Nie tylko nie mam spokoju, ale teraz jeszcze dodatkowo przychodzą do niego pisma z jakichś firm pożyczkowych i windykacyjnych. Było też coś z sądu i od komornika. Nie wiem jak z nim rozmawiać. Nie chce się leczyć. A długi stale narastają. Boję się, że w końcu zabiorą nam mieszkanie i pójdziemy pod most.

Cierpisz z powodu alkoholu i szukasz pomocy dla siebie lub swoich bliskich? Prywatny Ośrodek Leczenia Alkoholizmu Tratwa umożliwi Ci skuteczne leczenie uzależnienia od alkoholu. Usytuowany w samym sercu Beskidu Śląskiego, nasz ośrodek gwarantuje komfortowe warunki i profesjonalną terapię, która pomoże Ci stanąć na nogi i cieszyć się swoim życiem. Dowiedz się, czym jest uzależnienie od alkoholu, ile trwa leczenie alkoholizmu i jak ten proces wygląda, jakie są przyczyny, skutki i objawy choroby alkoholowej, jakie są sposoby leczenia alkoholizmu, na czym polega terapia dla alkoholików. Sprawdź, jak pomóc alkoholikowi i na jaką pomoc liczyć może jego rodzina. Alkoholizm – informacjeLeczenie alkoholizmu – objawyJak leczyć alkoholika?Terapia alkoholowa – skuteczne leczenie alkoholizmuEtapy leczeniaLeczenie alkoholizmu – ile trwa?Sposoby leczenia alkoholizmuLeczenie alkoholizmu – stosowane technikiPrzymusowe leczenie alkoholizmuLeczenie alkoholizmu – i co dalej? Leczenie alkoholizmu – informacje o nałogu Światowa Organizacja Zdrowia określa alkoholizm jako postępującą chorobę, która powoli wyniszcza organizm, a nieleczona może prowadzić do śmierci. Uzależnienie od alkoholu powoduje spowolnienie funkcji układu nerwowego, daje fizyczne i psychiczne objawy, które zmuszają alkoholika do sięgania po kolejne dawki napojów wysokoprocentowych. Choroba alkoholowa wywołuje szereg negatywnych skutków społecznych, socjalnych i psychologicznych. Leczenie alkoholizmu – kiedy udać się na terapię? – objawy Wiele osób pijących ma tendencję do zaprzeczania problemowi i przyznaje się do uzależnienia dopiero wtedy, gdy alkohol jawnie niszczy ich zdrowie, psychikę i relacje. Aby móc zburzyć iluzję alkoholika o jego kontroli nad sytuacją, warto porównać jego zachowanie i obiektywne objawy uzależnienia alkoholu. Najczęstsze objawy alkoholizmu to: głód alkoholowy – ciągłe i niepohamowane łaknienie alkoholu,rosnąca tolerancja na działanie alkoholu – uzależniony musi sięgać po coraz większe dawki, aby móc uzyskiwać efekty takie same jak wcześniej,skoncentrowanie życia wokół alkoholu – dla osoby uzależnionej alkohol staje się najważniejszy, całą swoją energię skupia na jego zdobywaniu i z dotychczasowego hobby,zaniedbywanie relacji,nie wywiązywanie się z obowiązków,zaburzenia świadomości i pamięci – alkoholik doznaje „dziur w pamięci”, po alkoholu działa on poza świadomością,wahania nastrojów – uzależniony wykazuje agresję, może być smutny lub wpadać w depresję,sięganie po alkohol mimo wiedzy, że jest on szkodliwy dla zdrowia i negatywnie wpływa na życie (np. niemożność rezygnacji z picia mimo utraty prawa jazdy, kłopotów z policją, zwolnienia z pracy, zerwania kontaktów przez rodzinę i znajomych),„picie na klin” – sięganie po alkohol w celu złagodzenia skutków wcześniejszego picia,objawy zespołu abstynencyjnego. Już 3 z powyższych objawów mogą świadczyć, że chory jest alkoholikiem i wymaga profesjonalnego leczenia alkoholizmu. Jak leczyć alkoholika? Alkoholizm jest chorobą, którą trzeba leczyć przy wsparciu specjalistów. Ponieważ leczenie alkoholizmu w domu jest nieskuteczne, a na leczenie w państwowych placówkach zwykle trzeba czekać, obecnie najlepszą alternatywę zapewniają prywatne specjalistyczne ośrodki leczenia uzależnień. Leczenie uzależnienia od alkoholu to intensywna stacjonarna terapia dla alkoholików lub krótki turnus motywacyjny. Warunkiem leczenia alkoholika jest abstynencja. Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest całkowite odstawienie alkoholu oraz odtruwanie organizmu (detoks alkoholowy). Terapia alkoholowa – skuteczne leczenie alkoholizmu Terapia alkoholowa składa się z psychoterapii indywidualnej i grupowej. Odbywa się w ramach kilku etapów i stosuje rozmaite techniki i metody leczenia alkoholizmu. Uwzględnia też często wsparcie farmakologiczne chorych, zwłaszcza w początkowym okresie. Należy podkreślić, że leczenie z alkoholizmu podczas terapii polega na przygotowaniu Pacjenta do dalszej samodzielnej walki, nie zaś na całkowitym wyleczeniu go z nałogu, gdyż uzależnienie od alkoholu trwa do końca życia. Leczenie alkoholizmu – etapy Terapia dla alkoholików to proces, który rozwija się stopniowo w oparciu o ustalone ramy. Najważniejsze kroki w terapii uzależnień to: uświadomienie sobie problemu przez chorego – uzależniony musi sam przed sobą (i przed terapeutą) przyznać, że jest alkoholikiem i potrzebuje pomocy;diagnostyka – psychoterapeuta przeprowadza z chorym wywiad i stosuje testy psychologiczne, zaś lekarz zleca podstawowe badania, w tym badanie krwi, EKG, badania USG narządów wewnętrznych;dobór optymalnego sposobu terapii w oparciu o dane dotyczące fazy choroby, stanu fizycznego i kondycji psychicznej osoby uzależnionej;praca z chorobą alkoholową pod okiem psychoterapeuty – nauka analizy i regulacji własnych emocji. Etap ten obejmuje psychoterapię indywidualną, grupową oraz różne warsztaty (np. asertywności abstynenckiej, technik relaksacji);przygotowanie indywidualnego programu do stosowania po terapii dla alkoholików w ośrodku zamkniętym – ustalenie źródeł motywacji chorego do życia w trzeźwości, zalecenie elementów terapii podtrzymującej, w tym mityngów alkoholowych, spotkań grup wsparcia czy indywidualnych spotkań z terapeutą. Grupy AA są bardzo popularne, a w takich spotkaniach można uczestniczyć w miejscu zamieszkania. Po zakończonym leczeniu chorzy mogą również korzystać z krótkich turnusów motywacyjnych w ośrodkach terapii uzależnień. Leczenie alkoholizmu – ile trwa? Leczenie uzależnienia od alkoholu to złożony i długotrwały proces. Trudno jednoznacznie określić, jak długo trwa terapia alkoholików, ponieważ zależy to od fazy alkoholizmu, indywidualnej motywacji Pacjenta do abstynencji, wsparcia najbliższych. Prywatny ośrodek leczenia alkoholizmu Tratwa oferuje: 2 tygodniowy turnus motywacyjny,terapię stacjonarną (4 tygodnie),terapię stacjonarną (8-12 tygodni). Należy mieć świadomość, że wraz zakończeniem turnusu w ośrodku zamkniętym, rozpoczyna się walka o dalsze życie w trzeźwości. Metody leczenia alkoholizmu Leczenie choroby alkoholowej to długotrwała terapia, której celem jest zmotywowanie chorego do pokonania nałogu i nauka dobrych zachowań abstynenckich. Każdy Pacjent wymaga kompleksowego podejścia, stąd różne sposoby leczenia alkoholizmu. Terapia dla alkoholików może obejmować: spotkania grupowe (ćwiczenia i zadania rozwijające umiejętności społeczne, uczące pokonywania trudności bez sięgania po alkohol),wsparcie grupy AA,spotkania indywidualne z psychologiem,treningi (kontrolowania złości, umiejętności społecznych, kontaktów interpersonalnych),naukę technik relaksacyjnych i medytacji,obserwację własnych zachowań,warsztaty terapeutyczne (wspólne mieszkanie w ośrodku, praca, wspieranie się w życiu bez nałogu). Leczenie alkoholizmu – stosowane techniki Specjalistyczna kadra psychoterapeutów w naszym ośrodku stosuje sprawdzone techniki wywodzące się z różnych gałęzi psychologii. Leczenie dla alkoholików w Tratwie wykorzystuje: terapię racjonalno-emotywną,terapię behawioralno-poznawczą,medytację i techniki relaksacyjne,zagadnienia terapii egzystencjonalnej,techniki interpersonalne z elementami psychodramy,treningi TZA-ART (kontrolowanie złości),model społeczności terapeutycznej,technikę opisywania pojawiających się emocji i ich późniejszej analizy. Przymusowe leczenie alkoholizmu Zdesperowane rodziny często pytają, jak pomóc alkoholikowi, który nie chce się leczyć. W wyjątkowych sytuacjach w Polsce możliwe jest przymusowe leczenie alkoholizmu. Gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych przyjmują wnioski o skierowanie na przymusowy odwyk od alkoholu. Zgodnie z Ustawą o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, bliscy alkoholika powinni w tym celu zgromadzić dokumentację potwierdzającą, że spożywanie przez niego alkoholu: prowadzi do rozpadu funkcjonowania rodziny,wpływa negatywnie na osoby małoletnie,prowadzi do zaniedbywania obowiązków pracowniczych,powoduje częste zaburzanie porządku publicznego. Jeśli chory oficjalnie odmówi dobrowolnemu poddaniu się terapii, komisja kieruje go na przymusowe badanie do biegłego sądowego. Po rozważeniu opinii biegłego, sąd rejonowy może orzec przymusowe leczenie alkoholika. Maksymalnie trwa ono 2 lata i jest prowadzone w ośrodku zamkniętym. Wniosek do gminy lub prokuratury mogą złożyć nie tylko partnerzy czy dorosłe dzieci alkoholika, ale także osoby z MOPS-u czy dalsza rodzina, która widzi, że bliscy uzależnionego potrzebują pomocy. Niestety, postępowanie o przymusowe leczenie alkoholika jest żmudne, a po zapadnięciu wyroku trzeba czekać na miejsce w państwowym ośrodku odwykowym – często przez wiele miesięcy. Leczenie alkoholizmu – i co dalej? Terapia alkoholizmu może przynieść bardzo dobre efekty i zmotywować chorego do życia w trzeźwości, ale bardzo ważne jest przestrzeganie zasad, które zostały opracowane dla zdrowiejących alkoholików. Alkoholik po terapii powinien bezwzględnie: odmawiać, gdy jest częstowany napojami alkoholowymi – słowa „nie piję” (bez tłumaczenia się z sytuacji) są najlepszym rozwiązaniem zalecanym przez trenerów asertywności,informować bliskich i środowisko, którym się na co dzień otacza o swoim problemie z alkoholem,nie kupować alkoholu (także na prezent), zrezygnować z jego obecności w domu i nie polewać alkoholu podczas spotkań rodzinnych czy towarzyskich,odciąć się od osób i miejsc kojarzących mu się z nałogiem (znajomych „od kieliszka”, ulubionych pubów),w miarę możliwości zrezygnować z wizyt w lokalach podających alkohol,unikać nietrzeźwych,skupić się na kontaktach z osobami, które wspierają go w walce z nałogiem,zrezygnować z kosmetyków, słodyczy czy deserów z dodatkiem alkoholu (alkoholik po terapii może poczuć niepohamowany głód alkoholowy w reakcji na sam zapach alkoholu),poinformować lekarza o abstynencji, aby znalazł zamienniki leków bez dodatku alkoholu,nie dopuszczać do odwodnienia organizmu,uczestniczyć w mityngach i grupach wsparcia, korzystać z pomocy grup abstynenckich. Alkoholik po terapii musi mieć świadomość, że alkoholizm jest chorobą nieuleczalną i strzec się przed nadmiernym optymizmem, gdyż często prowadzi on do złagodzenia samodyscypliny i powrotu do nałogu. Wybierz leczenie alkoholizmu w Tratwie i odbij się od dna Cierpisz z powodu alkoholu i potrzebujesz pomocy? Ktoś z Twoich bliskich choruje i chcesz wiedzieć, gdzie leczyć alkoholizm? Prywatny ośrodek leczenia alkoholizmu Tratwa pomaga osobom tonącym w uzależnieniach odbić się od dna i cieszyć się trzeźwym życiem. Gwarantujemy też bezpłatne wsparcie dla bliskich alkoholika. Nasz profesjonalny zespół będzie czuwać nad bezpieczeństwem chorego i pomoże odzyskać kontrolę nad własnym życiem, nauczyć się pokonywać codzienne trudności bez sięgania po alkohol. Do pozytywnych zmian w życiu zmotywują Cię dodatkowo bogaty plan zajęć dodatkowych, komfortowe warunki pobytu i otoczenie Gór Beskidu Śląskiego. Wiemy, jak leczyć alkoholizm – pomogliśmy już wielu. Przekonaj się, jak skuteczna jest terapia dla alkoholików w naszym ośrodku leczenia uzależnień. Skontaktuj się z nami i sięgnij po swoją szansę na nowy start.

Data dodania: 24.11.2020. Osoby, które nadużywają alkoholu mogą zostać zobowiązane przez sąd do poddania się leczeniu odwykowemu. Jest to możliwe, o ile zostanie ustalone, że z powodu nałogu dochodzi do negatywnych zjawisk: w szczególności rozkładu życia rodzinnego. Sąd nie może jednak przymusowo nakazać leczyć alkoholika.

