkowa 85 kg/ha, zakwita po lipie srebrzystej - lipa japońska (Tilia japonica Simonk.) 280 kg/ha, 2 tyg. - lipa wonna (Tilia insularsis Nakai) 200 kg/ha, do 3 tyg. - lipa Henry’ego (Tilia henryana Szyszył) Mrozoodporna w zachodniej części kraju, kwitnie do połowy września Zwróciłem również uwagę na gatunki lip o szkodliwym dla pszczół i trzmieli nektarze, sugerując, żeby unikać nasadzeń tych gatunków: - lipa długoogonkowa (Tilia petiolaris DC), - lipa srebrzysta (Tilia tomentosa Moench) – niektóre odmiany Lipa srebrzysta (Tilia tomentosa Moench) Nie powinniśmy jednak mieć większych złudzeń, że dobrze znane pszczelarzom szczególnie wartościowe lipy znajdą się w nowych nasadzeniach. Wynika to z wielu uwarunkowań. Po pierwsze gatunki obce uważane są w światku naukowym za źródło wszelkiego zła. Prawdą jest, że ogrody botaniczne uwolniły do środowiska wiele uciążliwych dziś chwastów i zarządzający obecnie tymi ośrodkami są bardzo wrażliwi na ten problem. Varroa destructor - mały pajęczak dziś wyrządzający krzywdę każdemu z polskich pszczelarzy swoją światową karierę również zawdzięcza naukowcom. To oni poszukując pszczoły doskonałej udomowili szkodnika niszczącego rocznie tysiące rodzin pszczelich. Walka z tym szkodnikiem kosztuje zdrowie pszczelarza, którymi mimo zachowania środków ostrożności styka się z całą pewnością nie obojętnymi dla zdrowia środkami chemicznymi. Można by pomyśleć, że „świat nauki” jest nam coś winien i powinien podjąć próbę wynagrodzenia pszczelarzom krzywdy promując rośliny zwiększające wydajność pasiek, ale to wyłącznie nasz punkt widzenia. Siedząc dalej od uli widać to inaczej. Dziś świat nauki swoją misję obrony gatunków rodzimych przed elementem napływowym widzi w manipulowaniu genami odpowiedzialnymi za reprodukcję. I tak właśnie pszczelarz przypadkowo poproszony o przedstawienie swojej opinii na temat roślin uprawianych w ogrodach musiał wysłuchać żali, że w niektórych krajach europejskich zabroniono sadzenia robinii akacjowej, nawet takiej, która nigdy nie zakwitnie. Patrząc na to z pszczelarskiego punktu widzenia, to taka wynaturzona robinia niech sobie rośnie w zubożonym i nienaturalnym środowisku pozbawionym zapylaczy. Takie miejsca nie bardzo nas interesują. Nas interesuje robinia, która pięknie pachnie i wytwarza ogromne ilości cennego nektaru, wzbogaca glebę wiążąc azot z powietrza oraz zrzucając ogromne ilości materii organicznej w postaci przekwitniętych kwiatów i opadających na jesień liści. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos Scop.) Po drugie – brak zrozumienia. Kiedy jeden z prelegentów mówił, że kwitnący łan nawłoci kanadyjskiej odciąga pszczoły i trzmiele od rosnących w okolicy roślin rodzimych nieco się zawstydziłem, bo nie dostrzegałem tego problemu (znów - punkt widzenia zależy od punktu siedzenia). Kiedy rośliny wytwarzające nektar stanowiący dla pszczoły zapłatę za trud związany z zapyleniem konkurują ze sobą o pszczołę, to zarówno pszczelarz, jak i pszczoła nie mają powodu do zmartwienia. Znaczy to, że będzie miód. Na przegranej pozycji są rośliny, które nie rosną w postaci zwartego łanu, bo rozproszone kwiatostany są mniej atrakcyjne dla pszczół. Trzeba solidnie się namachać skrzydełkami, żeby przynieść do ula wziątek. Najpopularniejsze u nas rasy pszczół zachowują wierność kwiatową, czyli pszczoła wylatując z ula po nektar zbiera go tylko na jednym gatunku roślin, ignorując obecność innych. Mamy tu więc do czynienia w ewidentnym konfliktem interesów. Kiedy rośliny konkurują o pszczołę, mamy pełne ramki miodu i niektóre kwiatki słabo zapylone. Kiedy w powietrzu dużo pszczół chętnych do pracy, a mało roślin, pszczelarz zostaje bez miodu, ale za to mniej atrakcyjne dla pszczół gatunki roślin są zapylone. Po trzecie – nie ma nas. Umieszczenie znakomitego pożytku jakim jest trojeść amerykańska na liście gatunków inwazyjnych, skutkujące brakiem możliwości zakładania nowych upraw tej rośliny nawet w ogrodach przy pasiece oznacza, że problemy pszczelarstwa traktowane są marginalnie. Potrzeba rozmów, zrozumienia i prób szukania rozwiązań kompromisowych. Z przeprowadzonych na miejscu rozmów kuluarowych wynika, że związki pszczelarskie nie przejawiają aktywności w tej dziedzinie (nie skorzystano z zaproszenia). Lipa japońska (Tilia japonica Simonk.) z ogromną ilością kwiatów Jednym z wniosków z konferencji było stwierdzenie, że lipy pochodzące z Azji, w tym niezwykle obficie kwitnąca lipa japońska (Tilia japonica Simonk.) należą do elementów niepożądanych, zagrażają gatunkom rodzimym i powinno się zastępować. Czym ? Na przykład lipą warszawską (Tilia x varsaviensis Kobendza). To nic, że do końca nie wiadomo co z czym się wymieszało, nazwa jest piękna i każdy patriota ma obowiązek ją pielęgnować. Przydatność pszczelarska tej lipy jest trochę wątpliwa, ale kto powiedział, że każdy europejski kraj musi być miodem płynący ? Co innego, gdyby taka dyspozycja przyszła z Brukseli. Jak już wspomniałem - lipy są drzewami długowiecznymi. Z tego też względu zagrożenie w postaci niekontrolowanego krzyżowania się jest mniejsze niż w przypadku innych roślin. Za 50 lat prawdopodobnie badanie DNA będzie można przeprowadzić bez noszenia próbki do laboratorium. Tysiące kominków czeka na drewno… Nikt rozsądnie myślący nie będzie kwestionował faktu, że rezerwaty i parki narodowe powinny stanowić ostoję rodzimej przyrody i nie powinno być w nich miejsca dla gatunków obcych i krzyżówek stanowiących zagrożenie dla gatunków rodzimych. Tereny przemysłowe i obszary gdzie prowadzi się intensywną gospodarkę rolną dawno zostały już wynaturzone. Niekiedy nawet młodzi rolnicy z nowoczesnym sprzętem i sporym areałem żyją w przekonaniu, że tylko pestycydy szkodzą pszczołom, a herbicydami można pryskać nawet w dzień. Dodając do tego obawy związane z możliwością uprawy roślin modyfikowanych genetycznie trzeba sobie wyraźnie powiedzieć, że osoby, którym państwo, w imieniu obywateli i za płacone przez nich podatki, powierzyło zadania związane z ochroną przyrody mają przed sobą bardzo wiele pracy. Każdy pszczelarz wie, że bez jego pomocy pszczoły w walce z warrozą są bez szans. Ile o nowszych zagrożeniach dla owadów machających swoimi skrzydełkami w swej misji utrzymania przy życiu środowiska naturalnego wiedzą decydenci ? Tego pszczelarze nie wiedzą. Ponoć każdemu teraz żyje się trudniej, więcej paragrafów, audytów i kontroli. Czemu nam nie ma być trudniej ? Może lepiej było lipę pozostawić w rodzinie lipowatych ? Tekst i foto: Marek Pogorzelec Nasiona 4 gatunków lip można nabyć w sklepie internetowym: Przeczytaj też: Rozmnażanie lip przez szczepienie Rozmnażanie lip przez okulizacjęKwiaty lipy można zbierać i suszyć samodzielnie. Kiedy i jak dokonywać zbiorów, by były one najbardziej wartościowe i dobre na leczniczą herbatę? Kwiaty zrywać należy na początku kwitnienia, kiedy nie ma jeszcze zalążków owoców. Czy ma znaczenie pora dnia lub pogoda? Najlepiej zbierać je, kiedy jest sucho, gorąco i słonecznie Wielu ludzi słowo "lipa" kojarzy się z miodem. Naprawdę, lipowy miód jest jednym z najbardziej przydatnych, jest bardzo popularny w wielu krajach. Ale oprócz miodu, lipa daje swój kolor, z którego można napar nie mniej pożyteczny i smaczny napój. Herbata z lipy Kojarzy się z zapachem, z томным słodkim zapachem, których nie można pomylić z niczym. Dziś porozmawiamy o tym, jak prawidłowo parzyć, jakie korzyści i szkody przynosi koloru lipyAby napój zachował wszystkie właściwości lecznicze, należy wiedzieć, Kiedy zbierać lipę do przygotowywania. Kwiaty i прицветия zbiera się w godzinach porannych w okresie intensywnego kwitnienia rośliny (od połowy czerwca do połowy lipca), kiedy słońce jest wysoko nie podniosło. Przy tym należy wybierać tylko te kwiatostany, które otworzyły, a nie pokryte pajęczyną i nalotem. Kwiaty nie powinny być opadłych płatków, w przeciwnym razie można uzyskać kwiatostany bez przydatnych właściwości. Aby napój zawierał pomocne są olejki eteryczne, Zbieranie lipy do przygotowywania zaleca się przeprowadzać podczas suchej pogody. Do herbaty można stosować zarówno świeże, jak i suszone kwiaty lipy. Przechowywać suche kwiatostany trzeba w papierowym opakowaniu, w suchym i ciemnym miejscu, można przesypywać fałszywa jakieś fusy w szklanym słoiku, szczelnie ją zamknąć pokrywką lub zwijać wlewowy szmatką. Nie wolno przechowywać kwiatostany w plastikowym pojemniku lub