Na co pomaga nalewka z propolisu? Jest to skuteczny środek na przeziębienia, grypę, anginę i ogólne osłabienie organizmu. Nalewka propolisowa wzmacnia odporność organizmu. Posiada działanie regenerujące, znieczulające i dezynfekujące. Nalewka z propolisu zalecana jest także przy stanach zapalnych żołądka, wątroby i jamy ustnej.

Zespół jelita drażliwego dotyka od 5 do 15% populacji krajów europejskich. A jednak niewiele wiadomo o tym zaburzeniu trawienia, które dokucza milionom ludzi. Bóle brzucha, skurcze, biegunka, zaparcia, wzdęcia – podsumowujemy przyczyny i sposoby leczenia tej dysfunkcji jelit, która na ogół nie jest dokuczliwa, ale bardzo trudna do zniesienia na co dzień. Co to jest zespół jelita drażliwego? Znany również jako zespół jelita drażliwego lub kolopatia funkcjonalna, zespół jelita drażliwego jest przewlekłym zaburzeniem trawiennym, które powoduje intensywne bóle brzucha, które mogą iść tak daleko, jak dyskomfort. Bóle te są spowodowane zmianą prędkości, z jaką pokarm przechodzi przez jelito grube. To właśnie ta prędkość, zbyt szybka lub zbyt wolna, determinuje objawy odczuwane przez osobę cierpiącą na zespół jelita drażliwego. Zespół jelita drażliwego jest szeroko rozpowszechniony w populacji zachodniej i szczególnie często występuje u kobiet. Przyczyny tej dysfunkcji są nadal bardzo słabo poznane. Naukowcy zajmujący się tym tematem wysunęli jednak kilka hipotez. Zespół jelita drażliwego, często uważany za tajemniczą chorobę, jest jednak przedmiotem wielu badań, których celem jest określenie jej przyczyn. Badane są różne możliwości. Dysfunkcja jelitowego układu nerwowego, która powodowałaby nadwrażliwość na ruchy odbytnicy i okrężnicy, które normalnie są niezauważalne dla przeciętnego przepuszczalność jelit (obserwowana u wielu pacjentów).Zaburzenie równowagi flory jelitowej, zwanej również „mikrobiotą jelitową”.Zespół jelita drażliwego dotyka szczególnie kobiety. Objawy nawet wydają się pogarszać podczas miesiączki, co prowadzi niektórych badaczy do przekonania, że może to być wynikiem zmian hormonalnych. A co ze stresem? Przez długi czas sądzono, że za zespół jelita drażliwego odpowiada sam stres. Hipoteza ta została obecnie odrzucona przez społeczność medyczną. Jednak stres i jelito drażliwe są ze sobą ściśle powiązane. Na przykład, stres może znacznie nasilić odczuwane objawy (zwłaszcza ból). Dlatego w niektórych przypadkach można rozważyć podejście bardziej psychologiczne niż fizjologiczne. Jakie są objawy zespołu jelita drażliwego? Objawów zespołu jelita drażliwego może być wiele. Ból brzucha i skurcze, które ustępują po wypróżnieniu lub po oddaniu które w ciężkich przypadkach mogą prowadzić do gazy i potrzeba wypróżnienia że nie oddano całego stolca. Objawy jelita drażliwego różnią się w zależności od pacjenta. Nie u każdego wystąpią wszystkie objawy w tym samym czasie. Podczas gdy jedni będą bardziej podatni na biegunkę, inni będą łatwiej ulegać zaparciom. Jak poważny jest to problem? W przeciwieństwie do niektórych chorób jelita grubego, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zespół jelita drażliwego nie powoduje stanu zapalnego. Nie zwiększa też ryzyka zachorowania na raka jelita grubego. Z tych powodów zespół jelita drażliwego jest określany w medycynie jako zaburzenie czynnościowe, a nie jako choroba. Leczenie zespołu jelita drażliwego Ponieważ przyczyny nie są