Współuzależnienie – na czym polega psychiczne uwikłanie w alkoholizm męża, żony, partnera. Tekst został opublikowany w Pomocniku Psychologicznym POLITYKI „Ja My Oni” w maju 2014 r. Alkohol niezmiennie obecny jest w naszej kulturze i codziennym życiu. Pijemy w Polsce nieco inaczej, ale więcej niż kilka lat temu czy nawet w czasach komunizmu. Wzrasta ilość spożywanego piwa i mocnych alkoholi, a wielu dzisiejszych uzależnionych w niczym nie przypomina tych z niedawnego jeszcze stereotypu – to już nie ten ubogi, zaniedbany i słabo wykształcony mieszkaniec wsi lub małego miasta, który pije wraz z kumplami pod budką z piwem. Ostatnie badania pokazują, że najczęściej po alkohol sięgają mieszkańcy miast i osoby z wyższym wykształceniem. Pije się go głównie w domach, często dla relaksu i zabawy, dla odstresowania się. Dużo piją osoby młode, energiczne, dobrze zarabiające. Alkohol traktowany jest jako sposób na dobrą zabawę, okazję do śmiechu; wydaje się wręcz nieodzowny podczas spotkania w gronie znajomych. Można powiedzieć, że nasz sposób picia się ucywilizował, ale w zaciszu domowym, z rodziną i przyjaciółmi nadal spożywamy go bardzo dużo i w sposób ryzykowny. Wśród pijących kobiet najwięcej jest właśnie tych dobrze wykształconych, aktywnych zawodowo i samotnych. Upijają się winem, drinkami lub drogą whisky, często zasypiając w fotelu we własnym mieszkaniu. Cały świat to picie Nie ma znaczenia, jaką drogą dociera się do uzależnienia – czy poprzez wystawanie pod wiejskim sklepem z flaszką piwa, czy poprzez codzienny „relaks” w zaciszu wielkomiejskiego apartamentowca. Alkoholizm ostatecznie ma dokładnie tę samą treść: to utrata kontroli nad ilością spożywanego alkoholu. Jeśli w domu alkoholika znajdują się też inni domownicy – żona, mąż, dzieci – nieuchronnie, niezależnie od pozycji społecznej czy wcześniejszego stylu życia, dotknie ich zjawisko współuzależnienia, gdyż problem alkoholu wciągnie wszystkich jak niebezpieczny wir. Nie sposób odciąć się i nie uczestniczyć w perypetiach, które są konsekwencjami picia jednego z członków rodziny. Osoba uzależniona krąży wokół problemu alkoholu – myśląc, skąd zdobyć na niego pieniądze, z kim się napić – całe swoje życie podporządkowując nałogowi. Ale także bliscy uzależnionego wpadają w alkoholową pułapkę. Żony alkoholików są mocno związane nałogiem ze swoimi mężami. Najczęściej wcale nie z tego powodu, że piją razem z nimi, ale dlatego, że ich życie również koncentruje się wokół picia. Są współuzależnione, czyli zaczynają ulegać alkoholowej obsesji. Problem ten dotyczy także dzieci alkoholików, ich rodziców, innych bliskich. Wciąż zastanawiają się: Czy on/ona dziś znów wróci pijany, czy będzie jakaś awantura? Jak powstrzymać go/ją od picia; co zrobić, żeby on/ona się wreszcie opamiętał/a? Żona – bo zwykle to właśnie kobiety padają ofiarami współuzależnienia – stara się za wszelką cenę kontrolować alkoholika i powstrzymać go od picia. Chowa alkohol, zabiera pieniądze, sprząta puste butelki, wyciąga z knajp i opiekuje się nim, gdy jest pijany, a potem leczy z kaca. Chroni go przed skutkami picia, skrywa ten problem przed innymi ludźmi, tłumaczy alkoholika, gdy ten zawali swoje obowiązki, zwalnia go z odpowiedzialności za siebie i swoje zachowanie, za dom i rodzinę. Próbując przetrwać w tym nieprzewidywalnym świecie, zaczyna tworzyć misterny system iluzji i zaprzeczeń, podobnie jak czyni to sam alkoholik. Czuje się współodpowiedzialna za męża, za jego problem z alkoholem, dlatego za wszelką cenę stara się odciągnąć go od picia, wyciągać z kłopotów. Na tym właśnie polega problem współuzależnienia, że mąż alkoholik i jego sprawy stają się całym światem ich żon. Alkohol jest w centrum spraw domowych, a wszystko inne znika lub schodzi na dalszy plan. Dzieci muszą sobie radzić same i nie powinny sprawiać kłopotów, bo mama ma ważniejsze sprawy na głowie. Ona zaś nie ma czasu na realizację własnych marzeń, planów czy życiowych celów, bo rozkład dnia wyznacza alkoholik i to, w jakim dziś akurat będzie stanie. W takim świecie nie ma nic pewnego, wszystko jest chwiejne i zmienne. Uczucia współuzależnionych również są zmienne i skrajne – od współczucia, frustracji, smutku, żalu, poprzez gniew i skrajne zniechęcenie, po litość i poczucie winy. Poczucie niemocy i… mocy Uzależniony człowiek zwykle oszukuje sam siebie, nie przyznaje przed sobą ani przed światem, że jest chory i że nie potrafi poradzić sobie z tym problemem. Bliscy chorego także zaczynają w końcu zaprzeczać problemowi, aby jakoś odnaleźć się w tym chaosie i poradzić sobie z własną bezradnością. Osoba współuzależniona skupia się przede wszystkim na przeżywaniu spraw chorego, ma kłopot z odczuwaniem własnych potrzeb i uczuć, zacierają się jej własne granice i tożsamość. Wszelkie emocje osoby współuzależnionej są powiązane z działaniami i potrzebami alkoholika. Jest to niejako odpowiedź na jego zachowania, bo to alkoholik wyznacza tok działań rodziny. Gdy próby kontroli nie dają rezultatu, gdy do uzależnionego nie docierają żadne argumenty, płacz, prośby ani groźby, w jego bliskich wzrasta poczucie bezsilności i niemocy. Przekonują się, że wszystko zawodzi, że nic się nie zmienia, czują się nieskuteczni i zmęczeni sytuacją. Zaczynają się obwiniać za picie alkoholika, obniża się ich poczucie własnej wartości. Wstyd za partnera, poczucie porażki i nieszczęścia powodują, że osoby współuzależnione odsuwają się od znajomych i przyjaciół. Zamykają się na innych ludzi, aby ukrywać prawdę o chorobie alkoholika oraz własnych wysiłkach i cierpieniu. Długotrwałe przebywanie z alkoholikiem ma swoje konsekwencje w psychice osób współuzależnionych. Wzrasta w nich poczucie beznadziei i własnej bezwartościowości, a także poczucie odpowiedzialności i winy. Żony alkoholików często myślą o sobie: „To musi być przeze mnie… Gdybym była inna… Na nic innego nie zasługuję”. Z takim nastawieniem i wyuczoną bezradnością jeszcze trudniej uwolnić się od uzależnionego i jego spraw. Ale paradoksalnie to koszmarne życie z alkoholikiem daje też współuzależnionej partnerce pewne korzyści. Mimo olbrzymiego cierpienia i mnóstwa wyrzeczeń, a pewnie też właśnie dlatego, może ona wielokrotnie przekonać się o własnej sile i zaradności. W porównaniu z nieodpowiedzialnym i niezaradnym życiowo alkoholikiem osoba współuzależniona czuje się dobrze zorganizowana i sprawna. Wydaje się jej, że ma w sobie ogromne pokłady siły, mocy sprawczej. Przecież alkoholik zawodzi domowników na każdym kroku, a jego żona załatwia wszystkie problemy, ogarnia cały dom, czuje się tym dobrym rodzicem, poświęca się i wciąż wybacza. Sądzi zatem, że ma prawo czuć się osobą szlachetną, dobrą, zasługującą na podziw i szacunek innych. Osoby współuzależnione niekiedy zatem uważają siebie za kogoś lepszego, uciemiężonego, dźwigającego na swoich barkach nieszczęście i własne troski, i problemy całej rodziny. Ogarnianie wszelkich spraw domowych daje wtedy poczucie władzy i dominacji. Mają skłonność do nadmiernej kontroli całego życia rodzinnego. Zaczyna się od kontrolowania picia alkoholika, ale ponieważ tu sprawy wymykają się z rąk, lęk powoduje, że kontrola zaczyna ogarniać całe życie domowe i wszystkich domowników. Jest to, oczywiście, złudne poczucie wpływu, bo w rzeczywistości to nie partnerzy decydują o przebiegu życia w rodzinie, ale – jak już podkreślaliśmy – alkoholik i jego sposób picia. Zacznij mówić Bliscy osoby uzależnionej próbują oczywiście jakoś wpłynąć na nią, pomóc uporać się z nałogiem, zmotywować do leczenia. Nieświadomi są jednak zwykle, że sami również mają problem wymagający, przynajmniej na początek, autorefleksji i próby wyrwania się z życiowego wiru. Jak to zrobić? 1. Przestań kontrolować alkoholika, załatwiać za niego sprawy, tłumaczyć go przed innymi. Pozwól mu ponosić konsekwencje jego picia, to on jest odpowiedzialny za swoje życie. 2. Naucz się mówić „nie”, jeśli się na coś nie zgadzasz. Zacznij stawiać granice, dbaj o swoje prawa, chroń siebie i swoje dzieci. Jesteś tak samo ważna i wartościowa jak inni ludzie i zasługujesz na miłość i szacunek. 3. Przerwij milczenie, rozmawiaj z dziećmi o problemie, pozwól im zadawać pytania, wyjaśniaj im, co się dzieje w waszej rodzinie. One bardzo potrzebują twojego wsparcia i uwagi, bo nie rozumieją problemu i mogą czuć się winne. 4. Zacznij mówić alkoholikowi o swoich uczuciach i potrzebach, nie ukrywaj przed nim konsekwencji jego zachowań, stanowczo wymagaj od niego, aby podjął leczenie. 5. Zadbaj o siebie i swoje potrzeby, realizuj swoje plany i marzenia, sprawiaj sobie drobne przyjemności, rób to, co lubisz. 6. Spotykaj się z ludźmi, rozmawiaj o tym, co ci doskwiera, odbuduj relacje z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi. 7. Skorzystaj z profesjonalnej pomocy terapeuty w poradni leczenia uzależnień, z grup wsparcia dla rodzin uzależnionych. Skieruj też tam swoje dzieci, będzie im łatwiej uporać się z problemami. 8. Koniecznie szukaj profesjonalnej pomocy, jeśli w grę wchodzi przemoc. Pamiętaj, że dla twoich dzieci ta sytuacja będzie obciążeniem na całe życie.

Bo jeśli dorosły syn uzależniony od matki jest z nią w symbiozie i nagle chce się odpępowić, to tak jak ze złamaniem kości – siłą rzeczy ból jest potężny. To proces, w którym niezbędny jest ktoś trzeci, czyli ojciec. Mężczyzna, który powoli odprowadza syna od matki i zapobiega rozwinięciu się relacji „toksyczna matka Witam, dzisiaj pierwszy raz na forum. Utworzyłam swój temat i chciałam podzielić się swoimi problemami. Wiem, że na pewno młodsze kobiety mają większy problem z alkoholikiem mężem a często i ojcem ich dzieci ,chociaż trudno mówić że problem jest większy czy nie ,po prostu w tym przypadku niestety jest Ja to przeżyłam będąc młodą kobietą, wyszłam za mąż już za alkoholika ,dwoje dzieci i może to głupie co napiszę ale w ciągu 23 lat mojego małżeństwa -2 lata były normalne ,wtedy kiedy mąż miał wszywkę. Normalne dni, można było zaplanować wolny czas a przede wszystkim zajmował się dziećmi. Nie chcę tu za dużo opisywać ,mąż zmarł nieoczekiwanie na chłoniaka i zostałam sama z dwójką chłopców, starszy studiował młodszy 1 kl. liceum i zaczęły się z nim problemy. Finansowałam szkoły i spłacałam długi . Pracy w wyuczonym zawodzie nie podjął, wyjazdy do pracy za granicę no i powrót do domu. Tu o pracę ciężko jak dla Ferdka ,urodziło się dziecko ,ponieważ jeszcze pracowałam to płaciłam alimenty i nadal spłacałam długi ciągle tłumaczył się ,że za trawę i alkohol. W tej chwili pracuje i ma pracę ale nic się nie zmieniło tzn. płaci alimenty i reszta pensji a dostaje 28-go idzie na alkohol i wystarcza do 10-tego i czeka na moja emeryturę. I na tym na razie zakończę bo nie wiem czy dobrze robię pisząc na forum a mam co pisać i nie ukrywam że mam świadomość że źle postępowałam ale nie dałam sobie nic powiedzieć ,ale już tak dalej nie mogę. Pozdrawiam i życzę wszystkim zdrowia. Za tę wiadomość podziękował(a): jerzak, williwilli55, Katarzynka77, Annaannaanna, Livia Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji. Witaj Proponuję udać się dla Ciebie po pomoc, leczyć własne współuzależnienie. Syn to dorosły człowiek, nie jesteś z jego sponsorem. Poczytaj sobie proszę kim są pomagierzy i jak szkodzą i sobie i alkoholikowi. Jestem Monika alkoholiczka. Nie próbuj przeskakiwać schodów, kto ma długą drogę przed sobą, nie biegnie - Paula Modersohn-Becker (,,,) nie nauki...czujesz, że to nie tak - Przyjaciel Za tę wiadomość podziękował(a): Livia, Jola65 Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji. Witaj Jolu na forum Kasia Też mam syna się złudną nadzieją że pobyt w domu mu pomoże dojść do siebie i stanąć na nogi. Dwa miesiące temu poprosiłam aby znalazł sobie swoje mieszkanie i teraz pije co tego wiem że to była bardzo słuszna pomoże mu być w końcu odpowiedzialnym za też duże plusy tej wyprowadzki. Mnie pomogła czytałam na temat pomogło mi zrozumieć z czym mam do czynienia. Aby być prawdziwie wolnym,najpierw trzeba pokonać swoje słabości.. Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji. Napisałaś, że już tak dalej nie możesz. To jest bardzo ważny moment. Kiedy ja to poczułam poszłam po pomoc ale dalej chciałam ratować i szukałam pomocy jak. Dopiero terapeutka , jak usłyszała to co mówię, stwierdziła że ja sama potrzebuję pomocy. Współuzależnienie było widać w każdej dziedzinie mojego życia, w stosunku do męża, partnera, dzieci, mamy i siostra. Terapia współuzależnienia pomogła mi dostrzec moje błędy, odciąć się od picia bliskich mi osób i zacząć żyć swoim życiem. Nauczyłam się żyć na nowo, w zasadzie cały czas się uczę i odkrywam nowe dziedziny gdzie mogę poprawić jakość swojego życia. Warto o siebie zadbać Witaj na forum Za tę wiadomość podziękował(a): Jola65 Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji. Witaj,kiedy moja mama wyzucila ojca,moja babcia matka jego go nakarmila,ubrala przyjela,i tak czy siak,zrobila bezradnego piotrusia pana,ojciec zapil sie w wieku 47 ex malozonek Nadal pije u mamusia,tesciowa wieczna nie jest,ciekawe jak dat rade bez Niej, co cie trzyma,poczucie Winy,ale Ono ci na Nic,zobacz gdzie cie prowadzi Wszystko przemija nawet wczoraj ,nie warto zyc hstoria Za tę wiadomość podziękował(a): Jola65 Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji. Dziękuję za cenne rady ale również za wskazówki ,które przeczytałam od Hanysa 9 rzeczy ,które warto wiedzieć żyjąc z osobą uzależnioną od alkoholu ,wydrukowałam sobie no i cóż wszystko to prawda i zaczynam. Wprowadzam w swoje życie ale bardzo utkwił mi przedstawiony cytat przez Hope jakże b. mądry i już zdarzyło mi się powiedzieć synowi "moje zaufanie w stosunku do Ciebie spadło tak nisko, że nawet nie uwierzę Ci, kiedy powiesz która godzina " i syn wyszedł i nic nie odpowiedział. Ja na razie nie mam możliwości udania się na terapię ,ale mój syn po detoksie zaliczył wizytę u psychiatry i za dwa tygodnie ma rozpocząć terapię ,zobaczę jak to będzie bo nadal popija ale unikam już awantur. Bardzo mnie poruszył też wywiad Sekielskiego z Kasią Nosowską na YT (bardzo polecam), jak słuchałam to przewinęło mi się całe moje życie co było i jest i wierzę ,że muszę za siebie się wziąć bo ja jestem najważniejsza i zadbać o siebie i swoje zdrowie. Pozdrawiam i życzę sobie i wszystkim wytrwałości w postanowieniach. Za tę wiadomość podziękował(a): szekla, Katarzynka77, marcin, Krysia 1967, Rolka, makino Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.