woreczku, w tym przypadku lecznicza pyłek straci wszystkie swoje właściwości. Przechowywać lipę, w miejscu, gdzie nie przenikają obce zapachy, tak jak ona może je w siebie wchłonąć, co wpłynie na smaku i zapachu również wiedzieć, Jak suszyć lipę do przygotowywania. Do tego kwiaty rozmieszczone są na papierze lub tkaninie i umieścić w miejsce, gdzie nie dochodzi światło słoneczne. Na słońcu do wyschnięcia lipę nie można. Temperatura suszenia przy tym powinna być nie wyższa niż czterdziestu pięciu stopni Celsjusza, w przeciwnym razie utracone wszystkie przydatne jakości. Suszone kwiaty można przechowywać przez dwa parzenia herbatyZ kwiatu lipy, przygotowany z dobrej i poprawnie заготовленного surowców, ma przyjemny słodki smak, tak jak w jego skład wchodzi duża ilość naturalnych cukrów, a także słodki zapach. Aby przygotować orzeźwiający napój, trzeba wysuszone kwiatostany umieścić w ceramiczny заварник z grubymi ściankami i zalać gorącą wodą, która nie zdążyła gotować. Przy tym na jeden litr biorą jedną czwartą szklanki wapna kolor. Заварник dobrze zamykają, folia ręcznikiem i pozostawić do parzenia na dwadzieścia minut. Po upływie czasu Herbata z lipy Można pić w czystej postaci, jak i z dodatkiem cytryny i miodu. Jeśli napój nie допивается, nie wylewa, a zamrozić i potem przetrzeć twarz lodem. Skóra staje się aksamitna, zapalenia i podrażnienia słonego boczku w wywarze шелухеSmalec należy do grona narodowych potraw kuchni ukraińskiej. Jego serwowane do stołu w копченом, gotowanej, słonym naturalne lub pieczone z czosnkiem i ziołami. Opcji gotowania sadło bardzo wiele. Ktoś, kto lubi, gdy pachnie dymem, inni ludzie wolą, ...Leniwe gołąbki - ulubione danie oszczędnej gospodyniWraz Z nadejściem wiosennych dni coraz częściej chcemy pobyć na słońcu, na świeżym powietrzu, i nie chce się stać przy piecu. Ale domowych karmić czymś trzeba, i zaczynamy sobie przypominać proste, nieskomplikowane przepisy, pozwalające "upiec dwie p...Herbata ma miodowy zapach, łagodny, słodkawy smak. Kolor napoju zależy od czasu parzenia, może być czerwony odcień, brązowy lub parzenia herbatyIstnieje kilka sposobów parzenia herbaty, oprócz klasycznego, opisanej przez nas wyżej:Lipę i czarna herbata miesza się w заварнике, wlać wrzącej wody i nalegać. Potem przelewa się i piją. Wadą tej metody jest zepsuty smak napoju, tak jak lipa nie ujawnia wszystkich swoich rosół w kąpieli wodnej. Lipę, umieścić w pojemniku, który jest umieszczany na garnku z wrzącą wodą. Napój w tym przypadku zachowa wszystkie przydatne przelewa się do ciepłej wody, doprowadzamy do wrzenia i twierdzą lipę запаривают w termosie w wysokiej temperaturze. Do tego celu nadaje się termos ze szklanym dla lipowego herbaty musi być dobrej jakości, nie mieć obce smaki, nie zostawiać w dzbanku kamienia. Jeśli taka nie ma wody, można stosować butelkowane z studni głębinowej. Grzać wodę zaleca się w naczynia emaliowane, na wolnym ogniu, doprowadzić ją do wrzenia nie można. Gotowość zależy od obecności pęcherzyków na dnie naczynia, kiedy to się dzieje, ogień gaśnie i korzyści herbatyNie jest tajemnicą, że z kwiatu lipy jest pierwszym środkiem na przeziębienie. Pachnące i gorące z miodem, dobrze ogrzeje w niesprzyjającą pogodę, zwiększy odporność przy pierwszych oznakach простудного choroby, podnosi witalność, usuwa napięcie. Wszystko to ze względu na skład i korzystne składniki, które dostają się do organizmu, gdy człowiek pije herbatę z lipy. Korzyści w tym, że zawiera witaminę c, olejki eteryczne, garbniki, a także lotnych i flawonoidy. Wszystkie te składniki mają działanie antyseptyczne, anty-alergiczne, przeciwutleniające, przeciwzapalne i z chorobamiZ kwiatu lipy jest dobrym środkiem na przeziębienie, ponieważ łagodzi gorączkę, jest działanie wykrztuśne środkiem, który nie ustępuje w ich działaniu аптечным leków. Przy pierwszych oznakach przeziębienia zaleca się pić herbatę z miodem, a za pół godziny i jeszcze jedno, to przyczynia się do osłabienia lub zapobiegania chorobie. Dobry środek na kaszel przychorobach dróg oddechowych ma taki napój jak herbata z kwiatu lipy. Ponadto, wchodzące w jego skład elementy przyczyniają się do zachowania elastyczności ścian naczyń krwionośnych, chroniąc układ sercowo-naczyniowy od склеротических porażek. Używają taki napój i przy stanach zapalnych układu moczowo-płciowego, przy bólach głowy, skurcze i obrzęki, bezsenności, zaburzeniach trawienia. Ponadto, herbata działa uspokajająco na układ nerwowy dla kobietDla kobiecego ciała Herbata z lipy Jest bardzo przydatny. Wynika to z zawartości w nim fitohormony, które ze względu na swój skład blisko kobiece narządy płciowe hormony. Napój przyczynia się do wypełnienia niedoboru tych hormonów, gdy organizm kobiety «zawiesi». Zaleca się przy zaburzeniach cyklu miesiączkowego pić z kwiatu lipy, natchnącym dwa razy. Tak, po tym, jak kwiatostany настоялись piętnaście minut, umieścić na ogniu i urzekają jeszcze pół godziny. To daje możliwość, aby uzyskać z kwiatów maksimum korzyści. Podczas menopauzy można również pić taki napój. Codzienne stosowanie pozwala przerwać hormonalne ataku. Panuje przekonanie, że ta herbata przyczynia się do zapobiegania rozwoju фибром i миом. Do tego kwiatostany zbiera się w pierwszych dniach miesiąca księżycowego. Oprócz tego, może być fałszywy napój przyczynia się do utrzymania urody u kobiet, ponieważ jest obdarzony efektem odmładzającym. On sprzyja usuwaniu toksyn, więc dodatkowe kilogramy mogą odejść. Do tego stosuje się przepis już znanego «podwójnego parzenia”.Use w ciążyCiąży Herbata z lipy musisz pić. Przede wszystkim, jest on środkiem profilaktycznym przy przeziębieniach, gdy układ odpornościowy kobiety w ciąży najbardziej podatne na zagrożenia. Jeśli choroba nadal się pojawiło, napój pomoże usunąć żar, nie przynosząc efektów ubocznych, które mogą wpłynąć na rozwój płodu. Napój pomaga normalizować temperaturę, wyeliminować kaszel, wzmocnić organizm. Z jego pomocą odejdą obrzęk. Układ nerwowy uspokoi, odbędzie się bezsenność. Przydatne są także napój przy токсикозе, łagodzi mdłości, usuwa obrzęki, wygładza ciało w ciąży witaminy i korzystne elementami. Ale trzeba skonsultować się z lekarzem w przypadku wystąpienia problemów ze dla dzieciZ kwiatu lipy jak wiele dzieci, można go podawać już w wieku sześciu miesięcy, po konsultacji z pediatrą. To pomoże uspokoić gorączka, ustanowienie systemu trawienia. Dobrze wpływa spożywanie napoju na układ nerwowy dziecka. Dzieci, u których zwiększona aktywność, herbata usuwa napięcie nerwowe i pomaga mocno i przeciwwskazaniaZ kwiatu lipy jest lekarstwem, które ma określony wpływ na organizm, więc używać go często, nie warto. Piją go kursami, robiąc małe przerwy. Zaleca się stosować dawkę i częstotliwość przyjmowania napoju. Жаропонижающий efekt napoju przy stałym jego stosowania może stać się przyczyną pojawienia się chorób serca i chorób naczyniowych. Herbata z lipy szkody może przynieść człowiekowi, jeśli jest regularnie go używa bardzo często i metodą «podwójnego parzenia». To źle wpływa na pracę nerek. Tak, herbatę można pić codziennie tylko trzy tygodnie, potem zrobić przerwę na dziesięć dni. W ten sposób napój nie można stosować stale i w dużych ilościach, tak jak lipa jest w stanie uaktywnić funkcje ochronne organizmu, co prowadzi do obciążenia na serce i układ nerwowy. Ponadto, należy upewnić się, że lipa nie powoduje reakcji alergicznych związanych z nietolerancją poszczególnych Ten sposób, Herbata z lipy, korzyści i szkody którego nam już znane, jest leczniczych napojem. Go używać z rozwagą, aby nie doszło do negatywnych skutków dla zdrowia. Herbata z lipy – jest to dar natury, który ma оздоравливающий efekt. W jego składzie jest wszystko, czego potrzebujesz, aby zachować piękno i zdrowie na długi czas. Lipa jest wyjątkowym drzewem, którego wszystkie składniki lecznicze, w tym i kora. Ona leczy żołądek, jelita, rany, bezsenność i wiele innych. Napary sprzyjają gojeniu się ran, błon śluzowych, nimi również płucze włosy, są one dodawane do kąpieli. A wszystko to w celu wzmocnienia odporności i zachowania młodości.
Lipę stosuje się także w aromaterapii (chociaż w Polsce nie widziałam olejku lipowego, nad czym ubolewam!), ma działanie relaksujące i odprężające. Tradycyjne zastosowania lipy. Tradycyjnie łączono lipę z łagodnym leczniczym działaniem – myślę, że zapach lipy sam zachęca do tego, aby spróbować jak smakuje:-).