dobrze poznane, trudno jest zaproponować skuteczne leczenie zespołu jelita drażliwego. Rozwiązania medyczne dotyczą zarówno fizjologicznych, jak i psychologicznych aspektów tego zaburzenia czynnościowego. Podczas konsultacji z lekarzem, może on przepisać leki przeciwskurczowe do zwalczania skurczów;opatrunki żołądkowo-jelitowe zmniejszające wrażliwość jelit;leki regulujące trawienie;łagodne leki przeciwdepresyjne w celu zmniejszenia poziomu stresu lub niepokoju u pacjenta. Probiotyki jako leczenie podstawowe Zespół jelita drażliwego jest wynikiem zaburzeń jelitowych, które należy leczyć przez dłuższy czas. Probiotyki stanowią skuteczną alternatywę dla leków, które leczą tylko objawy. Rola probiotyków, tych żywych mikroorganizmów, które są niezbędne dla dobrego zdrowia jelit, polega na bezpośrednim oddziaływaniu na mikrobiotę i przywracaniu równowagi flory jelitowej. Zespół jelita drażliwego a dieta Poważna zmiana nawyków żywieniowych osób z zespołem jelita drażliwego może być korzystna i znacznie zmniejszyć liczbę ataków. 7 wskazówek, jak poprawić komfort pracy jelit: Zwiększ spożycie błonnika rozpuszczalnego (owies, jabłka) i zmniejsz spożycie błonnika nierozpuszczalnego (pszenica, makaron razowy, śliwki, daktyle).Zmniejsz ilość spożycie pokarmów powodujących powstawanie gazów, takich jak warzywa krzyżowe (kapusta, brokuły itp.) lub nasiona roślin strączkowych (soczewica, ciecierzyca itp.).Ogranicz produkty mleczne (laktoza jest źródłem wielu problemów trawiennych). Możesz na przykład zastąpić je produktami na bazie spożycie herbaty, kawy i alkoholu, które działają drażniąco na dużo swoją tolerancję na gluten i, jeśli to konieczne, przestaw się na żywność bezglutenową. Zespół jelita drażliwego, choć łagodny, znacząco wpływa na jakość życia osób cierpiących na tę chorobę. Czy uważasz, że cierpisz na zespół jelita drażliwego? Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, nie lecz się na własną rękę, ale najpierw skonsultuj się z lekarzem. Tylko lekarz może określić dokładną naturę problemów trawiennych.

Do produktów takich zalicza się: guma do żucia, słodziki sorbitolowe oraz soki owocowe ( jabłkowy, gruszkowy, winogronowy). Dieta w zespole jelita drażliwego opiera się głównie na obserwacji swojego organizmu i wykluczaniu tych produktów, które wzmagają objawy choroby. Pozdrawiam

Oprócz przestrzegania swojej prawidłowej diety nie zapomnij także kontrolować stresu, lęku i wszelkiego rodzaju negatywnych emocji, które mogą podrażniać układ pokarmowy i wywoływać tym samym zespół jelita często cierpisz na zespół jelita drażliwego? Wiemy, że jest to regularnie nawracająca choroba, najczęściej dopadająca kobiety. Czasem jest związana ze stresem, ale lekarze jeszcze nie potrafią dokładnie określić jej przyczyn. Niemniej zespół jelita drażliwego, tak powszechnie spotykany problem, może być skutecznie leczony, a jego objawy złagodzone. Są chwile, kiedy cierpimy na uporczywe zaparcia, a niedługo później na silne biegunki… Jaki więc rodzaj leczenia jest najbardziej odpowiedni w takim przypadku ? Oczywiście zawsze musimy stosować się do zaleceń jelita drażliwego i naturalne sposoby leczeniaNa szczęście istnieje dobra metoda terapii opierająca się na kilku naturalnych składnikach. W dzisiejszym artykule opiszemy dla Was właśnie tę z aloesu z miętą1. Jakie składniki będą potrzebne?Po pierwsze chcemy jasno określić