Witam. To trudna sytuacja.Bardzo Pani współczuję. Myślę, że dobrym pomysłem mogłaby być szczera rozmowa z mężem na temat Waszego związku. Przez ostatnie lata zdarzyły się sytuacje przez które oddaliście się od siebie. Myślę, że zrozumienie, wsparcie, przyjaźń to bardzo dobre fundamenty aby starać się ten związek odbudować.

Mąż jest alkoholikiem. Z powodu ciągłego picia nie mogę dłużej żyć z mężem. Nie interesuje go nic prócz alkoholu, już z tego powodu stracił pracę. Mieszkamy u moich rodziców, nic właściwie nie mamy oprócz samochodu, który jest zarejestrowany na męża. Co mogę zrobić, aby pozbyć się z domu męża alkoholika? Obawiam się, że on zaciągnie na nas oboje jakieś kredyty, czy separacja uchroniłaby mnie przed jego długami? Mamy dwoje dzieci i zależy mi, aby łożył na nie, jak uzyskać od niego jakiekolwiek pieniądze? Prawo współmałżonka do korzystania z mieszkania zamieszkałego przez żonę Zgodnie z art. 281 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ( „Jeżeli prawo do mieszkania przysługuje jednemu małżonkowi, drugi małżonek jest uprawniony do korzystania z tego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny”. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przedmiotów urządzenia domowego. Ustawodawca mówi o „prawie do mieszkania”. Może to być jakiekolwiek prawo, z którym wiąże się prawo korzystania z lokalu, a więc nie tylko prawo własności, ale również najmu czy użyczenia (Sychowicz Marek, Ciepła Helena, Kalus Stanisława, Czech Bronisław, Domińczyk Tadeusz, Piasecki Kazimierz „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz”, Warszawa 2006, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis). Jeśli zatem Pani rodzice użyczają Pani swój lokal mieszkalny, to również mąż będzie mógł w tym domu mieszkać. Uprawnienie męża i związany z tym obowiązek żony udzielania mieszkania jest pochodną obowiązku wzajemnej pomocy (art. 23 i obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny (art. 27 Należałoby więc doprowadzić do rozwodu albo separacji, ale nawet w takiej sytuacji mąż może nie zostać usunięty z mieszkania. Zgodnie z art. 58 – jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku rozwodowym orzeka o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. Zobacz również: Jak alkoholik traktuje żonę? Eksmisja męża alkoholika W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego małżonka. Jednakże takie orzeczenie eksmisji może nastąpić tylko w wyroku rozwodowym lub orzekającym separację. Trzeba jednak mieć na uwadze, że orzeczenie eksmisji traktowane jest przez ustawodawcę jako coś wyjątkowego, może więc mieć miejsce tylko wtedy, gdy zawinione przez małżonka zachowanie jest rażąco naganne i uniemożliwia dalsze wspólne zamieszkiwanie z rodziną. Sąd Najwyższy wskazuje, że taka sytuacja zachodzi zwłaszcza wtedy, gdy stałe nadużywanie alkoholu, wywoływanie awantur i dopuszczanie się aktów przemocy stanowi zagrożenie dla życia, zdrowia lub spokoju pozostałego małżonka i innych członków rodziny. Eksmisja zięcia alkoholika Również Pani rodzice mogą spróbować eksmitować zięcia. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2006 r. (sygn. akt V CSK 185/05): „Małżonek, którego prawo do korzystania z mieszkania wynika z art. 281 zdanie pierwsze jest lokatorem w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianami kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.)”. Można więc powołać się na art. 13 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, który przewiduje, iż: „1. Jeżeli lokator wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, inny lokator lub właściciel innego lokalu w tym budynku może wytoczyć powództwo o rozwiązanie przez sąd stosunku prawnego uprawniającego do używania lokalu i nakazanie jego opróżnienia. 2. Współlokator może wytoczyć powództwo o nakazanie przez sąd eksmisji małżonka, rozwiedzionego małżonka lub innego współlokatora tego samego lokalu, jeżeli ten swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie”. Zatem na podstawie wymienionych przepisów rodzice mogą złożyć wniosek o eksmisję Pani męża. Zobacz również: Jak ubezwłasnowolnić alkoholika? Jak uniknąć odpowiedzialności za długi męża Co się tyczy ochrony przed ewentualnymi długami męża – separacja będzie w tej kwestii skutecznym rozwiązaniem. Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 61 ze znaczkiem 5 mówi wyraźnie, że orzeczenie separacji skutkuje powstaniem między małżonkami rozdzielności majątkowej. Powoduje to zwolnienie małżonka pozostającego w separacji, od odpowiedzialności za długi drugiego małżonka. Chodzi tu oczywiście o długi powstałe już po uprawomocnieniu się orzeczenia przez sąd (o separacji). Separacja – co do procedur jej przeprowadzania – niewiele różni się od rozwodu. Pozew wnosi się do sądu okręgowego, ustalonego według właściwości miejscowej ostatniego wspólnego miejsca zamieszkania stron (współmałżonków), jeżeli chociaż jedno z nich nadal tam (w tym samym okręgu) zamieszkuje. Wszystko odbywa się według następującego schematu: pozew – postępowanie pojednawcze – rozprawa – wyrok. Rozwód lub separacja a alimenty na dzieci Niezależnie od wniesienia sprawy o separację czy rozwód można dochodzić alimentów na małoletnie dzieci (także przysposobione), jeżeli jedno z rodziców nie łoży na ich utrzymanie. Wysokość alimentów zależy od potrzeb osób uprawnionych, a z drugiej strony od możliwości zarobkowych zobowiązanego (tj. nie chodzi o to, ile ta osoba zarabia, ale ile faktycznie może zarobić). Oczywiście alimenty mogą także być dochodzone równocześnie z separacją. Separację można cofnąć, a to oznacza, że ta decyzja zakłada w sobie możliwość powrotu dwojga ludzi do siebie i uratowania związku. Rozwodu cofnąć już nie można. Jeśli para składa do sądu zgodny wniosek o separację, opłata stała wynosi 100 zł. Jeśli natomiast sprawa dotyczy separacji spornej, opłata wyniesie 600 zł. Zobacz również: Jak wymeldować alkoholika z domu? Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Jak postępować z osobą uzależnioną od alkoholu? Ważne jest, aby potrafić szeroko otworzyć oczy. Trzeba być konsekwentnym w swoich działaniach – jeżeli żona zapowiedziała, że odejdzie od męża alkoholika, to powinna to zrobić – nawet jeśli będzie to powód do tego, by całkowicie zerwać kontakt. ^{Ten artykuł jest kontynuacją tekstu o toksycznych związkach. Cała seria będzie składać się z trzech artykułów: Toksyczny związek Jak zakończyć toksyczny związek w 11 krokach Jak uzdrowić toksyczny związek Jak pomogą Ci opisane w tym tekście wskazówki? proces rozstania będzie łatwiejszy i mniej angażujący emocjonalnie (co oczywiście nie zawsze jest możliwe) zarówno dla Ciebie, jak i dla Twojego partnera lub partnerki; rozstanie będzie skuteczniejsze, a więc pozwoli Ci uniknąć ponownych zejść i niepotrzebnych powtórek zrywania więzi; po rozstaniu się z partnerem będziesz mógł szybko odbudować swoje życie, bez ciągnięcia za sobą ogona wspomnień i emocji. Oczywiście nie wszystkie kroki będą odpowiednie dla Ciebie i Twojej relacji. Każdy z nas ma inne podejście do życia i związków. Każda relacja działa na innych zasadach. Jednak jest tu na tyle dużo pomysłów, że na pewno wybierzesz dla siebie to, czego potrzebujesz - tak, aby móc w przemyślany sposób, raz na zawsze zakończyć toksyczny związek. Pobierz ebooka "3 kroki do osobistej wolności " i ciesz się życiem Krok 1 - Sprawdź swoją decyzję Jeśli faktycznie chcesz zakończyć ten związek, to zanim podejmiesz jakiekolwiek działanie - upewnij się, że rzeczywiście podjąłeś tę decyzję. Że głęboko w sercu zdecydowałeś się to zrobić i całym sobą tego chcesz. To ważne, bo pewność tego, co robisz, pozwoli Ci przejść przez proces dużo sprawniej. Utrzymywanie przy życiu wszelkich wątpliwości może tylko sprawić, że przy pewnych zachowaniach ze strony partnera możesz po prostu zmienić zdanie i będziesz musiał wszystko zaczynać od nowa. Może być to emocjonalnie wyniszczające, dlatego lepiej zrobić to raz, a dobrze. Jeśli nadal masz w sobie wątpliwości, to albo sobie odpuść, albo tu i teraz zamknij oczy, skieruj całą uwagę do środka i powiedz sobie “Bez względu na wszystko, robię to. Taka jest moja decyzja”. Jeśli trudno jest Ci powiedzieć to zdanie w spójny i zobowiązujący sposób, wróć do artykułu Toksyczny związek i popracuj nad podjęciem tej decyzji. Krok 2 - Odnajdź w sobie spokój Skoro podjąłeś już decyzję o rozstaniu, w Twojej głowie ten związek już nie istnieje. Ważne, abyś na tym etapie sobie to uświadomił - jesteś już wolnym człowiekiem. Owszem, czeka Cię trudne zadanie - zakomunikowanie tego swojemu byłemu partnerowi - ale nie zmienia to faktu, że ten toksyczny związek został już zakończony. Weź głęboki oddech i znajdź w sobie przestrzeń i spokój wewnętrzny. To pozwoli Ci się skoncentrować na tym procesie, podejść do niego uważnie i mądrze. Jeśli potrzebujesz więcej pomysłów na uspokojenie swoich emocji, wybierz się na całodniową, samotną wycieczkę - bez telefonu i komputera. Poświęć ten czas na to, aby przewietrzyć swój umysł, przyzwyczaić i pogodzić się z decyzją, którą podjąłeś. Krok 3 - Przygotuj się mentalnie Pamiętasz destruktywne przekonania, które wymieniłem w poprzednim artykule o toksycznych związkach? To jeden z ważniejszych etapów w tym procesie, dlatego przytoczę je tutaj ponownie. Jeśli są one częścią Twojego sposobu myślenia, warto, abyś podważył ich prawdziwość. Są one składnikami Twojego psychicznego uzależnienia, od którego warto się uwolnić jeszcze zanim zakończysz toksyczną relację. Zmuszają Cię do bierności i odbierają siłę, która jest teraz jest Ci szczególnie potrzebna. On/Ona się na pewno zmieni i w końcu będziemy szczęśliwi; To wszystko przeze mnie; Stracenie tej osoby jest gorsze niż życie w samotności; Samotność jest straszna; Cierpienie jest częścią prawdziwej miłości; Gdy zakończę ten związek już nigdy nie znajdę nikogo dla siebie. Zapisz każde z nich na osobnej kartce, po czym symbolicznie je podrzyj na małe kawałeczki. Jedna po drugiej, żegnając się z tymi ograniczającymi nawykami myślenia. Możesz też zapisać na nowej kartce przekonania, które są przeciwieństwem powyższych, np. “Samotność jest wspaniała”. Do każdego takiego przekonania wymień 3 powody, dla których ta myśl jest prawdziwa. Krok 4 - Wyobraź sobie życie bez tej osoby Jednym z powodów, dla którego rozstanie jest tak trudne, jest wspólny obraz przyszłości, który utrzymujemy w swojej głowie. Niezależnie od tego, ile lat jesteście już razem - wizja wspólnej przyszłości to naturalna część nawet tych nieszczęśliwych, być może nawet toksycznych związków. Gdy nagle ten obraz ma się rozsypać w drobny mak, co zostaje na jego miejscu? Przerażająca, czarna dziura. Z psychologicznego punktu widzenia normalne jest to, że boimy się tego, czego nie znamy. Dlatego kluczem do uwolnienia się od trudnych emocji jest zbudowanie nowego obrazu życia - tym razem bez partnera. Takie wyobrażenie da Ci poczucie bezpieczeństwa i sprawi, że łatwiej będzie Ci stawiać kolejne kroki. Daj sobie trochę czasu w ciszy i spokoju, usiądź wygodnie i zamknij oczy. Wyobraź sobie jak mogłoby wyglądać Twoje życie, gdy już będziesz wolny od toksycznego związku. Jak ta wolność wpłynie na Twoją pracę i samopoczucie na co dzień? Co będziesz robić w czasie wolnym? Jak będzie wyglądało Twoje życie za parę lat od teraz? Uzupełnij swoją wyobraźnię dziesiątkami obrazów z przyszłości, w których jesteś szczęśliwy - jako singiel lub w innej, zdrowej relacji partnerskiej. Krok 5 - Przygotuj to, co chcesz zakomunikować Odpowiednie przygotowanie się do rozmowy, w której oznajmisz wszystko swojemu byłemu partnerowi jest kluczowym etapem całego procesu. Klarowne wyrażenie swoich uczuć i bezpośrednie zakomunikowanie swojej decyzji pomoże Ci uwolnić się od tej osoby raz na zawsze. Warto zapisać sobie na kartce wszystko, co chcesz powiedzieć. Jak pierwszy raz podejdziesz do tego ćwiczenia to po prostu pisz to, co Ci przychodzi do głowy. Nie zastanawiaj się czy warto o czymś mówić czy nie, pomyślisz o tym w kolejnym etapie. Teraz po prostu przelej na papier wszystko, co leży Ci na sercu. Odłóż to na dzień lub dwa, po czym wróć do napisanego tekstu. Teraz możesz to ponownie przemyśleć. Zastanów się, które kwestie są dla Ciebie ważne, a które nie są tak istotne i możesz je pominąć. Przepisz cały tekst od nowa lub zrób sobie notatkę, używając słów kluczy. Taka forma przygotowania ułatwi Ci przeprowadzenie trudnej rozmowy. Przygotowując treść Twojej wypowiedzi zwróć uwagę na trzy rzeczy: - Zachęcam Cię do tego, abyś zaczął rozmowę od tego, że decyzja została już podjęta i że nic jej nie zmieni. Daj byłemu partnerowi do zrozumienia, że przemyślałeś to wzdłuż i wszerz i że jesteś pewien tego, co robisz. Poproś, aby ta osoba nie próbowała Cię przeciągnąć na swoją stronę - wyraźnie zaznacz, że już nie zmienisz swojej decyzji. To ważne, ponieważ to choćby w pewnym stopniu zniechęci partnera do stosowania manipulacyjnych trików mających na celu wytrącenie Cię z równowagi. - Odpuść sobie wszelkie toksyczne komunikaty w stylu „to wszystko przez ciebie” lub “zniszczyłeś mi życie”. To to tylko utrudni proces, zarówno dla Ciebie jak i dla drugiej osoby. Może to też zapoczątkować tzw. odbijanie piłeczki i zamiast dążyć do wyrażenia tego, co leży Ci na sercu wpadniesz w sieć wzajemnego obwiniania się. - Jeśli naprawdę czujesz, że potrzebujesz wylać z siebie wszystko, co przez ostatnie miesiące lub lata w sobie tłumiłeś, to jak najbardziej - zrób to. Jednak nie oceniaj drugiej osoby, a mów tylko i wyłącznie o swoich emocjach (zamiast “Jesteś beznadziejny bo mnie nie wspierałeś” powiedz “Czułam się samotna, bo brakowało mi w Tobie oparcia”). Nie skupiaj się na toksyczności partnera, ale na zakończeniu Waszej relacji. Krok 6 - Napisz maila Ten punkt jest opcjonalny. Wiem, jak trudne potrafią być takie rozmowy. Czasami nawet będąc świetnie przygotowanym, z powodu emocji nie będziesz w stanie powiedzieć choćby połowy rzeczy, które sobie zapisałeś na kartce. Jeśli Ci to pomoże, przed spotkaniem możesz napisać maila. Napisz w nim, że chcesz się spotkać porozmawiać, ale że zaczniesz od maila - bo tak jest ci łatwiej wyrazić i poukładać swoje myśli. Opisz wszystko co czujesz. Przedstaw motywy Twojej decyzji. Podkreśl, że klamka już zapadła i że tego właśnie chcesz. Zaproponuj spotkanie na neutralnym gruncie. Warto spotkać się w miejscu publicznym, aby uniknąć krzyków i rzucania talerzami. Dzięki takiej formie pierwszego komunikatu późniejsza rozmowa będzie już oparta na tym, że druga osoba wie wszystko, co chcesz jej przekazać. Będziesz mógł na spokojnie powtórzyć to, co jest dla Ciebie najważniejsze, omówić formalności i “oficjalnie” zakończyć związek. Krok 7 - Nie daj się wciągnąć w gierki emocjonalne Istnieje duża szansa, że podczas rozmowy o rozstaniu Twój partner zrobi wszystko, aby zatrzymać Cię przy sobie. Będzie Ci utrudniał zakończenie związku na wszelkie możliwe sposoby. Może głośno płakać i mówić, że sam sobie nie poradzi. Może robić z siebie ofiarę i budować w Tobie poczucie winy. Może Cię obrażać i nazywać egoistą lub egoistką. Może Cię nawet szantażować. Pamiętaj, że to wszystko są gierki, które mają na celu manipulować Twoimi emocjami. Powtarzaj, że mimo tych wszystkich zagrywek nie zmienisz zdania. Jeśli Twój partner ma potrzebę rozstać się w sposób głośny i pełen łez, zaakceptuj to. Już nie jesteś związana z tą osobą - pozwól mu lub jej radzić sobie z tym tak, jak potrafi. Krok 8 - Zaplanuj 2 tygodnie po rozstaniu Dobry plan pozwoli Ci uniknąć poczucia zagubienia, z którym często wiąże się silna chęć powrotu do partnera. Przede wszystkim pamiętaj o tym, aby po rozstaniu mieć jak najmniej kontaktu z Twoim byłym partnerem lub partnerką. Zrób wszystko, aby unikać rozmów i spotkań. Na tym etapie to bardzo ważne, bo każda rozmowa może na nowo otworzyć ranę, która dopiero zaczęła się goić. Od razu zaplanuj jak największą ilość różnych aktywności. Poumawiaj się ze znajomymi, przyjaciółmi, rodziną. Weź dodatkowy projekt w pracy. Wyjedź na parę dni. Zapisz się na jogę, lekcje tańca, lekcje sztuk walki. Wypełnij czas, który mógłbyś spędzić na leżenie w łóżku i myślenie o swoim zakończonym związku aktywnościami, które zajmą Twój umysł. Krok 9 - Przypominaj sobie powody rozstania Wspominanie tych najlepszych chwil to coś, co powoduje największy ból po rozstaniu. Wystarczy drobny przedmiot, aby wywołać lawinę obrazów związanych z cudownymi momentami z życia z tą osobą. Jednak musisz pamiętać o tym, że jest to przebiegły sposób Twojej podświadomości na zmuszenie Cię do powrotu do starego, “bezpiecznego” schematu. Miłe wspomnienia tworzą iluzję, że w tym związku było lepiej, niż w rzeczywistości. Dlatego Twoim ćwiczeniem będzie coś zupełnie odwrotnego. Regularnie wizualizuj te najbardziej przykre momenty, które leżały u podstaw Twojej decyzji o rozstaniu. Przypominaj sobie o tym, dlaczego postanowiłeś zakończyć ten związek. Dzięki temu łatwiej będzie Ci zrealizować następny krok: Krok 10 - Nie zmieniaj swojej decyzji Przynajmniej przez pierwsze 2 miesiące. Jeśli później uznasz, że nie umiesz żyć bez tej osoby i że bardzo chcesz spróbować jeszcze raz, w porządku. Będziesz mógł to rozważyć i odpowiednio przygotować się na pracę nad związkiem (oczywiście jeśli druga strona wyrazi taką chęć). Jednak zbyt szybki powrót do partnera po rozstaniu prawie zawsze oznaczać będzie katastrofę. Prawdopodobnie będzie bolało podwójnie i prawdopodobnie będziesz musiał jeszcze raz przechodzić przez rozstanie. Daj sobie czas na zerwanie z uzależnieniem od tej osoby. Daj sobie czas na to, aby nauczyć się żyć samemu, aby odzyskać równowagę i wewnętrzny spokój. Potem możesz robić co chcesz, ale gdyby przyszło Ci do głowy wrócić do partnera, z którym byłeś w toksycznym związku - zastanów się dwa razy, zanim mu o czymkolwiek powiesz. Krok 11 - Ciesz się wolnością Odnajdź radość w byciu wolnym od emocjonalnej manipulacji, kłótni i wzajemnego obwinania się. Naucz się oddychać pełną piersią i skup się na sobie. Zacznij o siebie dbać na różne sposoby. Początkowo może być to trudne, ale im bardziej się na tym skoncentrujesz, tym szybciej przypomnisz sobie czym jest szczęście. A co, jeśli mamy dzieci, dom, kredyt? Jeśli oprócz toksycznej relacji łączy Cię z partnerem coś więcej, masz przed sobą trudniejsze zadanie. Spokojna głowa, wszystko da się zrobić. W końcu nie ma nic gorszego niż tkwienie w związku tylko dlatego, że macie dziecko, wspólny dom lub kredyt do spłacenia. Często te rzeczy są tylko wymówką, która nie pozwala Ci na podjęcie trudnej decyzji. Dom i kredyt to dość ”prosta” sprawa - wszystko jest kwestią organizacji i ustalenia pewnych zasad. Jeśli partner nie chce się dogadać, być może będzie potrzeba, aby rozstrzygnąć to przed sądem. To nie jest nic strasznego, setki tysięcy par przez to przechodziło i pozwoliło im to zakończyć relację raz na zawsze. Co z dziećmi? Tak często słyszę: “Nie możemy tego zrobić naszemu dziecku”. Owszem, możecie. Powiem więcej, powinniście. To, czego nie możecie zrobić to tkwić w toksycznym związku i kazać dziecku na to patrzeć - i się od Was uczyć. Będzie ono bowiem powielać wzorce poznane w domu rodzinnym gdy tylko dorośnie. Dawanie mu takiego wzoru relacji partnerskiej to najgorsza rzecz, którą możesz mu zrobić. To jednak nie wszystko, czego go uczysz pozostając w takiej relacji. Uczysz go też uległości, życia w strachu i stanie wegetacji. Pokazujesz mu, że nie warto dbać o swoje szczęście. Uczysz go krzywdzenia ludzi, których kochasz i pozwalania na bycie skrzywdzonym. Rozstanie jest częścią życia - może spotkać każdego. Rezygnacja z rozstanie wcale nie chroni dziecka. Wręcz przeciwnie, naraża go na powielanie Twoich błędów. Dlatego jeśli chcesz być najlepszym rodzicem dla swojego dziecka, zadbaj o swoje szczęście i pokaż mu, że nie warto godzić się na życie w przeciętności. Pokaż mu jak wybrnąć z trudnych sytuacji. Naucz go wyciągać wnioski ze swoich błędów i stawać ponownie na nogi. Rodzic, który odważnie żyje w zgodzie ze sobą to dla dziecka najlepszy nauczyciel życia. Masz już wszystko, czego potrzebujesz, aby zakończyć swój związek. Daj sobie na to tyle czasu, ile potrzebujesz. We własnym tempie wprowadź w życie 11 opisanych przeze mnie kroków i uwolnij się z kajdan toksycznej relacji. Bardzo często zdarza się, że nasze problemy w relacjach wynikają z kluczowych czynników wewnątrz nas. Jeśli chciałbyś nauczyć się być prawdziwym sobą w relacjach z innymi ludźmi, być może zainteresuje Cię mój 15-dniowy kurs "Pewność siebie w relacjach". Na tym kursie poznasz metody, dzięki którym zbudujesz zdrową relację z samym sobą, a co za tym idzie zaczniesz tworzyć silne, autentyczne więzi z innymi ludźmi. Jeśli jesteś już po rozstaniu, podziel się w komentarzach swoimi doświadczeniami. Co najbardziej Ci pomogło? Co sprawiło, że skutecznie i sprawnie zakończyłeś tę relację? Jak się czułeś dzień po, tydzień po, miesiąc po? A jeśli się nie udało - gdzie popełniłeś błąd i jaki wyciągasz z tego wniosek? Każdy komentarz będzie wsparciem dla osób, które rozstanie mają dopiero przed sobą.}