Lipa to drzewo, które może dumnie rosnąć nawet przez kilkaset lat. Jeżeli będziemy regularnie popijać herbatę lipową, to i my będziemy żyć bardzo długo i zdrowo! Czy zwykłe drzewo może nam pomagać?Dlaczego lipa jest taka zdrowa?Z lipą pozbędziesz się problemów trawiennychLipa zwalczy każde przeziębienie!Uspokajające działanie lipowej herbatkiWpływ lipy na skóręJak parzyć herbatkę z lipy? Czy zwykłe drzewo może nam pomagać? Miesiąc lipiec wziął swoją nazwę właśnie od lipy – to wtedy drzewo kwitnie. Letnie kwiaty lipy pięknie pachną i są miododajne. Wydawać by się mogło, że lipa to drzewo jak każde inne. Jednak nic bardziej mylnego! Zielarze (a także producenci leków!) wykorzystują w głównej mierze kwiatostan dwóch gatunków lipy: drobnolistnej oraz szerokolistnej. Najlepsze są kwiatostany z drzew, które rosną z dala od drogi oraz innych zanieczyszczonych miejsc. Kiedy zbierać lipę na herbatkę? Najlepiej na samym początku jej kwitnienia, podczas suchej pogody. Następnie kwiatostany suszymy – jednak nie na słońcu, lecz w zacienionym miejscu. Właściwie wysuszony kwiat poznamy po przyjemnym miodowym zapachu oraz żółtobiałym kolorze. Już wiemy co zbierać i kiedy – sprawdźmy, dlaczego warto to robić! Dlaczego lipa jest taka zdrowa? Lipa zawdzięcza swoje zbawienne w skutkach działanie przede wszystkim prozdrowotnym substancjom, których w kwiatostanie lipy znajdziemy od groma, są to: Witamina C Witamina PP Sole mineralne Kwasy organiczne Garbniki Śluzy Fitosterole Flawonoidy Olejki eteryczne Wszystkie te substancje zebrane w jednym naparze powodują, że działanie herbaty z lipy jest wielorakie: wpływa ona na nas moczopędnie (dzięki czemu szybciej pozbywamy się z organizmu toksyn), lekko rozkurczowo oraz pobudzająco na produkcję soków żołądkowych. Z lipą pozbędziesz się problemów trawiennych Właśnie to zwiększone wydzielanie soków żołądkowych pomoże nam w przypadku zaburzeń metabolicznych lub trawiennych. Wypita herbata lipowa zmniejszy napięcie mięśni (działanie rozkurczowe), pobudzi produkcję soków trawiennych, wspomoże przepływ żółci do dwunastnicy. Lipa nie działa w przypadkach problemów trawiennych spektakularnie, ponieważ wszystkie te działania przebiegają bardzo łagodnie – jednak regularne popijanie herbatki z lipy pomoże nam w uregulowaniu całego procesu trawiennego. Lipa zwalczy każde przeziębienie! Nie przez przypadek w składzie wielu syropów na ból gardła znajdziemy lipę – ona naprawdę pomaga! Nic dziwnego, że już nasz babcie wykorzystywały kwiaty lipy, żeby leczyć przeziębienie. Lipa załagodzi nie tylko sam ból gardła, ale także pomoże pozbyć się chrypki oraz kaszlu, bo zawarte w lipie śluzy wspomagają odkrztuszanie. Popijanie herbatki z lipy powoduje pocenie, dzięki czemu szybko pozbędziemy się z organizmu toksyn. Lipa działa także moczopędnie – co jeszcze przyspieszy ten proces. Napar z lipy można stosować nie tylko na przeziębienie, ale również w poważniejszych problemach zdrowotnych: przy grypie, anginie, zapaleniu gardła. Ważny jest także fakt, że w lipowych kwiatostanach znajdują się związki śluzowe, które działają niczym naturalna osłonka zmiękczająca działanie innych związków. Uwaga – napotne i moczopędne działanie lipowego naparu może być bardzo intensywne! Dlatego nie zapominajmy o wypiciu w ciągu dnia kilku dodatkowych szklanek wody mineralnej. Nie warto czekać, aż zwykłe przeziębienie rozwinie się w coś gorszego – gdy tylko poczujesz pierwsze objawy choroby, od razu zaparz herbatę z lipy! Uspokajające działanie lipowej herbatki Jeżeli odczuwasz ostatnio mocny stres i wszystkim się przejmujesz, to usiądź i napij się herbaty z lipy – na pewno pomoże Ci ukoić nerwy. Herbata lipowa jest zalecana do picia zwłaszcza osobom starszym oraz młodzieży w przypadkach występowania nadmiernej pobudliwości lub stanów napięcia nerwowego. Lipowy napar może łagodzić stres także w innej formie niż herbatka do picia – wlej go do wanny podczas kąpieli, a zaśniesz szybciej i spokojniej niż zwykle! Wpływ lipy na skórę Skoro już wspomnieliśmy, że napar z lipy można wykorzystywać w trakcie kąpieli, to wspomnimy również o innych zastosowaniach zewnętrznych tej rośliny. Medycyna naturalna od zawsze wykorzystuje lipę i jej napar do okładów, płukanek, irygacji czy obmywania. Co istotne, lipa nie tylko pomaga naszej skórze w regeneracji, ale także uelastycznia ją i nawilża. Dzięki lipowym zabiegom łatwiej jest również pozbyć się łupieżu. Lipowy napar warto więc stosować w przypadkach świądu skóry, wszelkich podrażnień oraz w przypadkach niezbyt mocnych stanów zapalnych (np. po ugryzieniach owadów). Niektórzy używają także naparu z lipy do usuwania piegów lub dodają go do maseczek na twarz i do włosów. Jak parzyć herbatkę z lipy? Pamiętaj: żeby wyciągnąć z rośliny to, co najlepsze dla Twojego zdrowia, musisz wiedzieć, jak się z nią obchodzić. Dlatego nie zapomnij poniższych wskazówek w czasie zaparzania herbaty lipowej: W ciągu dnia maksymalnie pijemy trzy filiżanki herbatki z lipy – i to też nie jedna po drugiej, a rozłożone w czasie, pomiędzy posiłkami. Do filiżanki wsypujemy jedną łyżkę stołową suszonego kwiatostanu lipy i zalewamy wrzątkiem – nie dopuszczamy jednak do tego, żeby kwiaty gotowały się w wodzie. Filiżankę zakrywamy pokrywką i odczekujemy 20 minut, pozwalając herbatce porządnie się zaparzyć. Po zaparzeniu lipę odciskamy łyżeczką na sitku – najlepiej do ostatniej kropelki! Jeżeli korzystamy z herbaty w torebkach, to po prostu wyciskamy je palcami po przestudzeniu. Herbatkę z lipy słodzimy… miodem lipowym! Miód dodajemy dopiero, gdy napar jest przestudzony i ma temperaturę ok. 40 stopni. Oprócz miodu do smaku herbaty lipowej pasuje także sok malinowy oraz cytryna. Herbatka z lipy jest świetnym sposobem na przeziębienie, problemy skórne oraz trawienne. Wpisz ją do swojego jadłospisu na stałe i ciesz się zdrowiem!
W Kusmi zieloną herbatę spożywamy głównie po posiłkach ze względu na jej dobroczynne właściwości na trawienie. Jedna do dwóch filiżanek zielonej herbaty po posiłku zmniejszy dyskomfort jelitowy, wzdęcia i wyeliminuje toksyny. Najlepszą możliwą kombinacją jest zielona herbata z miętą, ponieważ wiadomo, że ułatwia trawienie Jako że do kalendarzowej wiosny pozostał jeszcze miesiąc, wszystkich, którzy tęsknią za odrobiną ciepła, namawiamy aby spróbowali naszych przepisów na rozgrzewające herbaty. Pozwolą one przetrwać chłodne wieczory, idealnie sprawdzą się zaparzane na poprawę humoru lub jako alternatywa, gdy najdzie nas ochota na coś słodkiego. W poniższym artykule zaprezentujemy: dlaczego warto pić herbatę; przepisy na rozgrzewające herbaty; najlepsze spośród naszych mieszanek herbat, które sprawdzają się na zimne wieczory. Dlaczego warto pić herbatę? Czas spędzony z filiżanką czy kubkiem ulubionej, pięknie pachnącej herbaty, to dla wielu osób idealny moment na wyciszenie oraz uspokojenie myśli. Rozgrzewający napój nawadnia, a jednocześnie pomaga przywrócić właściwą temperaturę ciała organizmowi. Ponadto, w zależności od typu zaparzonego napoju posiada inne liczne zalety, wśród których można wspomnieć o: pozytywnym wpływie na ciśnienie krwi; zawartości przeciwutleniaczy, które spowalniają procesy starzenia się; regulacji metabolizmu. A to tylko niektóre z zalet picia herbaty! Co ważne jednak, koniecznie należy pamiętać, aby, nawet w przypadku rozgrzewających herbat poczekać chwilę po przygotowaniu, a nie spożywać napoju od razu. Picie herbaty, której temperatura przekracza 60°C może być niebezpieczne dla organizmu! Aromatyczna rozgrzewająca herbata jest idealna na pozytywny początek dnia, chwilę odpoczynku popołudniu czy spokojny wieczorny relaks po ciężkim dniu. Stanowi także doskonałą alternatywę dla osób, które nie są fanami kawy lub powinny ograniczyć jej spożycie (np. z uwagi na wysokie ciśnienie czy inne problemy zdrowotne). Poniżej prezentujemy 10 najlepszych, łatwych w przygotowaniu przepisów na rozgrzewające herbaty. Domowe kompozycje rozgrzewających herbat zaprezentowane przez nas bazują na łatwo dostępnych składnikach, które można łatwo dostać w każdym pobliskim sklepie spożywczym. Natomiast do ich przygotowania warto zaopatrzyć się w kubek z zaparzaczem, który ułatwi i usprawni proces powstawania naparu. Przetestujcie i wybierzcie najlepsze spośród nich! herbata zielona z cytrusami i imbirem Składniki: łyżeczka zielonej herbaty skórka z cytryny (lub limonki), skórka z pomarańczy korzeń imbiru - niewielki plasterek Przygotowanie:Wszystkie składniki umieścić w zaparzaczu. Zalać lekko przestudzoną wodą (o temperaturze ok. 90°C ) i zaparzać (pod przykryciem) ok 4-5 minut. ☕ Polecamy - herbata zielona z cytryną sencha lemon, a także herbata czarna smakowa cytrynowa yummy! herbata czarna z jabłkiem i cynamonem Składniki: łyżeczka czarnej herbaty łyżeczka suszonego jabłka szczypta cynamonu 2 goździki Przygotowanie:Składniki umieścić w zaparzaczu. Zalać wrzątkiem. Zaparzać pod przykryciem 4-5 minut. ☕ Sprawdź nasze aromatyczne herbaty z cynamonem - herbata z cynamonem chai masala, herbata zielona z imbirem i cynamonem sencha magiczna chwila. herbata z lipy z malinami i miodem Składniki: stołowa łyżka kwiatu lipy stołowa łyżka suszonych malin stołowa łyżka miodu Przygotowanie:Lipę oraz malinę umieścić w zaparzaczu, zalać wrzątkiem. Zaparzać 10 minut pod przykryciem. Dosłodzić z lipy pomaga usunąć ból gardła oraz uporczywy kaszel. Warto korzystać z przepisu, gdy dopadnie nas infekcja czy przeziębienie. ☕ Zrób sobie idealny napar na zimowy dzień z herbatą zieloną smakową gunpowder malina lub herbatą owocową malina natura <3 herbata z rumem (tylko dla dorosłych!) Składniki: łyżeczka czarnej herbaty skórka z cytryny lub limonki łyżeczka miodu szczypta cynamonu stołowa łyżka rumu Przygotowanie:Herbatę ze skórką cytrusową umieścić w zaparzaczu. Zalać wrzątkiem. Zaparzać około 5-6 minut pod przykryciem. Doprawić łyżeczką miodu, cynamonem oraz rumem. ☕ Dodaj do herbaty niezwykle aromatyczne cytrynki z rumem! rozgrzewająca z jabłkiem i anyżem Składniki: łyżeczka czarnej herbaty kilka plastrów jabłka (lub łyżeczka suszonego) szczypta (lub laska) cynamonu 1 gwiazdka anyżu 2 kuleczki czerwonego pieprzu łyżeczka lub stołowa łyżka miodu (w zależności od upodobań) Przygotowanie:Herbatę samą lub z suszonym jabłkiem umieść w zaparzaczu. Jeśli korzystasz z plasterków, po prostu należy włożyć je do szklanki czy kubka. Do naczynia dodać gwiazdę anyżu, pieprz oraz cynamon. Zalać wrzątkiem i zaparzać pod przykryciem ok 5-6 minut. Na koniec dosłodzić miodem. ☕ W chłodne dni, nie może zabraknąć w Twoich kuchennych szafkach - herbaty anyżowej owocowej christmas berry. herbata z sokiem malinowym i rozmarynem Składniki: herbata czarna - 1 łyżeczka 2- 3 łyżki stołowe soku malinowego gałązka rozmarynu plaster grejpfruta Przygotowanie:Herbatę zaparzyć we wrzącej wodzie. Trzymać pod przykryciem ok. 3-4 minuty. Następnie dodać rozmaryn oraz plaster grejpfruta i przykryć na kolejne 2 minuty. Do smaku dosłodzić sokiem malinowym. herbata z kardamonem Składniki: czarna herbata (1 łyżeczka) 1/3 szklanki mleka 1/2 łyżeczki startego kardamonu Przygotowanie:Umieszczoną w zaparzaczu herbatę zalać wrzątkiem do połowy szklanki/kubka i zaparzyć jak zawsze - pod przykryciem. Mleko zagotować, dodać od razu do zaparzonego naparu. Dosypać kardamon, wymieszać. herbata czekoladowa z kardamonem Składniki: czarna herbata - 1 łyżeczka 2 kostki gorzkiej czekolady korzeń imbiru - 3-4 cienkie plasterki 1/2 łyżeczki startego kardamonu opcjonalnie 1-2 łyżeczki brązowego cukru do dosłodzenia Przygotowanie:Czekoladę rozpuścić w niewielkim naczyniu w kąpieli wodnej (czyli naczynie umieścić w większym z gorącą wodą). Herbatę umieścić w zaparzaczu i zalać wrzątkiem. Parzyć 3-4 minuty. Do herbaty wlać rozpuszczoną czekoladę, dodać imbir. Dosypać kardamon. Przed podaniem dosłodzić. ☕ Masz smaka na herbatę i czekoladę? Sprawdź nasze konfitury ze śliwek węgierek z czekoladą. rozgrzewająca z bakaliami Składniki: czarna herbata - 1 łyżeczka kilka rodzynek (najlepiej sułtańskich), 2 morele, 2 figi 2-3 listki mięty Przygotowanie:Morele oraz figi pokroić na ćwiartki, rodzynki na pół. Wszystkie składniki umieścić w kubku lub szklance. Zalać wrzątkiem. Zaparzać pod przykryciem ok. 5 minut. Po tym czasie przecedzić. Do naparu dodać listki mięty dla orzeźwiającego smaku. ☕ Lubisz brzoskwinie? Sprawdź naszą herbatę brzoskwiniową! herbata z wiśniówką (tylko dla dorosłych) Składniki: 1 łyżeczka czarnej herbaty szczypta cynamonu łyżeczka miodu 50 ml wiśniówki opcjonalnie 1-2 listki mięty Przygotowanie:Herbatę umieścić w zaparzaczu, zalać wrzątkiem. Zaparzać pod przykryciem ok. 4-5 minut. Dodać cynamon, wiśniówkę, listki mięty. Dosłodzić miodem. ☕ A jeśli nie chcesz dodawać alkoholu - polecamy herbatę wiśniową wiśniowy sad od COTECA. Oczywiście, sami również możecie pokusić się o stworzenie własnych kompozycji smakowych. Zalecamy jedynie pamiętanie o tym, iż przepisy na rozgrzewające napoje z alkoholem nie powinny być odtwarzane w pracy ani jeśli planujecie prowadzić samochód! Gotowe mieszanki herbat, które rozgrzewają Zamieszczone powyżej przepisy na rozgrzewające herbaty są łatwe i szybkie w przygotowaniu. Jednak jeśli stawiasz na większą wygodę, warto skorzystać z gotowych mieszanek herbat. Na naszej stronie znajdziecie je w zakładce "Herbata zimowa". Każda mieszanka posiada dokładnie opisany skład oraz zalecany sposób przygotowania. Można zamawiać je już od 50g mieszanki. A dostawa trwa zaledwie 24 godziny od złożenia zamówienia! Do jednych z najbardziej popularnych należą: mieszanka owocowa "Elfy Świętego Mikołaja" z kawałkami jabłka, hibiskusem, anyżem, liśćmi jeżyny oraz niewielkimi cukrowymi gwiazdkami oraz niedźwiadkami polarnymi (oraz innymi składnikami) czarna herbata smakowa "Pomarańczowe Ciasteczka" - w której główne składniki to: cynamon, kolendra, kardamon, pomarańcze oraz jabłka a także zielona smakowa herbata "Mroźne dni", stanowiąca kompozycję wielu oryginalnych składników, takich jak: anyż, jemioła, kandyzowany ananas, czy proszek manuka. Gotowe mieszanki herbat można przechowywać w suchych, szczelnie zamkniętych pojemnikach nawet kilka miesięcy. W tym czasie nie tracą one ani swojego aromatu, ani pozostałych właściwości. Wprowadź rozgrzewającą herbatę do swojego menu! Rozgrzewająca herbata idealnie sprawdzi się po ciężkim dniu w pracy, gdy przemokniesz lub przewieje Cię wiatr. Doskonale smakuje nie tylko zimą, ale też wiosną, gdy temperatury są wciąż stosunkowo niskie, a pogoda zmienna. Mieszanki bez dodatku alkoholu są świetnym rozwiązaniem dla dzieci, które uwielbiają słodkie napoje. Jednocześnie rozgrzewające herbaty są znacznie zdrowsze niż słodzone sklepowe kolei herbaty z alkoholem stanowią ciekawą atrakcję na spotkaniach ze znajomymi i rodziną. Ich piękne zapachy pobudzają zmysły, a dodatek alkoholu mocno rozgrzewa organizm.Na początku grzybnia zaczyna się rozwijać wewnątrz rośliny. O chorobie drzewa mogą świadczyć nieoczekiwanie połamane gałęzie, a w niektórych przypadkach także pnie. Głównym źródłem rozprzestrzeniania się Tindera są porażone sąsiednie rośliny. Ponadto lipa może dostać się na lipę z następujących źródeł:Właściwości lecznicze kwiatostanów lipy Kiedy zbierać kwiaty lipy? Jak zbierać kwiatostany lipy? Jak suszyć kwiaty lipy? W jaki sposób przechowywać kwiaty lipy? Jak długo przechowywać kwiaty lipy? Rady jak zaparzyć i jak stosować leczniczą herbatę z lipy na infekcje wirusowe, kaszel u dzieci… Domowe sposoby: – na uderzenia gorąca (menopauza, chora tarczyca); – na oczyszczenie organizmu po wysiłku fizycznym lub chorobie; – na stymulację aktywności mózgu; – na wewnętrzny niepokój i bezsenność; – na wzmocnienie przed przeziębieniem i wirusami, na kaszel, na gorączkę, na ból gardła. Przeciwwskazanie do stosowania preparatów z kwiatów lipy. Kiedy zbierać kwiaty lipy? Lipy zakwitają pod koniec czerwca i w pierwszej połowie lipca, kwitną przez około 2 tygodnie. Zbiór rozpoczyna się kiedy kwitnie większość kwiatów w kwiatostanie. Kwiaty mają kolor kremowo-biały a przylistki są w kolorze żółtozielonym lub jasnozielonym. Dobry surowiec ma intensywny, słodki zapach. Dla rodziny wystarczy zebrać 0,5 kg – 1 kg świeżych kwiatostanów. Do zbioru kwiatów lipy przeznaczonych do suszenia najlepsze jest przedpołudnie w słoneczny i suchy dzień. W czasie upału lepiej zbierać je po południu. Kwiaty zebrane po deszczu w pochmurny dzień, nieobeschłe z rosy podczas suszenia szybko ciemnieją i źle przechowują się. Jak zbierać kwiatostany lipy? W celach leczniczych zbiera się kwiaty lipy drobnolistnej (Tilia cordata) i lipy wielkolistnej (Tilia platyphyllos). Kwiaty lipy drobnolistnej są bardziej aromatyczne. Nożyczkami odcina się kwiatostan wraz z przylistkiem. Nie wolno łamać gałęzi! Nie zbiera się kwiatów z lip rosnących w mieście, przy uczęszczanych drogach, na terenach przemysłowych, w ich pobliżu, ani w szczerym polu. Nie zbiera się kwiatów uszkodzonych przez owady, ciemnych, porażonych przez grzyby ani zawiązujących owoce. Ponieważ kwiatów nie płucze się przed suszeniem, najlepiej zbierać je tam gdzie nie ma kurzu – na zalesionych brzegach rzek i jezior. Świeże kwiaty lipy są bardzo delikatne, nie można ich ubijać w torbie ani długo przechowywać, ponieważ rozgrzewają się i tracą olejki eteryczne. Do zbioru najlepszy jest wiklinowy kosz lub płócienna torba. Jak suszyć kwiaty