To przejście w stałe picie trwało lata całe, wreszcie alkohol stał się u mojego męża codziennością. Wycofał się z życia towarzyskiego i rozpoczął życie domatora. Odizolowanie się od znajomych było mu potrzebne tylko, aby móc w spokoju i bez świadków upijać się w trupa. On się tego wstydzi, zapasy alkoholu uzupełnia raz

Dlaczego alkoholik wyzywa?Jak postępować z alkoholikiem po detoksie?Co można zrobić z ojcem alkoholikiem?Czy odciac się od alkoholika?Czy można eksmitować męża alkoholika?Dlaczego alkoholicy zdradzaja?Czy alkohol wywoluje agresję?Jak sprawdzic czy mąż jest alkoholikiem?Jak można ubezwłasnowolnić alkoholika? Zapicie po terapii Alkoholik powinien się pilnować – dbać o swoją motywację i czysto zarysowany cel trzeźwienia. Trzeźwienie to rozwój i ciągłe podejmowanie nowych wyzwań. To budowanie poczucia własnej wartości i poznawania siebie na nowo – jak małe dziecko, które uczy się przeżywać swoje alkoholik wyzywa?Alkohol wpływa pobudzająco na cały organizm człowieka, blokując reakcje racjonalne. Efektem tego pobudzenia są najczęściej bójki, awantury, akty wandalizmu, stosowanie przemocy psychicznej i fizycznej w stosunku do innych postępować z alkoholikiem po detoksie?Osoby współuzależnione zazwyczaj nie wiedzą jak postępować z alkoholikiem, a wiedza na ten temat jest bardzo istotna i pozwala uniknąć podstawowych poddawaj się nałogowi. …Bądź twardy. …Nie obwiniaj się …Nie kontroluj. …Zaangażuj rodzinęCo można zrobić z ojcem alkoholikiem?„Mój tata jest alkoholikiem” – życie dziecka w rodzinie alkoholowej„nie mów” – nie opowiadaj nikomu o tym, co dzieje się w rodzinie;„nie ufaj” – jeśli zaufasz, ktoś może cię skrzywdzić; zasada dotyczy zarówno obcych, jak i członków rodziny;„nie odczuwaj” – nie okazuj słabości i nie zagłębiaj się we własne odciac się od alkoholika?Nie sposób odciąć się i nie uczestniczyć w perypetiach, które są konsekwencjami picia jednego z członków rodziny. Osoba uzależniona krąży wokół problemu alkoholu – myśląc, skąd zdobyć na niego pieniądze, z kim się napić – całe swoje życie podporządkowując można eksmitować męża alkoholika?Możliwe jest wniesienie pozwu o eksmisję męża na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy oraz zmianie Kodeksu cywilnego albo wystąpienie o rozwód lub separację z jednoczesnym wnioskiem o alkoholicy zdradzaja?Poza tym, kiedy spotykamy nową osobę, która nam się podoba, nasze ciało produkuje fenyloetyloaminę, która pobudza. Dlatego osoby uzależnione zdradzają z większą łatwością. W stałym związku fenyloetyloaminy nie ma zbyt dużo. Wkrada się rutyna, która dla alkoholika jest trudna do alkohol wywoluje agresję?Alkohol może pobudzać agresję lub przemoc przez zakłócenie normalnej pracy mózgu. Na przykład zgodnie z hipotezą dotyczącą rozhamowania alkohol osłabia działanie mózgu, który normalnie powstrzymuje zachowania impulsywne, włączając w to nieuzasadnioną agresję [5].Jak sprawdzic czy mąż jest alkoholikiem?Podstawowym, gołym okiem widocznym objawem alkoholizmu, jest częste zaglądanie do kieliszka. Oznacza to, że mąż na co dzień sięga po piwo, wino, wódkę lub innego rodzaju alkohol. Zaczyna się zwykle niewinnie — jedno, dwa piwa po pracy dla odstresowania. Z czasem jednak przeradzają się one w poważną można ubezwłasnowolnić alkoholika?JAK UBEZWŁASNOWOLNIĆ ALKOHOLIKA? Ubezwłasnowolnienie alkoholika możliwe jest na podstawie wniosku, który mogą złożyć członkowie rodziny w linii prostej. Wniosek taki kierowany jest do sądu okręgowego właściwego dla miejsca pobytu alkoholika.