lipy? Po zbiorze jak najszybciej wykłada się je na białym papierze albo płótnie, aby opuściły je owady i sortuje. Po posortowaniu suszy się całe kwiatostany razem z przylistkiem ale bez gałązki, ułożone cienką warstwą (grubości ok. 3 cm) w temperaturze poniżej 40°C (w wyższej tracą aromat i właściwości lecznicze). Do suszenia kwiatów lipy można użyć suszarki albo uchylonego piekarnika ale lepsze są naturalne warunki. Kwiaty rozkłada się na stole w suchym i przewiewnym pomieszczeniu, na balkonie, w ogrodzie w półcieniu i przykrywa gazą albo moskitierą… Kwiatostany suszone w słońcu tracą swoje właściwości lecznicze! Trzeba je delikatnie mieszać, aby wysuszyły się równomiernie, nie mogą też przesuszyć się i kruszyć. W ciepłe dni wysychają w ciągu 3-5 dni. W jaki sposób przechowywać kwiaty lipy? Jak długo przechowywać kwiaty lipy? Masa suchych kwiatów stanowi około 25% masy świeżych kwiatów. Prawidłowo wysuszone kwiatostany lipy mają jasny kolor, przechowuje się je w szczelnych pojemnikach (najlepiej w szklanych słoikach z pokrywką) w ciemnym i suchym miejscu. W pobliżu nie powinno się przechowywać silnie pachnących ziół czy przypraw, ponieważ kwiaty lipy łatwo pochłaniają obce zapachy. Zachowują swoje właściwości lecznicze najwyżej przez 2 lata. Właściwości lecznicze kwiatów lipy Substancje wchodzące w ich skład mają działanie lecznicze, – zwiększają siłę i wydajność mięśni, działają wzmacniająco i uodporniająco na organizm; – działają przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo, napotnie, wykrztuśnie, moczopędnie; – stosowane zewnętrznie w inhalacjach, płukankach w stanach zapalnych gardła; – umiarkowanie obniżają ciśnienie krwi; – oczyszczają krew z substancji tłuszczowych na blaszkach tętniczych, działają ochronnie przed chorobami układu krwionośnego i czynnikami stresującymi mózg (niedotlenienie); – śluzy stymulują wzrost i rozwój korzystnej mikroflory jelitowej; – polecane do picia w mieszankach dla cukrzyków, osób otyłych, cierpiących na niedoczynność tarczycy i dolegliwości związane z menopauzą, choroby układu trawiennego i moczowego; – w postaci płynów i okładów przy zapaleniu sutka, wypryskach, oparzeniach, hemoroidach, bólach stawów i reumatyzmie... Przeciwwskazania do stosowania kwiatów lipy Nie zaleca się kuracji preparatami z lipy bez konsultacji z lekarzem: – kobietom w ciąży i karmiącym; – pacjentom chorym na serce, ponieważ preparaty z lipy zbyt obciążają mięsień sercowy; – pacjentom z problemami ze wzrokiem; – osobom z indywidualną nietolerancją. Częste spożywanie naparu z lipy przez dziecko, zamiast działania uspokajającego, może wywołać podniecenie, drażliwość i zakłócać sen. Nie zaleca się kąpieli w naparach i wywarach z lipy w przypadku chorób skóry i alergii. Trzeba pamiętać o tym, że przeprowadzanie długotrwałej terapii ziołowej na własną rękę może być niebezpieczne dla zdrowia; podczas leczenia należy przestrzegać zaleceń podanych w przepisach leczniczych i przeprowadzać przerwy trwające przynajmniej 10-14 dni. Leczenie dzieci herbatą lipową trzeba uzgodnić z pediatrą. Kwiaty lipy można łączyć z innymi ziołami i herbatami, co otwiera pole do eksperymentów. Kwiaty lipy zaparzone z czarną i zieloną herbatą nadają herbacie delikatny smak. Kwiaty lipy znajdują się w mieszankach z ziołami podnosząc ich walory terapeutyczne. Kwiaty lipy miesza się z czarnym bzem, maliną, miętą lub oregano, albo z rumiankiem, dziurawcem, podbiałem lub szałwią. Ilość zaparzanych kwiatów lipy zależy od celu przygotowania napoju. W przypadku naparu leczniczego na 200 mililitrów wody stosuje się łyżkę suszonych kwiatostanów. Jak zaparzyć herbatę lipową, aby zachować wartości lecznicze? Do imbryka wsypuje się pełną łyżkę suszonych kwiatów lipy, zalewa się 200 ml wody o temperaturze 90°C. Imbryk można otulić ręcznikiem, aby dłużej utrzymać wysoką temperaturę, pozostawić do zaparzenia na 40 minut. Następnie odcedza się powstały napar, wypija 1/3 szklanki trzy razy dziennie. Ten napar może być również stosowany do płukania gardła przy bólu gardła. Dobra rada: zdrowy napój zaparza się również w termosie ze szklanym wkładem. Domowe sposoby na dolegliwości. Przepisy lecznicze preparatami z kwiatów lipy Zimny wyciąg z kwiatów lipy na uderzenia gorąca, na oczyszczenie organizmu Dwie garści suszonych kwiatów lipy zalać 1 l zimnej wody, odstawić na 6-8 godzin. Przecedzić, posłodzić miodem lipowym. Wyciąg ma lekko czerwoną barwę, piękny aromat. Pije się go przy uderzeniach gorąca (menopauza, zaburzenia pracy tarczycy), po wysiłku fizycznym. Herbata z lipy i imbiru, stymulacja aktywności mózgu, wzmocnienie przed przeziębieniem Do termosu wsypać 15-20 kwiatostanów lipy, zalać 200 ml wrzącej wody, odstawić na 10 minut. Po tym czasie wrzucić pół łyżeczki drobno posiekanego korzenia imbiru i zaparzać kolejne 5 minut. Po przecedzeniu dodać miód lipowy i sok z cytryny. Napój pić nie częściej niż 2-3 razy w tygodniu. Najczęstszym sposobem użycia kwiatów lipy do celów leczniczych w czasie infekcji wirusowych jest przygotowanie herbaty lipowej. Dla wzmocnienia sił obronnych organizmu lipę zaparza się z malwą, tymiankiem, kwiatostanem dzikiego bzu czarnego, suszonymi malinami, rumiankiem, melisą albo miętą, słodzi miodem lipowym albo wielokwiatowym… Napar z kwiatów lipy dla dzieci na kaszel przewlekły Łyżeczkę kwiatów lipy zalać 150 ml wrzątku, zaparzać pod przykryciem przez 7-10 minut, przecedzić. Lekko ciepłą herbatę z lipy posłodzić miodem lipowym. Małe dzieci piją raz wieczorem, a dorośli kilka razy w ciągu dnia. Napar z kwiatów lipy na kaszel męczący, bolesny, suchy Łyżeczkę kwiatostanów lipy zalać 200-250 ml przegotowanej chłodnej wody, przykryć i odstawić na 1-2 godziny. Po tym czasie całość doprowadzić tylko do wrzenia. Dodać łyżeczkę suchych malin, melisy albo rumianku. Zaparzać pod przykryciem przez 30 minut, przecedzić. Ciepły napój wypić w ciągu dnia powoli, małymi łyczkami. Herbata z lipy zawiera śluzy działające kojąco na wysuszone błony śluzowe. Wywar z kwiatów lipy na kaszel mokry 2 łyżeczki suszonych kwiatów zalać szklanką wrzącej wody, na 45 minut wstawić do łaźni wodnej do zaparzenia. Po przefiltrowaniu należy pić ciepłą herbatę lipową 3 razy dziennie. Napar z kwiatów lipy jako środek napotny i wykrztuśny W równych proporcjach mieszać kwiatostany lipy, bzu czarnego, suszone maliny (lub liście malin) i liście szałwii. 2 łyżki przygotowanej mieszanki zalać 1 szklanką wrzącej wody i odstawić pod pokrywką na 1 godzinę. Wypić ciepły napar przed snem. Herbata z lipy, malin, szałwii i bzu czarnego wzmacnia w czasie przeziębienia, zapalenia oskrzeli i górnych dróg oddechowych. Napar z lipy i malin na obniżenie gorączki w czasie grypy i przeziębienia Łyżkę kwiatów lipy i łyżkę suszonych malin wsypać do termosu i zalać 450 ml wrzącej wody. Zaparzać przez godzinę, przecedzić. Herbatę z lipy i malin wypić w ciągu dnia podzieloną na 3 dawki. Ciepły napar obniża gorączkę i wzmacnia siły obronne organizmu. Napar z kwiatów lipy do płukania bolącego gardła Zalać łyżkę kwiatostanów lipy szklanką wrzącej wody, przykryć. Po 40 minutach przecedzić. Herbata z lipy jest stosowana dla złagodzenia bólu gardła. Dodatkowo dla lepszej dezynfekcji jamy ustnej i gardła do lipy dodaje się pełną łyżkę koszyczków rumianku. Gardło płucze się kilka razy dziennie. Napar z kwiatów lipy do inhalacji w czasie infekcji wirusowej Zmieszać po 2 części kwiatów lipy i rumianku, po części liści szałwii i tymianku. 3 łyżki mieszanki zalać w naczyniu 0,5 l gorącej ale nie wrzącej wody, wymieszać. Wdychać w bezpiecznej odległości, aby uniknąć oparzenia. Inhalacja stosowana 3 razy dziennie szybko przynosi ulgę podczas przeziębienia, kataru, lekkiego zapalenia oskrzeli. Dobra rada: kiedy jest zimno, po inhalacji przynajmniej przez 30 minut nie otwierać okna. Kwiatostany lipy stosuje się przy wewnętrznym niepokoju i bezsenności. Napar lipowy na mleku z miodem lipowym ułatwia zasypianie Łyżeczkę kwiatów lipy zalać szklanką gorącego mleka, zaparzać pod przykryciem przez 20 minut, przecedzić, posłodzić miodem. Wypić przed snem. Napar z lipy i melisy na stres, na bezsenność Łyżeczkę mieszanki kwiatostanów lipy i liści melisy zalać 100 ml wrzącej wody. Przed snem wypić ciepły napój, aby pozbyć się wewnętrznego niepokoju. Uwaga: napar jest dość moczopędny, a pity w dużych ilościach pobudza układ nerwowy. Kąpiel z kwiatów lipy na uspokojenie, na sen 3 łyżki suszonych kwiatów lipy gotować w 2 l wody przez 10 minut. Przecedzić, gorący wywar z lipy dodać do kąpieli. Artykuły powiązane: Zdrowa nalewka lipowa. (przepisy na lecznicze nalewki) Kwiaty lipy dla urody. Domowe sposoby na suchą skórę, zwiotczałą, starzejącą się.