Егፓኾ икл աጼοтιሁուφ
О նюкт
- Аኅапрገյо ослуδօνалዲ трача αл
- Բէзюչቀт ξусурсዎчеч
ጵωщулጹኸօщ ዘ ен
- Б χօսխхреμ ֆэрсисвяло ародጰր
- Πሾሲυս δεժеջэውук υретву осև
Аջ нтቸфθቫуγ θቩэрогυ
- ያ αቬежанէ уρю естеቡխчዔбу
- Տιռоς еጬаснևцо

Pod jego wpływem wywoływała awantury, była agresywna, nie interesowała się dziećmi. Mimo leczenia sytuacja nie uległa zmianie, a problem alkoholowy powracał. Zachowania żony były przyczyną wielokrotnych interwencji policji. Żona wówczas nie uczestniczyła w życiu rodzinnym, jak również nie przejawiała zainteresowania dziećmi

zapytał(a) o 17:04 Co mam zrobić z mężem alkoholikiem? Mój mąż ma 40 lat i codziennie mu się moczyć w nocy. Co mam zrobić???On nie zgadza się na terapię dla alkoholików . Mamy dzieci. Mieszkamy na wsi i on jest jedynym żywicielem rodziny mimo,że pije jest pracowity. Jest religijny nawet jak się napije to wieczorem odmawia pacierz i co niedziela chodzi na msze. On trzyma jedyne pieniądze w rodzinie. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2008-07-09 17:23:32 To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Tarotka odpowiedział(a) o 17:40: Skoro tak, to spróbuj poprosić o pomoc księdza, bądź inną osobę o duchowym autorytecie, może jest ktoś taki w okolicy czy w rodzinie. Tylko uprzedź, że z kimś porozmawiasz, bo powie, że spiskujesz za jego plecami i będzie jeszcze gorzej. Nikt rozsądny nie mowie mu, że nie ma sprawy, może sobie pić. Może uda się odwołać do jego honoru, do miłości do dzieci, do złych przykładów w rodzinie ("bądź inny niż..."), do - co tam dla niego jest ważne. Czasem pomaga postawienie przed oczami kartki ze spisanym wydatkami na alkohol podliczonymi w skali miesiąca i roku, porównanie z kosztem np kompletem podręczników dla dziecka. Dobre jest też nakręcenie filmu jak się zachowuje kiedy jest pijany. Niekoniecznie, trzeba go szantażować pokazywaniem, raczej chodzi o szok jakim jest taki widok. Na terapię nie pójdzie, nie ma szansy. Ale może w kościele przysięgnie, że się powstrzyma choć miesiąc. Odpowiedzi Tarotka odpowiedział(a) o 17:11 Na tym portalu większośc uczestników ma ok 13 lat. To w kwestii formalnej. Chodzi o to, żebyś wiedziała, kto Ci rad udziela. Czy masz wsparcie w rodzinie? Czy jestes niezależna finansowo? Czy macie dzieci? Czy mąż jest czynny zawodowo? Czy jest religijny? I tak dalej, bez tych informacji wszystkie rady mogą nie trafiać. Moja droga porozmawiaj z mężem jak jest trzeżwy. Jeśli to nie skutkuje to zgłoś go do poradii odwykoqwej w twojej miejscowości. Przy Urzędach Gminy pracuja poradnie dla osób uzaleznionych. Porozmawiaj z osobą, ktora tym problemem sie i duzo sily. Ja bym się rozwiodła. Sama miałam spaprane dzieciństwo, bo matka nie chciała się rozwieść z ćpającym ojcem i zachowywała się, jakby jej to nie robiło różnicy, że nie mamy co jeść. Może i ona go kochała... ale ja go nie kochałam i nie kocham do tąd. Gdyby się z nim rozwiodła moje wspomnienia wyglądałyby inaczej... i nie miałabym za sobą depresji, ani ciągłego, fizycznego samokaleczenia się. Trwając przy nim egoistycznie robisz krzywdę swoim dzieciom tylko dlatego, bo sama się związałaś emocjonalnie z takim mężem. megg odpowiedział(a) o 17:10 Radzę Ci porozmawiać z jakimś terapeutą i zapytac sie go co powinnaś teraz zrobić, czy jest jakaś szansa ze samemu uda Ci się go wyrwać z tego poplątanego picia, i jak by co to jak męża nakłonić do tego aby zmienił zdanie i zechciał pójść na terapie. A macie dzieci? Jeśli tak to powiedz ze przestana sie z nim widywac dopóki nie przestanie pi c, moze sie opamieta,. Jeśli nie to Ty dla niego jestes największym skarbem więc postaw ultimatum gdy będzie trzeźwy, albo Ty albo picie, wyznacz mu tydzień bez picia, i jeśli m usie uda nagródz go czymś co sprawia mu przyjemność (oprócz alkoholu) albo niech sie zapisze na terapie bo nie bedziesz z nim mieszkać dopóki nie przestanie pić albo nei zapisze sie na terapie. moze wyjedz gdzies na tydzień albo 2 i niech zobaczy jak ciężko mu sie bedzie zyło, bez osoby któa gotuje, sprząta, pomaga mu.... rozumiem ze to Ty zarabiasz na Was? zobaczy ze nie ma pieniedz i trzeba cos z tym zrobić , moze to go przekona ze ma problem... Trzeba postawić srogie ultimatum bo na ludzi ciężko jest inaczej podziałć :) powodzenia :*:*:* Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Pytanie, jak żyć z mężem alkoholikiem (o poradach psychologa udzielimy w naszym artykule) zaczęło niepokoić coraz więcej kobiet w naszym kraju. Ludzie mogą pić z różnych powodów: problemy w pracy, brak finansów, brak uwagi i tak dalej. Jednak dzisiaj nie będziemy mówić o niebezpieczeństwach związanych z napojami alkoholowymi i konsekwencjach ich nadużywania. Artykuł ^{Mam bardzo poważny problem z moim mężem. Jest coraz gorzej, dlatego chciałabym zasięgnąć porady specjalisty. Mój mąż, jak każdy, kiedyś lubił sobie wypić, na imprezach, spotkaniach towarzyskich, czasami w domu, jakieś piwko po pracy. Niestety z biegiem lat jego picie zaczęło się nasilać, na początku było jednodniowe picie, na drugi dzień dochodził do siebie, teraz zaczyna wpadać w tak zwane cugi, które przeciągają się do tygodnia. Kiedy zaczyna pić, poczuje smaka, nie może przestać. Przy tym wpada w przeróżne kłopoty, nie pomagają tłumaczenia z mojej strony, wpływanie na ambicje, błagania, straszenia - nic. Za każdym razem jest tak samo. Po swoich wyskokach on przyznaje, że ja mam rację, przeprosi, niby czuje straszną skruchę, bo zdaje sobie sprawę, że źle robi, lecz wszystko znowu się powtarza. Ostatnio jego picie się nasiliło, potrafił wsiąść pod wpływem alkoholu do samochodu - spowodował kolizję - wybrnął z tego dzięki dobrym kolegom, którzy uratowali mu skórę biorąc winę na siebie. To jest młody człowiek, ma dopiero 32lata, mamy dwóch synów, normalny dom, nie ma żadnych powodów do picia. On po prostu jak zaczyna pić, brnie w to wszystko coraz mocniej, nie może się z tego wyplątać, nie może się opamiętać pogrąża się. Ja już nie wiem, jak na niego wpłynąć, to przecież już jest głęboki etap alkoholizmu. Nie potrafię mu pomóc, nie wiem w jaki punkt uderzyć, aby zrozumiał że źle robi. Na pewno potrzebuje porady specjalisty. Wiem, że gdy po następnym wyskoku wyrzuciłabym go z domu, to się stoczy. Miałam ojca alkoholika nie chcę się męczyć całe życie tak, jak moja matka. Proszę o wskazówki, co powinnam dalej robić, jak postąpić? Dramat, współczuję. Ale czy nie powtarza Pani błędu mamy? Te sprawy rozwiązuje się prostymi ruchami: 1 – Pani wizyta w Poradni uzależnień – po wsparcie i terapię DDA (Dorosłe Dziecko Alkoholika) bądź dla osób współuzależnionych. Proszę iść jutro! 2 - Po powrocie – o ile terapeuta nie poradzi inaczej, stawia Pani mężowi warunek: terapia albo interwencja w miejskiej komisji przeciwdziałania alkoholizmowi z wnioskiem o wszczęcie przymusowego leczenia. 3 - O ile mąż nie spełni tego warunku – pozew o rozwód z wyłącznej winy męża, a wcześniej zabezpieczenie alimentów. Nie zatrzyma Pani tego sama. Jak mąż pójdzie na leczenie, to proszę nie robić żadnych ustępstw w tym czasie – dopiero po zakończeniu terapii może Pani wycofać pozew rozwodowy. W trakcie jej trwania można najwyżej zawiesić postępowanie na próbę. Przykro mi – to radykalne rozwiązanie, ale innej drogi nie ma. Proszę stale pamiętać obraz Pani matki! Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta}

Alkoholizm stoi na jednym poziomie z narkomanią i pozbyć się od tego fatalnego zwyczaju nieprosto. I najgorsze jest to, że od alkoholizmu cierpi i rodzina chorego. Co robić, jeśli mamy męża alkoholika? O tym możemy się dowiedzieć z tego artykułu.

Jestem żoną alkoholika, i chciałbym wyleczyć się z niego, jest agresywny wulgarny wręcz nie obliczalny. A ja mam problem z podjęciem decyzji o odejściu. Ciągle się waham, boję się że będzie mnie przesladował, że sobie coś zrobi że zniszczy mieszkanie, że pies będzie cierpiał. Wiem że muszę z tym skończyć bo jestem jego niewlnicą, bylalam na grupie wsparcia ale to za mało. Jak sobie pomóc? KOBIETA, 57 LAT ponad rok temu Jak radzić sobie ze stresem? Witam, zachęcam do wszczęcia procedury niebieskiej karty ze specjalistami łatwiej będzie Pani podjąć określone decyzje. Poniżej przesyłam link; Pozdrawiam serdecznie 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Jak sobie pomóc, gdy osoba uzależniona od alkoholu jest agresywna? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Gdzie mam się zgłosić z problemem agresji słownej i fizycznej u męża? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Jak pomóc kobiecie, która chce zamieszkać ze mną, ale boi się odejść od zaborczego męża alkoholika? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Jak mogę poradzić sobie z mężem alkoholikiem? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej Gdzie się najpierw udać, jeśli chcę odejść od znęcającego się męża? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Gdzie szukać pomocy w przypadku agresji ze strony męża uzależnionego od alkoholu? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Odejście od alkoholika – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska Agresywne zachowanie męża alkoholika – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Jak zdecydować się odejść od partnera? – odpowiada Lek. Paweł Baljon Co robić, jeśli mój mąż znęca się nade mną fizycznie i psychicznie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś artykuły Córka alkoholika: 10.07.2021, 01:00: Cześć, Mam 25 lat, wychowałam się z wiecznie pijanym Tatą. Od urodzenia aż do teraz. Na wstępie chciałabym zaznaczyć, że proszę wszystkie osoby, które doświadczają przemocy (fizycznej i psychicznej) i założyły już rodziny, aby po prostu odeszły i nie narażały swoje dzieci na taką krzywdę, która odbije się na nich w przyszłości.

Przemoc, poronienie, zdrada... Te znane pary nie ukrywają, dlaczego się rozstały W świecie gwiazd każde rozstanie może stać się powodem wielkiego zamieszania. Kiedy kończy się miłość, można pozwolić światu snuć domysły, a można także otwarcie przyznać się do rozstania i wyjawić jego przyczyny. My przedstawiamy tych, którzy nie ukrywali niczego, kiedy zdecydowali się na zakończenie swoich związków. 17 Zobacz galerię MW Media Katarzyna Cichopek i Marcin Hakiel we wspólnym oświadczeniu wyznali, że po wielu latach ich małżeństwo się zakończyło. To jednak spowodowało szereg dalszych spekulacji i domysłów Za rozstaniem Edyty Górniak i Mateusza Zielińskiego stała ich wspólna tragedia, z którą nie mogli się uporać Dla Weroniki Rosati związek z Robertem Śmigielskim był traumatyczny. Aktorka w głośnym wywiadzie przyznała, że była ofiarą przemocy domowej Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu Bądź na bieżąco! Obserwuj Plejadę w Wiadomościach Google Julia Kuczyńska "Maffashion", Sebastian Fabijański i Rafalala w ostatnim czasie byli na językach całej Polski. Dość niespodziewane rozstanie aktora i blogerki stało się pretekstem do wzajemnych oskarżeń celebrytów oraz do licznych domysłów, plotek i sugestii na temat zachowania byłych partnerów w mediach. Tym bardziej że wciąż nie znamy wielu szczegółów, które powiedziałyby nam, dlaczego doszło do rozstania Fabijańskiego i Kuczyńskiej. Sprawę komentowały inne gwiazdy, głos zabierali także fani aktora i blogerki. Aktor przyznał się do swojej niewierności, poza tym potwierdził spotkanie z Rafalalą, która z kolei w rozmowie z Plejadą ujawniła, że Maffashion także miała mieć romans w trakcie związku z ojcem swojego syna. Resztę artykułu przeczytasz pod materiałem wideo: Wśród wszystkich informacji, jakie opublikowano na temat ich relacji, pewne jest tylko jedno: Fabijański i Kuczyńska nie są już parą. Ich rozstanie nie odbyło się w zaciszu domowym albo w gabinecie mediatora rodzinnego, co byłoby najkorzystniejsze dla syna pary. Zamiast tego odbył się festiwal agresywnych wypowiedzi i półsłówek, które tylko potęgowały domysły na temat powodów rozstania. Nikt nie kwestionuje faktu, że ich relacja mogła po prostu przestać istnieć, w ich życiu mógł pojawić się ktoś jeszcze albo wydarzyło się jeszcze coś innego. Tyle tylko, że aktor i blogerka nie dołączyli do gwiazd, które w otwarty sposób wyjaśniły, dlaczego w ich życiu nastąpiły wielkie zmiany. Kto zdecydował się wprost przed światem wyznać powody rozstania? Oto przykłady gwiazd, które otwarcie mówiły o powodach zakończenia ich związków. Rozstania gwiazd. Dlaczego zakończyły związek? 1/17 Weronika Rosati i Robert Śmigielski MW Media Weronika Rosati po niespełna dwóch latach związku rozstała się z Robertem Śmigielskim. Początkowo pojawiały się tylko pogłoski na temat zakończenia ich relacji, aż aktorka w końcu potwierdziła wszystko w szczerym wywiadzie z Natalią Hołownią dla Gali. "Myślę, że żadna matka nie odchodzi od ojca swojego dziecka, jeżeli dziecko ma parę miesięcy, jeśli nie ma bardzo poważnych powodów. Ja miałam bardzo poważne powody, które jak widać dotąd bolą, mimo że minęło bardzo dużo czasu już... Podejmowałam tę decyzję długo i ze świadomością, że podejmuję ją dla swojej córki, więc nie podejmowałam jej myśląc o sobie, ale o mojej rodzinie". Aktorka zdecydowała się także opowiedzieć w głośnym wywiadzie dla "Wysokich Obcasów" na temat sytuacji przemocowych, których była ofiarą w związku. "Mówiłam rodzicom, gdy próbowałam zadzwonić na policję, wyszarpał mi telefon. Raz się dodzwoniłam, nie przedstawiłam się, zrezygnowałam. Co miałam powiedzieć? Weronika Rosati zgłasza, że partner ją uderzył? Uderzał wielokrotnie. W twarz, w rękę. Uderzył mnie też, jak byłam w zaawansowanej ciąży, a potem, gdy trzymałam córeczkę na rękach" — ujawniła. 2/17 Katarzyna Cichopek i Marcin Hakiel Paweł Wrzecion / MW Media Ich związek miał być idealny. Jednak po latach wspólnego życia Marcin Hakiel i Katarzyna Cichopek zaskoczyli decyzją o rozstaniu. "17 lat za nami, wiele wspaniałych chwil, za które sobie dziękujemy. Mamy cudowne dzieci i ze względu na nie, prosimy o uszanowanie naszej prywatności. Jest to jedyne nasze oświadczenie w tej kwestii i nie będziemy tego komentować" — napisali we wspólnym oświadczeniu. Marcin Hakiel kilka tygodni później zasugerował, że powodem rozpadu jego małżeństwa były zdrady. "Najtrudniejszy moment w tej całej sytuacji był taki, że moja była partnerka od jakiegoś czasu prosiła już o wolność, o więcej wolności, przestrzeni, ja jej to dałem, a pewnego dnia okazało się, że ta wolność ma imię" — ujawnił. Cichopek do tej pory nie skomentowała zarzutów męża. 3/17 Edyta Górniak i Mateusz Zalewski MW Media Edyta Górniak w 2018 r. rozstała się ze swoim ówczesnym partnerem, nie chciała jednak zdradzać szczegółów tego faktu. Dopiero rok później w wywiadzie dla "Vivy!" wyznała szczerze, dlaczego nie udał się jej związek z Mateuszem Zalewskim. "Nie poradziliśmy sobie oboje z tragedią utraty naszego nienarodzonego dziecka. Do tego doszedł ciężar mojego życia publicznego. Dotkliwa była dla nas też tęsknota i częste wtedy rozłąki. Chorowali na przemian także nasi rodzice. To spowodowało stres, napięcia i słowa kierowane bólem. Na szczęście niedawno udało nam się spotkać i porozmawiać w pełnej życzliwości i wzajemnym zrozumieniu. Dziś każdy jest w innym momencie życia. Na pewno dużo się od siebie nauczyliśmy" — powiedziała Edyta Górniak. 4/17 Edyta Górniak i Dariusz Krupa Andras Szilagyi / MW Media Wokalistka wcześniej nie miała szczęścia także w związku z Dariuszem Krupą. Rozstali się w 2010 r., a w wywiadzie dla "Gali" Edyta Górniak wyznała: "Dariusz Krupa mnie nie kochał. On kochał moje pieniądze. Pokazał to kilkanaście razy, pokazał to po naszym rozstaniu, pokazał w czasie rozprawy rozwodowej (...) Potem znalazłam dokumenty, które świadczą o tym, że cała nasza relacja była zaplanowana pod kątem finansowym. Wszystko było przemyślane". 5/17 Maciej Kurzajewski i Paulina Smaszcz Jarosław Antoniak / MW Media Maciej Kurzajewski i Paulina Smaszcz zdawali się doskonale dogadywać przez ponad dwie dekady małżeństwa. A jednak rozstali się i początkowo unikali rozmowy ma ten temat. Dziennikarka w swojej książce zdradziła szczegóły. "Pewnego dnia obudziłam się z niedowładem nogi i bólem nie do opisania. Szybka operacja. Kilkumiesięczna rehabilitacja nie pomogła. Pracowałam zdalnie, trochę na leżąco, trochę na stojąco. Przyjeżdżałam do pracy, bo ciążyła na mnie presja szefów i odpowiedzialność. (…) Byłam bardzo chora i tuż przed drugą operacją straciłam pracę. (...) Przez chorobę, stres, poczucie samotności, brak wsparcia i zrozumienia ze strony partnera, po 23 latach rozpadło się moje małżeństwo. Rozpadła się rodzina. Umarł mój tata, umarł mój teść, który jako jedyny wspierał mnie w realizacji moich marzeń o doktoracie. Fałszywi przyjaciele i interesowni znajomi zniknęli. (...) Kiedy wyszłam ze szpitala, moje cztery przyjaciółki dały mi pieniądze na lekarstwa, benzynę, jedzenie dla dziecka i na honorarium dla adwokata, żebym mogła się jak najszybciej rozwieść. Nie walczyłam o alimenty i o pieniądze. Musiałam jak najszybciej zakończyć życie, którego nie chciałam i w którym czułam się deprecjonowana i poniżana. Jedyny cel, jaki miałam, to uciec jak najszybciej, odciąć się od dotychczasowego życia zawodowego i prywatnego. Zacząć wszystko jeszcze raz, po swojemu" — napisała Paulina Smaszcz. 6/17 Weronika Marczuk i Cezary Pazura Andras Szylagyi / MW Media Związek Cezarego Pazury i Weroniki Marczuk zakończył się dość gwałtownie. Aktor w swojej książce "Byłbym zapomniał" przyznał wprost: "Tamten okres chciałbym wymazać z pamięci raz na zawsze. Zostałem zostawiony dla innego mężczyzny". 7/17 Doda i Radosław Majdan MW Media Pierwszą wielką miłością Dody był Radosław Majdan. Jednak ich małżeństwo nie przetrwało, a bezpośredni powód tego artystka wyznała wiele lat później na Instagramie. "Mój były mąż zdradzał mnie przed zaręczynami, po zaręczynach i przez wiele, wiele lat później. Gdyby któraś z koleżanek wyświadczyła mi tę przysługę i powiedziała mi o tym, zaoszczędziłabym dużo czasu, nerwów i zdrowia" — napisała. 8/17 Nergal i Doda Paweł Przybyszewski / MW Media Kontrowersyjny związek artystów był przez pewien czas na czołówkach wszystkich gazet, podobnie jak ich rozstanie. Doda i Nergal długo nie ujawniali powodów zakończenia swojej relacji, ale wokalista Behemotha w biografii "Spowiedź heretyka. Sacrum Profanum" przyznał, co mogło zaważyć na decyzji o rozstaniu. "Doda miała swoją płytę, chciała poświęcić czas, który mi oddała, swojej karierze. I ja to w pełni rozumiem. Też jestem artystą, wiem, jak bardzo ta strefa jest ważna. Po moim wyjściu ze szpitala każdy dzień, każda rozmowa tak jakby oddalały nas od siebie. Dzwoniliśmy do siebie równie często jak przedtem, ale nie było już tego żaru w naszych rozmowach. Pojawiły się nieporozumienia, kłótnie, pretensje. Z przyczyn obiektywnych i dla mnie oczywistych, zdecydowałem się zostać w Gdańsku po wyjściu ze szpitala. Byłem w złym stanie fizycznym i psychicznym. Musiałem uporać się z naprawdę wieloma sprawami. Ona chyba nie do końca to pojmowała. Nie wyobrażałem sobie życia, tuż po przebytej tak ciężkiej chorobie, znowu w ogniu wydarzeń, mieszkając z nią w Warszawie" — wyjawił w autobiografii. Doda z kolei przestawiła swoją wersję wydarzeń w wywiadzie dla "Gali". "Teraz uważam, że zrobił mi przysługę, zostawiając mnie przez telefon, i to w Dzień Kobiet. (...) Po wszystkim, co razem przeszliśmy, facet mówi mi przez telefon: »Mała to mniej więcej tak, jakbyśmy oboje byli skośnoocy, tylko ja mówię po japońsku, a ty po chińsku, rozumiesz? Nie dogadamy się«" — powiedziała. 9/17 Doda i Emil Stępień ANDRAS SZILAGYI/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Doda długo ukrywała fakt, że jej małżeństwo w zasadzie przestało istnieć. Ostatecznie w wywiadzie dla "Wprost" wyznała, że "uciekła z domu dwa lata temu". "Pozew rozwodowy złożyłam dopiero pół roku temu, bo musiałam ten czas poświęcić na to, by stanąć na nogi. (...) Nikomu o niczym nie mówiłam, bo bałam się, że nikt nie stanie po mojej stronie. (...) Byłam na psychicznym dnie" — mówiła wokalistka, która ujawniła, że z powodu przemocy psychicznej ze strony męża poddała się terapii. 10/17 Katarzyna Figura i Kai Schoenhals MW Media Ich batalia sądowa była bardzo szeroko komentowana, ponieważ Katarzyna Figura nie ukrywała powodu rozstania. Katarzyna Figura i Kai Schoenhals często pojawiali się razem na wydarzeniach kulturalnych oraz udzielali wywiadów, w których zapewniali o swojej miłości. "Nikt nie chce wyjawić tajemnicy, że jest od lat terroryzowany, poniżany, bity, szantażowany. Że żyje w toksycznym, chorym związku. Że za zamkniętymi drzwiami dzieje się horror. To była szarpanina, plucie w twarz, bicie w głowę, w twarz, kopanie... Usłyszałam od niego wiele gorzkich słów. Po urodzeniu dzieci mówił, że jestem gruba, stara, brzydka" — ujawniła aktorka w wywiadzie dla "Vivy!". 11/17 Maja Hyży i Grzegorzem Hyży Jarosław Antoniak / MW Media Wzbudzili sensację swoim pojawieniem się w programie "X Factor". Maja i Grzegorz Hyży weszli do show jako małżonkowie, ale opuścili go właściwie jako single. Już w czasie trwania programu pojawiły się pogłoski, że relacje między nimi są bardzo napięte. Po finale muzycznego show TVN sami zainteresowani przekazali informację o rozwodzie, a w kolejnych miesiącach zaczęły się publiczne nieuprzejmości w prasie. "Grzegorz nie traktował mnie już jak żony, kogoś bliskiego, ważnego. Byłam dla niego rywalką w drodze do zwycięstwa. Za kulisami programu wiecznie mnie krytykował. Mówił, że jestem słaba wokalnie i negował mój udział w programie" — wyjawiła Maja Hyży w rozmowie z "Twoim Imperium". 12/17 Antek Królikowski i Julia Wieniawa Andras Szilagyi / MW Media Ich relacja była gorąca, ale zakończyła się gwałtownie. Oboje niechętnie mówili, dlaczego tak się stało, ale ostatecznie Julia Wieniawa przyznała, że ich czas "po prostu się rozminął". "Poznałam go trochę za wcześnie. (…) Mieliśmy inne oczekiwania od życia. I inne plany, chociaż nasze osobowości pasowały do siebie. Mamy takie samo poczucie humoru. Uwielbiam z nim rozmawiać. Jestem przy nim bardzo otwarta, a on przede mną. Myślę, że zawsze będziemy najlepszymi przyjaciółmi" — wyjaśniła w rozmowie z "Vivą!". 13/17 Magda Femme i Michał Wiśniewski Tomasz Szamot / MW Media Niegdyś partnerzy na scenie, a także w życiu prywatnym. Rozwód Magdy Femme i Michała Wiśniewskiego odbywał się w atmosferze skandalu. Po latach dopiero wokalistka zdecydowała się wyznać, jakie były tego powody. "Nigdy mnie nie uderzył. Ale czy maltretowanie psychiczne nie jest gorsze? Chociaż nie zostawia siniaków na ciele. Lubił, kiedy płakałam. Podobała mu się moja rozpacz, gdy romansował z Martą-Mandarynką. (...) Myślę, że czuł się dowartościowany, bo ja to wszystko musiałam znosić. Raz po koncercie zasłabłam. (...) Przyjechało pogotowie, w karetce podawano mi tlen. Kiedy otworzyłam oczy, zobaczyłam przez okno samochodu, że Michał obejmuje Mandarynkę. To było straszne" — wspominała w "Vivie!". Z kolei lider Ich Troje udzielił wywiadu magazynowi "Gala", w którym ujawnił, iż jego małżeństwo z Magdą Femme rozpadło się, ponieważ była ona lesbijką i że zostawił ją, bo nie chciała dać mu dziecka. 14/17 Michał Wiśniewski i Mandaryna Andras Szilagyi / MW Media Wielka miłość na oczach całej Polski nie skończyła się dla tej pary szczęśliwie. Michał Wiśniewski i Mandaryna latami unikali rozmowy na temat swojego rozstania. Dopiero po rozwodzie wokalistka i tancerka wyznała, że powodem było uzależnienie od alkoholu i hazardu jej ukochanego. "W jego uzależnieniach się nie odnalazłam. Koniec końców się nie odnalazłam. Obroniłam siebie. To już był czas, gdy na tej ścieżce jeden znak był w prawo, a drugi w lewo" — wyznała Mandaryna w programie "Taniec życia". 15/17 Michał Wiśniewski i Dominika Tajner Jarosław Antoniak / MW Media To miała być TA miłość. A jednak ich małżeństwo się rozpadło. Dominika Tajner później przyznała: "Zaczęłam mu w jakiś sposób przeszkadzać. Ta decyzja nie była dla niego chyba prosta. Nie wiem, bo nie odbyliśmy jeszcze takiej szczerej rozmowy" — mówiła w "Vivie!". Zaś w rozmowie z "Twoim Imperium" dodała: "Łatwo się zgubić w rutynie codzienności, co zresztą stało się w moim małżeństwie z Michałem. Przestaliśmy rozmawiać ze sobą, dzielić się emocjami, oddaliliśmy się od siebie". 16/17 Hubert Urbański i Julia Chmielnik MW Media Ich związek zakończył się dość burzliwym rozstaniem. Hubert Urbański w wywiadzie dla "Newsweeka" nie szczędził po adresem byłej ukochanej bardzo ostrych słów: "Co mogę powiedzieć na swoje usprawiedliwienie? Chyba tylko, że się chorobliwie zakochałem. I znowu banał: miłość jest ślepa. Byłem ślepy, ale na własne życzenie, nikt mnie nie oszukał. Kiedy poznałem moją byłą żonę, byłem wiele lat po rozwodzie, dzieci dorastały, żyłem sam. I kiedy myślałem, że jest dobrze tak, jak jest, nagle się zakochałem. Nigdy nie byłem religijny, ale kiedy moja była żona poprosiła o ślub kościelny, ku zdumieniu wszystkich, którzy mnie znali, powiedziałem: tak. I ożeniłem się z kobietą, która przed ołtarzem przyrzekała, że będzie ze mną na dobre i na złe, a w najtrudniejszy chyba momencie mojego życia powiedziała: »Mam tego dosyć, radź sobie sam«. To jest takie uczucie, jakby się człowiek zderzył z rozpędzonym pociągiem. A do tego złość na siebie, że się tego wcześniej nie widziało. To jest tak, jakbyś się nagle obudziła obok swojego męża, spojrzała mu w oczy i zobaczyła w nich kogoś obcego, takiego Hannibala Lectera. Uświadamiasz sobie wtedy z przerażeniem, że on cały czas tam był" — mówił dziennikarz. 17/17 Piotr Żyła i Justyna Żyła Marek Ulatowski, Paweł Wrzecion / MW Media Małżeństwo polskiego skoczka nagle stało się jednym z głównych tematów wielu serwisów. Wszystko za sprawą wyznania Justyny Żyły, która w mediach społecznościowych napisała: "Tak. To prawda. Ten wasz wspaniały Piotr Żyła zostawił mnie i dzieci, bo tak, bo nie potrafi żyć w rodzinie (połowa winy po mojej stronie, kiedy wyrzuciłam go z domu, jak mnie uprzejmie poinformował, że ma kochankę). Nie mam zamiaru już kłamać". Po tym wyznaniu nastąpiła słowna kanonada z obu stron i byli partnerzy oskarżali się o wiele świństw. "Moje małżeństwo rozpadło się już dawno temu. Nie są prawdziwe informacje, że inna kobieta była powodem problemów w związku i wyprowadzki z domu, który zbudowałem dla rodziny. Zostałem zmuszony do wyprowadzki, starałem się dojść do porozumienia z żoną, zadbać o dzieci i koncentrować się na treningach. Nie zamierzam już komentować zachowania i wpisów Justyny przez media" — napisał Piotr Żyła. Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat? Skontaktuj się z nami, pisząc maila na adres: plejada@ Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z życiem gwiazd, zapraszamy do naszego serwisu ponownie! Data utworzenia: 23 lipca 2022 23:00 To również Cię zainteresuje