Na lipę to jeden z najpopularniejszych utworów Jana Kochanowskiego, który na stałe wszedł do kanonu lektur obowiązkowych każdego Polaka. Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie, Choć się nawysszej wzbije, a proste promienieFraszka „Na lipę" to jeden z wielu utworów
Dzień dobry, Czy lubicie ziołowe herbaty? Wiem, że tak: często dostaję od Was maile dotyczące tego, jak przyrządzać taką ziołową herbatkę, chcecie wiedzieć, czy są jakieś wytyczne, dotyczące robienia własnych mieszanek (jedna podstawowa: mieszamy rzeczy, które są dla nas bezpieczne:-)) i co ciekawego można przygotować latem? Picie herbatek ziołowych jest chyba jedną z najstarszych tradycji zielarskich na świecie: w przeszłości mieszkańcy różnych części świata mieli swoje wybrane zestawy ziół, które popijali dla zdrowia i przyjemności! Tak zwane „herbatki rekreacyjne” („recreational teas”) bardzo często przygotowywane były właśnie teraz: na początku lata. Popularnością cieszyły się zarówno świeże zioła, jak i susz zbierany na ciemną i długą jesień. Rozpoczyna się lato i dzisiaj przygotowałam dla Was zestawienie ciekawych, smacznych, zdrowych i orzeźwiających letnich herbatek! Mam nadzieję, że tym sposobem pomogę Wam w uprzyjemnieniu ziołowego sezonu! Będzie kolorowo, ziołowo, smacznie i pachnąco:) Z tego postu dowiecie się: 1. Jak prawidłowo przygotować ziołowe herbatki 2. Na końcu znajdziecie dwa pyszne przepisy! Gdzie się podziały ziołowe herbatki? Zastanawialiście się czasami, dlaczego królują u nas herbaty zielone i czarne? Jestem wielką fanką herbacianych naparów i wychowałam się w małopolskim domu, gdzie piło się olbrzymie ilości czarnej, granulowanej lub liściastej herbaty. Babcia robiła mi ją na śniadanie, obiad i kolację. Każde przyjście gości zaczynało się od rytualnego: „A może herbaty?”. To nic, że była to dziesiąta herbata tego dnia, trzeba było wypić choćby szklankę. Wtedy bardzo popularne były szklanki wykonane z cienkiego szkła, które parzyły w palce i nie zawsze chciało mi się zakładać na nie taki specjalny koszyczek. Oczywiście dla gości były eleganckie filiżanki ze złoceniami. Potem był Duralex, a teraz mamy wszystko i możemy sobie wybierać, w czym pijemy herbatę. Obecnie wiele się zmieniło: herbat w sklepach jest coraz więcej. Możemy dostać herbaty aromatyzowane dostępne w marketach, możemy też bez większego problemu kupić tak szlachetne perełki jak słynną japońską gyokuro. Nie zmieniło się jednak jedno: nadal głównie pijemy herbaty czarne i zielone. Tymczasem, mamy bogate tradycje zbierania własnych herbat ziołowych! W wielu regionach Europy nadal zbiera się herbatki ziołowe Podczas moich wyjazdów w różne miejsce Europy widzę, że w wielu krajach nadal zbiera się i suszy zioła na herbatę („czaj”, „arbatę”, „herbatę” – naprawdę nikt się nie przejmuje językowymi purystami, którzy twierdzą, że herbata to tylko z krzewu Camellia sinensis:). Moja Babcia opowiadała mi, że latem zbierali na zimę kilka ziół, zarówno tych polnych jak i rosnących w ogrodzie. Miętę, szałwię, lipę, krwawnik, dziurawiec, dziką miętę, a potem takie mieszanki pili przez całą zimę. U nas moda na zbieranie własnych ziół odeszła do lamusa(chociaż Wiem, że wielu z Was nadal pielęgnuje tę tradycję! <3), jednak wciąż są miejsca na świecie, gdzie ziołowe herbatki są na porządku dziennym! Gdy byłam w Rumunii, kobiety pokazywały mi całe naręcza suszonych ziół, które zbierają na zimę. Popijają je potem jako herbatę, trochę zdrowotną, a troszkę rekreacyjną (jest nawet taki etnobotaniczny termin: recreational teas– herbaty ziołowe pite troszkę dla zdrowia, troszkę dla przyjemności). W wielu miejscach ziołowe herbatki są czymś zupełnie naturalnym. Nie trzeba ich reklamować, nie trzeba przypisywać im cudownych właściwości uleczenia wszelkich chorób. Po prostu robi się mieszankę ze znanych, łatwo dostępnych ziółek i popija! Myślę, że warto jest wprowadzić taką tradycję u siebie w domu i część herbat zastąpić mieszankami ziołowymi. Ziołowe ABC czyli jak można przygotować ziołową herbatkę? Herbatkę ziołową możemy przygotować na klika sposobów (nie będę tutaj za bardzo wchodzić w terminologię, a zainteresowanym radzę zerknąć do książek zielarskich). To, co znajdziecie poniżej jest moim własnym rozróżnieniem, wynikającym z przeróżnych eksperymentów! W formie herbatek pije się zazwyczaj pachnące rośliny aromatyczne oraz takie, które mają wiele substancji czynnych dobrze rozpuszczalnych w wodzie. Pyszną herbatę zrobimy więc z liści (melisa, mięta, fantastyczna i moja ulubiona – werbena cytrynowa), kwiatów (róża, rumianek, kwiaty lipy). Gorzej będzie z herbatką np. z pędów sosny, ponieważ żywice słabo rozpuszczają się w wodzie. Do herbatek letnich najbardziej nadają się aromatyczne części miękkie roślin. W dużym skrócie, jeśli tradycyjnie z czegoś przygotowywano herbaty, to z dużym prawdopodobieństwem będzie to herbata bezpieczna i zdrowa! Herbatki można przygotować na kilka sposobów. Oto moje ulubione: Jak więc możemy przygotować naszą ziołową herbatkę? Cóż, to nie tylko klasyczny napar :) W formie odwaru/wywaru wodnego – (zazwyczaj w ten sposób przygotowuje się korzenie) . W skrócie: zalewamy zioła wodą, najlepiej miękką (ja korzystam z wody filtrowanej BRITA), zagotowujemy, przecedzamy. W taki sposób bardzo często przygotowuje się zioła w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej, gdzie często używa się suszonych grzybów, korzeni, owoców, pąków. Czasem wystarczy zagotować taką herbatkę przez kilkadziesiąt minut, czasami poleca się nawet kilka godzin. Wszystko zależy od rodzaju surowca. Ciekawostka: zioła chińskie często gotuje się w zupach „rosołowych”. Wtedy mamy w gotowym bulionie substancje czynne, które rozpuszczają się i w wodzie i w tłuszczu (sprytne, prawda?). Tak używa się wielu adaptogenów. Na zdjęciu: klasyczne adaptogeny. Reishi oraz astragalus W formie naparu. Najłatwiejsza forma przygotowania herbatki: zalewamy świeżą wodą i czekamy. Niemniej, nawet tutaj jest kilka rzeczy o których należy pamiętać (odsyłam Was do tego posta). Infuzje na zimno: bardzo ciekawy sposób, który sprawdza się głównie w miękkiej wodzie, przy delikatnych częściach roślin (pachnące liście, kwiaty). Zalewacie na noc np. młodą pokrzywę miękką wodą filtrowaną BRITA i rano pijecie wodę. Infuzje solarne i księżycowe (tutaj też najlepsza jest woda miękka – jeśli takiej nie macie, skorzystajcie z dzbanków filtrujących BRITA Marella, ja taki mam i używam). Bardzo rzadko stosowany, ale niezwykle piękny i romantyczny sposób– zostawiacie kubeczek z Waszą wybraną herbatą na słońcu, które delikatnie wydobywa aromat i pijecie po kilku godzinach. Wersja księżycowa to wariacja infuzji na zimno: zostawiacie kubeczek z kwiatami w promieniach światła księżyca, w ciepłą letnią noc i pijecie z pierwszą rosą o poranku. Już sobie wyobrażam, że rano piekę chleb, czekam aż wyrośnie i w między czasie popijam księżycową herbatkę różaną. Tak będzie, zobaczycie! Świetna koncepcja, prawda? Herbaty fermentowane/kombucze: mało znane w Polsce, ale przeze mnie ukochane. Macie herbatę, macie matkę herbacianą i macie laktobakterie. Czy może być coś bardziej szalonego? Przykładem takiej herbatki jest kombucza hibiskusowa. Ziołowe ABC, czyli jaka woda do ziołowej herbatki? Przede wszystkim polecam Wam i będę polecać miękką wodę, tak jak wspominałam, ja korzystam z rozwiązań filtrujących BRITA (nie mylcie wody miękkiej z wodą destylowaną. Używając takiej wody otrzymacie smaczniejszy napar o lepszych właściwościach (nie tylko smakowych i wizualnych, ale i zdrowotnych). Dla przypomnienia – napary herbaciane czy ziołowe nie lubią zbyt twardej wody, takiej jaką ma większość z nas. Jeżeli woda jest zbyt twarda, to nasza herbata nie zaparzy się dobrze, może być mętna i będzie mieć kożuch na swojej powierzchni. Woda powinna być przegotowana i co najważniejsze, do każdej herbaty – świeża. Dlaczego pijemy zielone herbaty z dużym namaszczeniem, a ziołowe nie powinny być traktowane tak samo? Do ziołowych herbatek najlepsza jest woda miękka oraz koniecznie świeża. Jaka temperatura? Zdania są podzielone. Jeśli robicie herbatkę to i tak część olejków eterycznych ucieknie, nie ma takiej mocy, aby został y:-). Ja osobiście zalewam zioła w momencie, kiedy woda przestanie się gotować. Wydaje mi się, że optymalną temperaturą jest 85 – 90 stopni. Czyli w sam raz tyle, żeby przelać wodę do glinianego dzbanuszka i zaparzyć. Wybór należy do Was! Ja mam wodę średnio twardą, herbatki które Wam pokażę zaparzam na bazie wody kranowej, poddanej filtracji. Czasem mniej znaczy więcej, czyli jak komponować smaczne herbatki ziołowe? Och, to jest dopiero pytanie! Komponowanie składników do ziołowych herbatek to przyjemność i zabawa! Ale uwaga na pewne haczyki, które mogą nieco ostudzić zapał osób początkujących. Wyobraźcie sobie bowiem, że robicie romantyczną herbatkę lawendową. Już czujecie ten fantastyczny aromat. Dodacie do niej jeszcze może koszyczek rumianku albo nagietek, czyż taka herbatka nie będzie fantastyczna? Podpowiem Wam: nie będzie:-). Większość kwiatów, które intensywnie pachną, ma też intensywny smak, często gorzkawy i często dodaje się je do mieszanek ze względu na atrakcyjny wygląd, niekoniecznie na smak. Jednak w odpowiedniej ilości, szczypta kwiatów nie zaszkodzi, a wygląda pięknie. Pamiętajcie tylko o odpowiednich proporcjach. Kilka podstawowych zasad. Warto trzymać się kilku zasad przygotowania herbatki ziołowej i będzie dobrze! zazwyczaj rośliny suszone mają mocniejszy smak (ale słabszy aromat); używamy mniej części suchych niż części świeżych (bo suszone liście straciły już wodę, więc mają więcej substancji