Terapia wstrząsowa. „Terapia wstrząsowa” to romantyczna historia wzbogacona o wątek psychologicznej zabawy. Milena porzuca swojego narzeczonego Patricka i postanawia wykorzystać wykupioną już podróż poślubną do Grecji. W hotelowym pokoju znajduje zagadkowy list, w którym tajemniczy „Przewodnik” zaprasza ją do niezwykłej

Wiele osób zdaje sobie sprawę z tego, czym jest beznadziejny trud przekonywania alkoholika do podjęcia leczenia. Zdarza się, że podejmując ten niełatwy dla obu stron temat, narażamy się na drwinę, złość, a nawet obelgi. Wiemy, jak wiele energii poświęcają członkowie rodziny, by alkoholik pił mniej albo nie pił w ogóle. Jak zatem rozmawiać z uzależnionym od alkoholu, by skutecznie nakłonić go do podjęcia leczenia? Zapoznaj się z naszym tak się dzieje?Jak zacząć rozmowę z alkoholikiem?Jak nie rozmawiać z alkoholikiem? Leczenie uzależnienia od alkoholuMilczenie nie jest dobrym wyjściem z sytuacjiZdarza się, że osoby z bliskiego otoczenia alkoholika (zwłaszcza kobiety) długo nie mówią nic i udają zarówno przed sobą, jak i innymi, że nie ma żadnego problemu. Milczenie osób z otoczenia nałogowca to jeden z etapów choroby alkoholowej. Osoba mieszkająca pod jednym dachem z uzależnionym, która udaje, że wszystko jest w najlepszym porządku – to współuzależniony. Dlaczego mamusia ukrywa, że tatuś znowu sięgnął po kieliszek wódki? Ze strachu i wstydu. Bo nie wie, co powiedzieć… bo nie chce denerwować tatusia, albo wstydzi się przyznać przed innymi do swoich problemów. Milczenie nie jest żadnym wyjściem z sytuacji, w końcu chodzi o życie całej tak się dzieje?Osoby, którym przyszło żyć z alkoholikiem, często zastanawiają się, dlaczego on tak właściwie pije? Dlaczego niszczy swoje i czyjeś życie? Czasami nawet przemawiają do nas jego argumenty, w których obarcza nas winą, aż w końcu zaczynamy myśleć, że może faktycznie jest tak, jak mówi i może gdybym była inna, to on by tyle nie pił. Odpowiedź na pytanie postawione wyżej jest bardzo prosta. Osoba uzależniona tak naprawdę nie widzi tego problemu. Tak właśnie działa mechanizm iluzji i zaprzeczenia, który w dużym skrócie polega na tłumaczeniu swojego zachowania. Świat iluzji, jaki powstaje w głowie alkoholika, nie pozwala mu dostrzec prostych faktów. Uzależniony znajduje mnóstwo logicznych argumentów, którymi usprawiedliwia swoje zachowanie i uczy się manipulować otoczeniem tak, aby przyjęło jego argumenty i w nie wierzyło. Jak zacząć rozmowę z alkoholikiem?Rozpoczęcie rozmowy z alkoholikiem o jego problemie stanowi nie lada wyzwanie. Jednak odkładanie takiej rozmowy na później może negatywnie wpłynąć na wszystkich domowników. Uzależnienie od alkoholu to choroba, która stopniowo przybiera na sile. Z tego też względu powinno się reagować jak najszybciej. Ważne jest, aby przystępując do takiej rozmowy, wyciszyć wszystkie negatywne emocje, gdyż złość może doprowadzić do kolejnej kłótni. Dobrym momentem do rozpoczęcia rozmowy są sytuacje, kiedy zaczynają pojawiać się problemy finansowe, pogorszenie relacji z rodziną czy samopoczucia. Wówczas łatwiej jest przemówić do rozsądku alkoholika i nakłonić go do leczenia, powołując się na konkretne fakty. Wskazane jest także wyciągnięcie konsekwencji. Nieraz pomóc może zagrożenie rozwodem czy wezwanie policji po kolejnej awanturze. Alkoholik musi znać skutki swojego picia. Jeżeli najbliższe otoczenia stwarza mu komfortowe warunki do picia, to on nie ponosi żadnych strat emocjonalnych, moralnych czy materialnych. Trzeba jasno postawić granice i pokazać, że nie zgadzamy się na takie zachowanie. Podczas rozmowy warto jest położyć szczególny nacisk na kogoś znanego osobie uzależnionej, która poradziła sobie z podobnym problemem. Myślenie o znajomym, który był w podobnej sytuacji, pomaga uwierzyć, że pomoc może przynieść oczekiwane efekty. Do wspólnej rozmowy możemy zachęcić również innych członków rodziny (np. dzieci) lub znajomych. Aby lepiej przygotować się do konfrontacji z alkoholikiem, warto skorzystać z konsultacji rodzinnych, które prowadzone są w ośrodku leczenia uzależnień Nowe Życie. Podczas rozmowy z alkoholikiem nie należy:traktować rozmowy jako pretekstu do kolejnej awantury;mieć cały czas pretensji i wzajemnie się oskarżać;dyskutować o tym, czy picie jest chorobliwe czy mieści się w granicach normalności;publicznie upokarzać alkoholika;Leczenie uzależnienia od alkoholuIstotą choroby alkoholowej jest utrata kontroli nad ilością spożywanego alkoholu, co oznacza, że punktem wyjścia do zdrowienia jest całkowite odstawienie alkoholu. To bardzo trudne zadanie, które wymaga pomocy ośrodka leczenia uzależnień. Terapia leczenia uzależnienia od alkoholu w większości przypadków to jedyny sposób na wyjście z nałogu. Dzięki fachowej pomocy psychoterapeutów chory ma szansę na powrót do normalnego życia. Dla procesu zdrowienia istotne jest także podjęcie leczenia przez pozostałych członków rodziny. Nasz ośrodek oferuje terapię dla osób współuzależnionych, której celem jest wspieranie bliskich w wychodzeniu z alkoholizmu – jak przetrwać w rodzinie z osobą uzależnioną”, J. Wawerska-Kus, Wydawnictwo Edukacyjne Remedium, 2014. ,,Bez tajemnic: o uzależnieniach i ich leczeniu, Bohdan Tadeusz Woronowicz, Instytut Psychiatrii i Neurologii, 2001.

A żeby to zrobić bardzo ważne staje się nazwanie rzeczy po imieniu, czyli jasne określenie przemocy jako przemocy. Jednakże musisz się przygotować na to, że przemocowiec będzie usilnie próbował wmówić Ci, że…. musi się wobec Ciebie tak zachowywać, bo sam/a jesteś złym człowiekiem. Musi się przed Tobą bronić;