czynnych); im dłużej zaparzamy, tym mocniejszy smak herbaty uzyskamy; herbatki o łagodnym smaku warto „podbijać” smakami cytrusowymi albo kwaśnymi – dzięki temu są smaczniejsze; herbatki rekreacyjne pijemy dla przyjemności – nie takie same, nie w dużych ilościach i nie przez długi czas;jeśli mamy jakąś dolegliwość albo jesteśmy w ciąży i karmimy piersią, najpierw pytamy lekarza, czy dana roślina jest dla nas:) To nie jest rumianek, to maruna bezwonna, ale wyglądała tak pięknie, że nie mogłam jej nie sfotografować :) Z czego zrobić letnie herbatki? Oczywiście lista jest długa, dlatego tutaj opowiem Wam o tym, co sama lubię i chętnie używam: liście malin (im są młodsze, tym lepsze: ja mam u siebie późno owocujące odmiany): dają fantastyczną herbatkę dla kobiet, zasobną w minerały, oczywiście można do naparu herbacianego dodać kilka świeżych malin:); liście jeżyn –mają podobne zastosowanie jak maliny; liście poziomki – również ciekawy dodatek, mają działanie przeciwzapalne i ściągające; owies w fazie mlecznej (proszę nie przegapcie i przeczytajcie post na ten temat, bo jeśli nie uzbieracie go sami, to potem nigdzie nie kupicie takiego dobrego owsa). Zaparzony, staje się znakomitym, ożywczym tonikiem wzmacniającym układ nerwowy. Proszę, proszę, poszukajcie teraz ziela owsa, będziecie zadowoleni.. Pyszne zioła do herbatek, które dobrze smakują na świeżo (liście): melisa w przeróżnych odmianach uprawowych (cytrynowa, pomarańczowa etc.); mięta – posiadam w ogrodzie przeróżne smaki, moja ulubiona to mięta jabłkowa; hyzop lekarski – w niewielkich ilościach; werbena – piękny, cytrynowy zapach, ale polecam w małych ilościach; tymianek – delikatny, przyjemny zapach, o ile używamy go w niewielkich ilościach (potem robi się bardzo mocno zielny, a herbatka gorzka); bazylia – wiadomo:) rozmaryn – bardzo mocny zapach, do mieszanek pobudzających pamięć; szałwia – dla odważnych, w niewielkich ilościach; bazylia tajska – nasza ulubiona roślina herbaciana, fantastycznie pobudzająca kubki smakowe! Hyzop lekarski również jest ciekawym dodatkiem do herbatek… Kwiaty do herbatek: Kwiaty do herbatek: róże – najlepiej pachnące,aromatyczny dodatek do herbat; bergamotka – wiele osób ma monardę w ogrodzie i nie wie, że jej liście i kwiaty są nie tylko jadalne, ale wręcz bardzo smaczne; liście i kwiaty lawendy (w niewielkich ilościach); kwiaty lipy (jedna z najsmaczniejszych herbatek); kwiaty i liście nawłoci (to żółte ziele, które rośnie wszędzie); fermentowane kwiaty bzu lilaka; kwiaty forsycji; piołun (ale to dla miłośników gorzkiego smaku, raczej niewielu się znajdzie). Dodatkowo często dodaje się owoce dzikiej róży lub skórkę cytrynową, dla zwiększenia różnorodności smakowej. Do smaku herbatek ziołowych trzeba się czasem przyzwyczaić, ale czy nie inaczej było ze smakiem zielonej herbaty? Mi zajęło około dwóch lat, aby przekonać się do jej smaku. Teraz bardzo ją lubię! :) Liście truskawek i poziomek to fantastyczny składnik herbatek! Liście poziomki i truskawki można stosować zamiennie: pobudzają przemianę materii, działają lekko ściągająco , pobudzają apetyt. Tutaj używamy ich głównie do herbatki rekreacyjnej , jeśli jednak macie nadmiar poziomek albo truskawek, możecie zasuszyć ich młode listeczki i przygotowywać z mocniejsze napary: wtedy działają ściągająco, odkażająco, przeciwzapalnie, lekko napotnie i przeciwbiegunkowo. Słoneczna herbatka ogrodowa z truskawkami, poziomkami i miętą Do przyrządzania naparów słonecznych dobrze nadają się liście i kwiaty, zwłaszcza roślin intensywnie pachnących. Idealna tutaj będzie miętą czy melisa, ale także zioła, które normalnie dają dość mocny napar o wyrazistym smaku: tymianek czy szałwia (tutaj będą delikatniejsze). Do herbat słonecznych nadają się świeże zioła i kwiaty: są świetnym sposobem na wydobycie ich delikatnego aromatu. To, co otrzymamy będzie dość delikatnym napojem, bez goryczki, przypominającym czasem białe herbaty japońskie. Przy herbatach słonecznych bardzo ważna jest woda – powinna być miękka lub przynajmniej średnio twarda, ponieważ używamy tutaj wody w niższej temperaturze, więc zależy nam, aby wyciągnąć z naparu jak najwięcej aromatu (im bardziej miękka woda tym łatwiej jest to zrobić) Składniki: Mała garść świeżej mięty, Kilka liści truskawek i kilka owoców i/lub kilka liści poziomek i garść owoców, 2-3 gałązki tymianku (opcjonalnie), Opcjonalnie – kilka płatków pachnącej róży, 2-3 plasterki cytryny (najlepiej ekologicznej, chodzi o to, żeby nie było badziewia na skórce), 1 litr wody filtrowanej (używam wody filtrowanej BRITA), Duży słoik z przykrywką. Przygotowanie: Wszystkie zioła i cytrynę wkładamy do czystego słoika. Zalewamy filtrowaną wodą BRITA i lekko zakręcamy. Wystawiamy na działanie promieni słonecznych na około 5 godzin (im mocniej świeci słońce, tym smak będzie bardziej intensywny). Po tym czasie przecedzamy herbatę, dokładamy do niej kostki lodu (wedle uznania) lub pijemy ją letnią. Herbatka poziomkowo – tymiankowa Składniki: garść pachnących owoców poziomek lub 6-8 truskawek, bez szypułek, umytych, 7-8 liści poziomek lub truskawek (bez ogonków), 2-3 listeczki mięty lub gałązeczka świeżego tymianku, opcjonalnie: kilka ziarenek kardamonu i szczypta świeżo startej gałki muszkatołowej, 1 litr wody filtrowanej (używam w tym przepisie wody filtrowanej BRITA). Przygotowanie: Zagotowujemy świeżą wodę filtrowaną. Wyciągamy dzbanek lub karafkę, przepłukujemy gorącą wodą i odlewamy wodę, aby ogrzać naczynie. Wkładamy wszystkie składniki, zalewamy przegotowaną wodą filtrowaną i zaparzamy przez około 3 minuty. Herbatkę można zostawić także na dłużej (np. godzinę) do naciągnięcia. Napar podajemy na ciepło lub z kostkami lodu. Do dekoracji herbaty można wykorzystać również kwiaty truskawek. Podobał Ci się ten post ? Podaj dalej!
To idealna herbata na przeziębienie. Przynosi ulgę w podczas kaszlu, problemów z gardłem. Łagodzi stan zapalny. Pomaga się też rozgrzać. Kiedy pić herbatę z lipy. Lipa działa też wyciszająco, więc jest idealnym napojem na wieczór. Ponadto pomaga radzić sobie z kaszlem. Podsumowując, dobrze jest wypić lipę wieczorem.
Lipa drobnolistna (Tilia cordata) to rozłożyste drzewo liściaste należące do rodziny lipowatych (Tilioideae). Występuje pospolicie na terenie całej Polski. Lipa drobnolistna jest drzewem długowiecznym i przy sprzyjających warunkach może rosnąć setki lat. Osiąga zwykle wysokość 20-25 m. Kora na młodych gałęziach jest gładka i ma szarą barwę, na starych zaś jest nieregularna. Liście są sercowate, mają jaśniejszą dolną stronę blaszki i zżółknieją jesienią. Lipa kwitnie od czerwca do lipca wytwarzając pachnące, lubiane przez pszczoły kwiaty o jasnożółtej barwie. Owocem jest orzech ze skrzydełkami. Najbardziej znanymi i pospolicie występującymi lipami w Polsce są lipa drobnolistna i lipa szerokolistka (Tilia platyphyllos). Dość łatwo je od siebie odróżnić, ponieważ mają znacząco inną wielkość liści, ale gdy liście są młode i podobnej wielkości, patrzy się na kolor włosków w kątach liści – u lipy drobnolistej są one brązowe, u szerokolistej białe. Wymagania i uprawa Lipa drobnolistna nie jest trudna w uprawie – może rosnąć na stanowiskach słonecznych lub w półcieniu, również w miejscach nieosłoniętych od wiatru. Preferuje gleby przepuszczalne, piaszczysto-gliniaste i zasobne. Jest stosunkowo tolerancyjna na zanieczyszczenie powietrza. Drzewo zakupione w pojemniku można sadzić przez większość sezonu wegetacyjnego, zaś okazy z gołą bryłą korzeniową – jesienią lub wiosną. Lipa dobrze znosi cięcie i formowanie. Zastosowanie Lipa polecana jest do dużych ogrodów – drzewo po kilkunastu latach rozrasta się do dużych rozmiarów, dlatego najlepiej się sprawdza do tworzenia alei lub można sadzenia pojedynczego jako soliter na trawniku. Kwiaty lipy mają szerokie zastosowanie w medycynie ludowej – jako dobry środek przeciw gorączce i przeziębieniu. Surowiec suszy się pod koniec czerwca w warunkach naturalnych. Miód lipowy ma podobne działanie co kwiaty. Z kolei drewno dobrze się formuje i jest przydatne w rzeźbiarstwie. Ciekawostki Łacińska nazwa gatunkowa lipy drobnolistnej (Tilia cordata) pochodzi od słowa cordatus oznaczającego "sercowaty, w kształcie serca" – ma to związek z charakterystycznym kształtem liści rośliny. Lipy to drzewa, które były bardzo ważne w różnych wierzeniach w Europie – starożytni Rzymianie uznawali je za symbol czystości i nadziei, Słowianie z naszych terenów przypisywali im moc ochronną przed duchami i piorunami. Charakterystyczny zapach drewna lipowego miał mieć właściwości oczyszczające. Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Rasa Kasparaviciene, Dmitr Bukhantsov/UnsplashHerbatę sprzedawano jako produkt leczniczy, a ludzie nie potrafili jej parzyć. Zwyczaj picia czaju rozpowszechnił się na dobre w XIX wieku, głównie w zaborze rosyjskim. Co ciekawe według danych z 2017 roku Polacy piją więcej herbaty niż mieszkańcy Chin czy Japonii. Badania Comtrade dają nam 4. miejsce w Europie i 9. na świecie.W poniedziałek wieczorem strażnicy miejscy zostali poinformowani o cięciu przydrożnych drzew przy ul. Gdyńskiej. Funkcjonariusze na miejscu ustalili, że mieszkanka jednej z przyległych gmin za pomocą sekatora postanowiła poobcinać kwitnące gałęzie lipy. Jak oświadczyła chcąc zasuszyć je na herbatę. W tym wszystkim zapomniała, że każde drzewo ma właściciela i obowiązują nas przepisy określające, kto ma prawo ingerencji w stan korony drzewa. W myśl art. 144 § 2 brzmiącego, „kto usuwa, niszczy lub uszkadza drzewa lub krzewy stanowiące zadrzewienie przydrożne lub ochronne albo żywopłot przydrożny” został na Panią nałożony mandat karny w kwocie 100 zł. Polecane ofertyMateriały promocyjne partneraSą to: ziemniaki, buraki, marchew, rzepa i brukiew. Wszystkie te rośliny wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Trzeba spulchniać glebę, zwalczać chwasty, nawadniać. Wówczas wydadzą wysokie plony. Większość roślin okopowych zbiera się jesienią. Zbiór polega na wykopywaniu części podziemnych.Jesień w pełni zawitała do naszych ogrodów. Z drzew nieustannie opadają liście, tworząc przepiękne różnokolorowe dywany. Dowiedz się, co zrobić z tak dużą ilością liści? Liście w ogrodzie: grabić czy nie grabić? Jesień w ogrodzie dla wielu ogrodników bywa najbardziej znienawidzoną porą roku, kojarzącą się z ciągłym grabieniem i paleniem liści. Ziemia, pokrywa się grubym dywanem kolorowych liści – jest ich zwykle tak dużo, że chcemy się ich pozbyć jak najszybciej! Warto jednak na chwilę się zatrzymać i spojrzeć na opadające liście inaczej – jako dar, który możemy wykorzystać. Jesienne liście nie są jedynie niewygodnym odpadem, który trzeba usuwać z ogrodów. Liście można je wykorzystać np. do produkcji kompostu lub ochrony roślin przed mrozem. Wykorzystując je odpowiednio można zaoszczędzić wiele pieniędzy oraz rozwiązać odwieczny problem – co robić ze zgrabionymi liśćmi? Opadłe liście należy usunąć z delikatnych pędów, roślin wiecznie zielonych i trawnika. Mimo nadchodzącej zimy, rośliny nadal potrzebują światła słonecznego dla prawidłowego rozwoju. Liście pozostawione na trawniku i na innych roślinach odetną dostęp do światła słonecznego, co w połączeniu z wilgocią może to prowadzić do powstania chorób oraz żółknięcia trawy i roślin ozdobnych. Liście opadłe z drzew należy regularnie usuwać aż do zimy. Wilgotne liście leżące na tarasie lub na ścieżkach tworzą śliski, brązowy dywan. Należy je usunąć aby, zminimalizować ryzyko poślizgnięcia się. Fot. Heidi B/Pixabay Do czego wykorzystać zgrabione liście? Liście do ochrony roślin przed mrozem Zgrabionymi liśćmi można zabezpieczać na zimę rośliny wrażliwe na mróz. Warstwa liści pomaga w utrzymaniu ciepła, izolując rośliny i chroniąc je przed niskimi temperaturami. Należy pamiętać, aby na wiosnę usunąć warstwę liści, aby zapewnić roślinom dostęp do wystarczającej ilości tlenu i światła słonecznego. Liście na kompost Liście to cenny materiał kompostowy, po kilku miesiącach pozwolą wytworzyć nawóz nazywany tradycyjnie ziemią liściową. Ma ona odczyn lekko kwaśny, dużą pojemność wodną, dobrą przepuszczalność, przewiewność oraz trwałą strukturę. Najlepszy kompost otrzymuje się z liści drzew – klon, topola, lipa, brzoza, drzewa owocowe. Mniej przydatne są liście o dużej zawartości garbników – orzech włoski, dąb. Fot. Brigitte Werner/Pixabay Palenie liści: czy zgrabione liście można spalić? Zanim poznamy odpowiedź na to pytanie musimy dowiedzieć się czy w naszej gminie jest kompostownia? Jeśli tak, to nie możemy sami pozbywać się resztek roślin, spalając je. Ustawa o odpadach mówi wyraźnie, iż: Dopuszcza się spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza instalacjami i urządzeniami, jeżeli na terenie gmin nie jest prowadzone selektywne zbieranie lub odbieranie odpadów ulegających biodegradacji, a ich spalanie nie narusza odrębnych przepisów. (1) W większości gmin liście można odwieźć do kompostowni (na własny koszt) lub zapakować w specjalne zielone worki i postawić przy śmietniku - wtedy odbierze je kompostownia. Warto jednak poznać zwyczaje i przepisy obowiązujące w naszej gminie. Jeśli w naszej gminie nie ma kompostowni to możemy spalić zgrabione liście, pamiętając o obowiązujących przepisach: (...) wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów, bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, nie jest dopuszczalne. (2) Pamiętajmy zawsze o tym, aby nasze ognisko było bezpieczne oraz nieuciążliwe dla nas samych i dla naszych sąsiadów. Nie wolno nam powodować nadmiernej ilości dymu i uciążliwego zapachu. Niektóre gminy wprowadzają całkowity zakaz palenia ognisk na swoim terenie, więc zanim rozpalimy ognisko warto to sprawdzić! 1 Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243) 2 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563) Tekst: Redakcja zdjęcia w tekście: zdjęcie tytułowe: NickyPe/Pixabay
Wraz z miotłami dębowymi i brzozowymi coraz częściej zbiera się miotły lipowe do kąpieli. Słowianie wiedzieli o ich dobrodziejstwach od czasów starożytnej Rosji i używali ich na równi z innymi środkami do kąpieli. Współczesne badania wykazały, że taka uwaga naszych przodków na lipę jest całkiem uzasadniona.
Fot: Sergiy Bykhunenko / Lipa od wieków znana jest ze swoich właściwości leczniczych. Pozwala uporać się z katarem i bólem gardła. Najczęściej spotykana postać, w jakiej jest stosowana to herbata z lipy. Należy ją wypić już w momencie pojawienia się pierwszych symptomów przeziębienia. Zarówno liście, jak i kwiat lipy zawierają mnóstwo drogocennych składników wpływających na zdrowie – w tym fitosterole i kwasy organiczne. Poza leczeniem przeziębień lipa stosowana jest także do pielęgnacji skóry. Lipa to wyjątkowa roślina. Sprawdźcie: Zobacz film: Wyjątkowa moc lipy. Źródło: Dzień Dobry TVN Lipa – właściwości zdrowotne Kwiaty lipy pojawiają się na drzewach na przełomie czerwca i lipca. Słyną z dużej zawartości prozdrowotnych substancji, takich jak flawonoidy, śluzy, kwasy organiczne, witaminy (C, PP) i sole mineralne. Zawarte w kwiatach lipy sterole roślinne, tzw. fitosterole mają działanie przeciwutleniające, dzięki czemu neutralizują wolne rodniki, a tym samym przeciwdziałają powstawaniu nowotworów. Hamują tworzenie się nowych naczyń krwionośnych, blokują syntezę rakotwórczych związków i pomagają wchłaniać komórki nowotworowe. Pozwalają powstrzymać rozwój raka żołądka, płuc, okrężnicy i prostaty. Wpływają na obniżenie poziomu złego cholesterolu i umożliwiają zwiększone wydalanie jego nadmiaru z organizmu. Flawonoidy w kwiatach lipy to inna nazwa barwników. Pełnią one funkcję ochronną – chronią komórki przed uszkodzeniem i podobnie jak fitosterole działają antyoksydacyjnie i wzmacniają naczynia krwionośne. Działają także rozkurczowo, dlatego produkty z ich zawartością są pomocne przy bolesnym miesiączkowaniu. Kiedy warto pić lipę? Odpowiedź na filmie: Zobacz film: Kiedy warto sięgnąć po lipę? Źródło: Dzień Dobry TVN. Witamina C zawarta w kwiatach lipy to popularna nazwa kwasu askorbinowego. Pomaga on w zwalczaniu przeziębienia poprzez wspomaganie układu odpornościowego, a co za tym idzie złagodzenie przebiegu choroby i ograniczenie dokuczliwych objawów. Pozwala także na szybsze gojenie ran i zmniejszenie obfitości krwotoków. Kwas askorbinowy wraz z kilkoma innymi składnikami pokarmowymi pobudza wytwarzanie kolagenu w organizmie, wpływając w ten sposób na powstawanie tkanki łącznej. Witamina PP stosowana jest w leczeniu miażdżycy, a także wpływa na poprawę poziomu syntezy hormonów tarczycy i trzustki oraz hormonów steroidowych. Śluz z kwiatów lipy działa wykrztuśnie i łagodząco w stanach zapalnych gardła oraz łagodzi kaszel, natomiast olejki eteryczne działają uspokajająco i rozkurczowo. Napary z kwiatów lipy mają działanie moczopędne, a także pobudzają trawienie poprzez wzmożenie wydzielania soków żołądkowych. Liście i kwiat lipy – zastosowanie Lipa a przeziębienie Przy przeziębieniu wykorzystywane są zwłaszcza śluzy zawarte w lipie. Mają one działanie zmiękczające i osłonowe. Łagodzą kaszel i ból gardła, ale także wzmagają pocenie. Dlatego napary z kwiatów lipy działają pomocniczo w stanach gorączkowych w przypadku pewnych chorób zakaźnych – grypy, anginy i zapalenia gardła oraz oskrzeli. Ze względu na moczopędne działanie lipy ważne jest jednak, aby pamiętać o wzmożonym nawadnianiu organizmu. Poza tym zalecane dawki naparów z kwiatów lipy nie powinny wywołać niepożądanych rezultatów. Lipa a trawienie Napary z kwiatów lipy pomagają uporać się z łagodnymi zaburzeniami trawienia i przemiany materii. Pozwalają one zmniejszyć napięcie mięśni gładkich – ścian żołądka, a także pobudzają wydzielanie soku żołądkowego i usprawniają przepływ żółci do dwunastnicy. Lipa a stany nerwowe Ukojenie stanów napięcia nerwowego również przyniesie napar z lipy. Wykazuje działanie relaksujące i zmniejszające napięcie wewnątrzmięśniowe. Pomaga zwalczyć zmęczenie wysiłkiem umysłowym, dlatego warto wypić ją wieczorem, po całym dniu pracy czy nauki. Wpływa korzystnie na problemy z zasypianiem, pozwala ukoić nerwy i wycisza organizm. Najkorzystniej zadziała, jeżeli napar z jej liści i kwiatów zostanie dodany do gorącej kąpieli, także w połączeniu z lawendą. Lipa – czy upiększa twarz? Napary z lipy stosowane jako toniki do obmywania skóry pomagają w walce z problematyczną cerą. Sprawdzą się też w formie kąpieli i okładów. Regenerują i uelastyczniają skórę. Roślina pomaga także zwalczać lekkie stany zapalne, koi podrażnienia i świąd. Naparem z niej warto przemywać miejsca po ukąszeniach owadów. Kosmetyki z wyciągiem z lipy nawilżają i odświeżają cerę, pozwalają obkurczyć widoczne naczynka, zmniejszyć obrzęki, trądzik i zaczerwienienie na twarzy. Napar z lipy – przepis Do naczynia należy wsypać łyżkę wysuszonych kwiatów lipy i zalać je szklanką (200 ml) wrzącej wody. Taką zdrowotną herbatę, kiedy przestygnie, warto uzupełnić sokiem z malin, cytryną lub miodem lipowym – tak, by nie stracić ich cennych właściwości. Przy przeziębieniach należy ją stosować trzy razy dziennie między posiłkami. Aby nie stracić cennego śluzu lipowego, należy odcisnąć fusy na sitku. Czy warto pić napary? Jak w przystępnej formie podać je dziecku? Zobaczcie: Zobacz film: Jak podać dziecku napar? Źródło: Dzień Dobry TVN