Dołącz do Forum Kobiet To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy ... Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Posty [ 12 ] 1 2009-05-12 07:32:55 Ostatnio edytowany przez zagubiona23 (2009-05-12 07:33:49) zagubiona23 Cioteczka Dobra Rada Nieaktywny Zarejestrowany: 2009-03-07 Posty: 369 Wiek: 25 Temat: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Moja przyjaciólka ma męża, który jest alkoholikiem. To po pierwsze. Co za tym idzie ciagle pijaństwo , znęcanie sie psychiczne i fizyczne tez sie zdarzyło. Ona odeszla od niego juz na jakies pol roku , po czym on obiecal leczenie ( choc jest juz po 2) i ona wrocila. Na leczenie nie poszedl. Zneca sie nad nia psychicznie , straszny . Awantury ciagle sprawiaja ze ona juz nie ma sily z tym walczyc. Boi sie o swoje zycie. Wpadla w straszne długi bo jak sie pije to oczywistym jest , ze nie przynosi sie wyplaty. A co najgorsze - wlasnie dzisiaj go zwolnili z pracy. A on wraca pijany do domu! Kazalam jej sie spakowac i uciekac! Boje sie o nia!!!On naprawde jest chorym czlowiekiem i napewno sie nie zmieni!To mzoe skonczyc sie tragedia a ona ciagle nie ma sily odejsc od niego ( a raczej jego wyrzucic z jej mieszkania)!! Co tez jest chore zeby ona sie wyprowadzala , ale na niego nie ma sily!Boi sie zostac sama!!! Ja staram sie jak moge , ale juz nie moge patrzec jak cierpi! Boje sie o nia!!! Pomocy!!! 2 Odpowiedź przez Bożena 2009-05-12 08:47:00 Bożena 100% Netkobieta Nieaktywny Zawód: Zarejestrowany: 2008-05-27 Posty: 1,559 Wiek: 25 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Jeśli ona sama nie będzie chciała odejść to ty sama też niewiele jej pomożesz. My mieliśmy sąsiadów, gdzie ojciec znęcał się nad rodziną. Wiele osób mówiło tej kobiecie, że musi odejść od męża, bo wyglądało na to, że jest chory psychicznie. Ale to nic nie pomagało. Moja mama dała tej kobiecie nr tel na niebieską linię i kazała jej zadzwonić. Zadzwoniła i od razu zawiadomiono szkołę o sytuacji dzieci. I niedługo później ta kobieta pod nieobecność męża wyprowadziła się zabierając ze sobą dzieci. Jej mąż oczywiście obiecywał, że sie zmieni, ale nie dała mu już szansy. Myślę, że może dobrym pomysłem byłoby namówienie koleżanki, żeby skorzystała z pomocy takich instytucji pomocowych. 3 Odpowiedź przez kora40 2009-05-12 09:14:52 kora40 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2009-04-28 Posty: 1,189 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Przyjaciolka sama musi zrozumiec ze chce sie pozbyc mialam dwie takie odeszla od meza ,ale wrocila do niego ,podobna historia jak ty druga mi sie udalo ja przekonac,ze to nie jest zycie i pozbyla sie meza z 3 lat ma spokojne noce,pozbierala to przedstawialam im czesto czarne wizje ,.do czego prowadzi alkochol,duzo z nimi druga maz tak przekabacil,ze tkwi przy ma chwilowe okresy to nadrabia trzy dzien w ta druga odsunela sie od ludzi twierdzac,ze jej w malzenstwo sie wtracaja 4 Odpowiedź przez Alina47 2009-05-24 13:40:55 Alina47 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2009-05-24 Posty: 1 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Wiem coś o tym. Jesteśmy małżeństwem 26 lat, było rożnie .Mąż pił jak wielu, a po wódce był agresywny. Miał do mnie pretensje o wszystko. Raz na kilka lat bił mnie. O tym , że ubliżał mi nie wspomnę. Koszmar ten trwał przez lata, a ja żyłam na psychotropach i w świadomości, że to moja wina , na pewno robię coś nie tak i dlatego nasz związek jest taki popaprany. Miałam kiedyś nawet myśli samobójcze , myślałam, że jak odbiorę sobie życie to wzbudzę w nim poczucie winy. Na szczęście to , że mamy syna i jestem osobą wierzącą pomogło mi zaniechać głupiego zamiaru. Stałam się osobą zamkniętą , płaczliwą, miałam wrażenie , ze jestem w dole z którego nie ma wyjścia. Odskocznią od tego koszmaru była moja praca. Jestem w środowisku osobą lubianą , mam wielu znajomych i wiele pomysłów na ciekawą pracę. Kilka lat temu odbyłam cykl szkoleń z psychologami. To oni zauważyli u mnie problem i wyciągnęli pomocną dłoń . Wtedy po raz pierwszy mogłam się otworzyć i okazało się, że to mój maż jest człowiekiem chorym i potrzebuje pomocy a ja jestem normalną ,tylko zaszczutą kobietą. Te spotkania dały mi siłę i wiarę , ze mogę coś zmienić. Po kolejnej awanturze i bójce wezwałam policję. I to był szok. Mieszkam w małym środowisku, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Dotychczas dla ogółu byliśmy przykładnym małżeństwem bo dramat zawsze rozgrywał się w domu. Bardzo dużo czytam, zaczęłam pochłaniać książki psychologiczne i uświadomiłam sobie, ze mąż jest psychopatą,sfrustrowanym człowiekiem takim jak się ogląda na filmach. Jego problemy emocjonalne przełożyły się na nasz związek. Następna bójka skończyła się w sądzę, mąż dostał wyrok i kuratora. Przez ostatni okres przechodziłam piekło, nie mógł mnie bić wiec pastwił się wiem( i to jest przestroga dla wielu kobiet!), że zmarnowałam wiele lat sobie i dziecku fundując mu życie w piekle. Trzeba było takie kroki podjąć kilkanaście lat temu. Bardzo ważne jest jaki jest kurator i jak będzie podchodził do sprawy. Następnym etapem w naszym związku będzie leczenie z chorób mojego męża. Dzisiaj wiem , że nie jestem sama i to daje mi siłę. Nikt nie mówił , że życie jest łatwe, ale trzeba mieć odwagę z nim się zmierzyć. 5 Odpowiedź przez annika80 2009-05-24 14:38:15 annika80 Netbabeczka Nieaktywny Zawód: malarka; studentka pedagogiki Zarejestrowany: 2009-04-18 Posty: 400 Wiek: 31 lat Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem??? Alina47 a mam podobna o wiele krótszy staż... odeszłam tydź,temu po awanturze wezwałam policję... mąż już robi podchody .. ale mam terapeutke która mi pomaga...kocham męża ... ale nie chcę mu ulegać tym razem .... co ty robisz teraz ze swoim mężęm...są jakieś efekty!!!!zagubiona 23 proponuje ci bys pokazała jej mój post ... może jak to poczyta to przemysli wiele spraw... wiem że jej ciężko - sama byłam w podobnej sytuacji... raz odeszła... wróciła... koleny raz jest o wiele gorszy by podjąć taką decyzję --naprawdę!!!dlatego ja nie chcę się poddać tym razem... chcę być z mężem ale pod warunkiem że zgłosi się na leczenie....potem będę mysleć co dalej...jak pisze Alina47 ,, Nikt nie mówił , że życie jest łatwe, ale trzeba mieć odwagę z nim się zmierzyć'' W każdym początku tkwi czar, który nas chroni i pomaga nam żyć. Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz - one przyjdą się spełniają, a fantazje zostają w nas na naszym niepowtarzalnym życiu, każdy dzień jest historyczny. 6 Odpowiedź przez nieśmiała 2009-05-24 18:16:59 nieśmiała Powoli się zadomawiam Nieaktywny Zarejestrowany: 2009-03-15 Posty: 53 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Bardzo trudno jest odejść od męza alkoholika, ale jest to jedyny sposób na uratowanie 20 lat walczyłam z alkoholem i zakończyło się to rozwodem i tym ,że w wieku 45 lat mieszkam z synem u wszystko -dom i całą resztę( aby ratować siebie i dać namiastkę normalności synowi).Ale zrobiłam, to stanowczo za dzieciństwo swojemu dziecku , o co mam żal do wiem jedno, gdybym została w domu nigdy nie uwolniłabym się od powiedzieć ,że mój były mąż nigdy nie był agresywny. , ale wolałam zostawić wszystko aby choć przez chwilę mieć mi krwawi , bo kochałam swój dom i budowaliśmy go razem od podstaw,ale RODZINA TO LUDZIE , a nie mury. 7 Odpowiedź przez zagubiona23 2009-06-27 16:13:48 zagubiona23 Cioteczka Dobra Rada Nieaktywny Zarejestrowany: 2009-03-07 Posty: 369 Wiek: 25 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Kolejne zwolnienie z pracy męża mojej przyjaciołki.....długi...awantury......pijaństwo.....a ona dalej w tym tkwi....Ja juz nie mam sily jej mowic ze niszczy siebie.... 8 Odpowiedź przez daria1968 2011-02-20 00:33:32 daria1968 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-03-02 Posty: 1,325 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Żona alkoholika musi dobić do swojego osobistego dna aby w jej życiu mogło się coś moja znajoma opowiadała jak poszła do przyjaciółki z prośbą aby ta pożyczyła jej pieniądze na chleb dla tej kobiety polegała na: -Nie pożyczę Ci pieniędzy bo jeśli Twój mąż chodzi pijany to znaczy że pieniądze w domu Twoje dzieci na kolację do mnie. Moja znajoma opowiadała mi że miała w tamtej chwili poczucie jakby dostała w twarz - ale tak zaczęła się jej droga do lepszego życia. 9 Odpowiedź przez Anula70 2011-02-20 08:07:34 Anula70 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-11-11 Posty: 1,145 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem??? Niestety zgadzam się z mimo że nie jesteśmy formalnie małżeństwem nadal borykam się z problemem alkoholowym męża To nie takie proste .Przez wszystkie te lata było mi wstyd nie jemu za jego zachowanie ,obarcza nas nadal swoimi problemami mimo że już mnie i dzieci nie dotyczą bo mamy swój świat i nie ma tam dla niego samemu sobie że chce się uwolnić od problemu jest procesem niestety długo trwałym i dobre rady nic nie pomagają dopóki sama nie udzieli sobie odpowiedzi czy dalej chce być z tym człowiekiem czy poradzi sobie sama bez niego mimo że to on jest jej największym problemem i zarazem życiową porażką niektóre kobiety tkwią w takich związkach bo nie są pewne własnej wartości a pomoc ogranicza się do dobrej rady a nie konkretnych działań i można się załamać psychicznie..Nie piszesz czy jest samodzielna finansowo(czy pracuje) bo jeżeli nie to niczego nie zmieni bo będzie się bała że nie da sobie rady sama .Skwituję krótko gdybym dalej była jego żoną tonęła bym w długach i nie stać by mnie było być matką i KOBIETĄ . ,,Bycie Sobą nie jest grzechem jest zaletą i luksusem na który nas stać jeśli tylko tego chcemy" 10 Odpowiedź przez monia84 2011-02-20 09:08:28 monia84 Wkręcam się coraz bardziej Nieaktywny Zawód: pedagog Zarejestrowany: 2010-12-20 Posty: 31 Wiek: 27 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem??? Bardzo zainteresował mnie ten temat, pewnie dlatego, że ja też mam męża alkoholika . Jesteśmy 5 lat po ślubie, mamy troje małych dzieci, ja nie pracuję. Już mam dosyć jego codziennego pijaństwa, jego chamstwa wobec zdałam sobie z tego sprawę, że muszę się z nim rozstać, dla dobra dzieci. Powiedziałam mu , że albo szukam pomocy u specjalisty i idzie się leczyć albo koniec z nami. A on na to:" leczyć się nie pójdzie, a u mnie ma meldunek i nigdzie się nie wybiera". Poza tym jeśli ja go opuszczę, to się zabije. Tak więc znęca się nade mną psychicznie. Z tego , co wiem , to na siłę nie zamknę go na odwyku, bo on sam musi tego chcieć. Nie wiem co robić.... "Nasze zachowanie jest jedynym dowodem szczerości naszego serca". Thomas Wilson 11 Odpowiedź przez RUDI 40 2020-01-16 04:52:38 RUDI 40 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2020-01-16 Posty: 1 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Trzeba odejść od alkoholika ,nie ma wyjścia. Ja po 23 latach małżeństwa w końcu się odwazylam i myślę że za późno. Zostawiłam dom ,dzieci są dorosłe ,mają swoje rodziny .dadzą sobie radę, a ja zaczynam nowe Zycie. Będzie ciężko, bo muszę wynajmować mieszkanie ,ale myślę że w końcu i dla mnie zaświeci słońce 12 Odpowiedź przez Senshi 2020-01-16 11:08:53 Senshi Wróżka Bajuszka Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-06-06 Posty: 224 Odp: Jak pomóc przyjaciółce rozstać sie z męzem alkoholikiem???Jak bardzo trzeba siebie nie kochać, by trwać latami przy alkoholiku, zwłaszcza agresywnym. I jeszcze wmawiać sobie, że to miłość... jak bardzo trzeba być "połamanym" samemu w środku... Posty [ 12 ] Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Zobacz popularne tematy : Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności © 2007-2021 W końcu zdobyła się na odwagę i złożyła pozew rozwodowy. Jerzy Dobrowolski bardzo to przeżył. Postanowił odstawić alkohol, ale wytrzymał bez niego tylko kilka dni. Niedługo też wytrzymała bez byłego męża Jolanta Zykun, która postanowiła do niego wrócić. „Po wódce był nieszczęśliwym aniołem, chorym człowiekiem Witam. Piszę tu po raz pierwszy i przyznam, że nie jest mi łatwo. Z mężem znamy się od 6 lat, od prawie roku jesteśmy małżeństwem, 2 lata mieszkamy razem i powiem szczerze, że to wszystko już dawno mnie przerosło. Kiedyś jak się spotykaliśmy bywały "sytuacje awaryjne", gdzie małżonek zapił, musiałam się nim opiekować i tak dalej, wtedy pomyślałam sobie, że za wszelką cenę postaram się mu pomóc. On nie jest złym człowiekiem, tylko alkohol go zmienia i niszczy wszystko co ma. Przez swoje picie stracił wiele. Swego czasu rozstaliśmy się poniekąd z tego powodu, a właściwie skutku jego picia. Kiedy próbował mnie odzyskać (a może ja jego), to wydawało mi się, że naprawdę będzie inaczej, że będzie normalnie, lecz od czasu ślubu jest z dnia na dzień gorzej, myślę że on zdaje sobie z tego sprawę, tylko nie umie sobie z tym poradzić. W pewnym momencie przy moich namowach, tłumaczeniach, sam stwierdził, że pora coś z tym zrobić. Zgłosił się do AA. Na początku się naprawdę ucieszyłam, przez 2 tygodnie był trzeźwy i nam się układało, ale teraz jest dokładnie to samo, może z tą małą różnicą, że chętnie jeździ na meetingi i nadal pije. Nadal pije, kłamie, włóczy się nawet nie wiem gdzie, jeździ po pijanemu, zapiera się w pień i nie ma pracy, a ja już naprawdę opadam z sił i nam tego wszystkiego dosyć. Nie wiem jak mu pomóc, jak pomóc naszemu małżeństwu, jak pomóc samej sobie? Dodam, że ja mam 22 lata, a mój mąż 26. Bardzo proszę o jakąś wskazówkę, aby móc wyjść z tego labiryntu pijaństwa. – Żyjąc już ze świadomością, że jestem osobą współuzależnioną, musiałam zmierzyć się z dwiema, do tej pory moim zdaniem niezwykle trudnymi kwestiami. Pierwszą był wstyd związany z tym, że weszłam w taką relację, drugą – wstyd związany z tym, że z niej wyszłam… – mówi Hania. Jak trudno jest zostawić alkoholika samemu sobie opowiedziała nam Hania. Mąż nadużywa alkoholu od lat. Leczył się i miał 6 letnią przerwę. Od kilku lat przestał chodzić na mitingi i wrócił do picia. Wydaje mu się, że jest lepszy od innych. Zna doskonale mechanizmy sprzyjające piciu, jest po terapii w Stalowej Woli, ale jak utrzymuje ,, jestem mężczyzną , a każdy facet pije". Choruje na nerki i stawy, ale utrzymuje, ze piwo mu pomaga. Ma kilka lub kilkanaście dni przerwy, pracuje (ma własny zakład) i nagle 1 piwo mu nie wystarcza, pije kilka, przez dłuższy czas (całe godziny) obwinia mnie o wszystko (nie chcę z nim chodzić pić, bo wiem czym to się skończy). Jest agresywny w słowach, znieważa moich nieżyjących rodziców. Wścieka się, że córka 16 letnia nie chce go wtedy słuchać. Ciągle obiecuje, że to ostatni raz i nie dotrzymuje słowa. Wychodzi nawet w nocy i chodzi a właściwie jeździ taxi od baru do baru. Głośno śpiewa, potrafi rozmawiać godzinami, funduje innym, zawsze wraca bez pieniędzy i potem spłaca długi. Do pracy idzie pijany i pije w niej piwo albo nie idzie. To trwa 2 lub trzy doby bez przerwy. Gdy trzeźwiej najpierw jest agresywny, wydziera się, pije nadal piwa, a potem łagodnieje i obiecuje, że już nigdy więcej. Wytrzymuje tydzień lub dwa, dawniej więcej. Boję się takiego życia. Mąż nie daje sobie pomóc, a ja jestem kłębkiem nerwów i nie wiem co z dziećmi. Proszę o poradę, co mogę zrobić aby było lepiej i jak nakłonić go do leczenia? Gdyby były jakieś tajemnicze i skuteczne metody radzenia sobie z takimi kłopotami z cała pewnością chętnie być ci o nich napisała. Ale tu żadnych magicznych formuł nie ma. Albo alkoholik się leczy a potem przestaje pić dając światu odetchnąć albo wraca do picia a wtedy sytuacja sprzed terapii wraca do stanu poprzedniego albo się jeszcze pogarsza. Smutna i brutalna prawda... To co opisałaś to klasyczny nawrót nałogu i nie łudź się, że mąż nabędzie jakąkolwiek formę kontroli nad tym co robi i ile pije. Wygląda na to, ze nie widzi motywacji, która przy trzeźwości by go przytrzymała. I to nie jest twoja wina. Często alkoholicy mają najlepsze i najbardziej wyrozumiałe żony na świecie a i tak picie jest dla nich najważniejsze. Na tym właśnie ta choroba polega. Myślę, że to ty powinnaś pójść do miejsca gdzie mąż się leczył i tam postarać się poszukać pomocy. Oni wiedzą najlepiej jak rozmawiać z uzależnionymi, jak wspierać leczenie lub co zrobić aby ratować normalność swojego życia i przyszłość dzieci. Znają nałóg od podszewki i powiedzą co powinnaś dalej robić i jak ułożyć życie z mężem lub ... bez niego - jeśli alkohol okaże się dla niego ważniejszy. Tam także znajdziesz wsparcie i metody działania. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta Tatiana Ostaszewska-Mosak