pewną istotną kwestię. Nigdy nie prowadź leczenia na własną rękę i nigdy nie lekceważ zaleceń dotyczących zespołu jelita drażliwego, jakie przekazał Ci Twój lekarz. Należy także pamiętać, że regularne stosowanie wielu leków przez dłuższy czas przynosi negatywne konsekwencje w ujęciu z wątrobą, nerkami… jakie jest na to rozwiązanie? Po prostu zażywać jedynie niezbędne leki na zespół jelita drażliwego i uzupełnić je o kilka stosowanych codziennie metod naturalnego wsparcia dla przeprowadzenia tej metody potrzebne są: Dwie duże łyżki stołowe żelu z aloesu (40 g) Liście mięty: 15 gramów (jeśli masz olejek miętowy, to również możesz go użyć). 2. Dlaczego te składniki mogą mi pomóc wyleczyć zespół jelita drażliwego?Aloes: Spożywanie aloesu przez ponad 10 dni z rzędu może złagodzić stan zapalny i podrażnienia jelita grubego. Jest to jeden z kilku produktów spożywczych, które podczas trawienia nie powodują powstawania gazów po przejściu do jelit. Dodatkowo przeciwzapalne i lecznicze właściwości aloesu wykazują korzystny wpływ na zespół jelita wrażliwego, zmiękczając i regulując konsystencję kału. To z kolei bezpośrednio wpływa na zmniejszenie natężenia skurczów jelita wywołanych bólem. Aloes reguluje proces przejścia stolca przez jelita, zapobiegając jednocześnie powstawaniu zaparć i biegunek. Dzięki aloesowi jelito grube jest w stanie skuteczniej wchłaniać składniki odżywcze. Nie można też pominąć faktu, że aloes eliminuje występujące w układzie pokarmowym szkodliwe bakterie, które zawsze mogą wywołać dodatkowe objawy chorobowe, nie tylko zespół jelita drażliwego. Mięta pieprzowa: Korzyści wynikające z zastosowania mięty do odpowiedniego leczenia wielu chorób, wśród których znajduje się także zespół jelita drażliwego, zostały opublikowane w British Medical Journal. Mięta jest właśnie tym, co pomaga, na przykład zmniejszyć występowanie skurczów mięśniowych. Wpływa korzystnie także na rozluźnienie ścian jelita. W ten sposób zmniejsza ból, częstotliwość skurczów mięśni, zaparć i biegunek. Wniosek jest jasny – mięta pieprzowa wyróżnia się jako jedna z najskuteczniejszych metod leczenia uciążliwych objawów, jakie wywołuje zespół jelita drażliwego. Jak widać, za pomocą aloesu można redukować stan zapalny jelita grubego, a wykorzystując miętę zaradzimy jednocześnie na ogólny dyskomfort i Jak przygotować terapię leczniczą opartą o aloes i miętę? Pij dziennie po dwie szklanki tak przyrządzonego napoju. Jedną z samego rana na czczo, a drugą zaraz po obiedzie. Samo przygotowanie napoju jest bardzo proste. Najpierw podgrzej dwie szklanki wody (po 250 ml). Gdy zacznie się ona gotować, dodaj do niej 40 g żelu z aloesu. Wymieszaj całość bardzo dokładnie tak, aby cały żel się rozpuścił. Następnie dodaj do naparu listki mięty pieprzowej. Zamiast liści mięty możesz również użyć olejku miętowego, ale w takim przypadku należy to zrobić, gdy napój wystygnie – nie dolewaj olejku do wrzątku! Jeśli natomiast użyjesz liści mięty, musisz z nich zrobić napar, czyli wrzucić je do gorącej wody. Gdy wszystkie składniki zostaną dobrze wymieszane i oddadzą wszystkie swoje cenne składniki do wody, zdejmij naczynie z ognia, odstaw na bok i odstaw do ostygnięcia. Zawsze pij ciepły napój, najlepiej o temperaturze pokojowej. Jedna filiżanka na pusty żołądek, a druga po obiedzie i tak przez 10 dni pod rząd. Jest to idealne rozwiązanie na zespół jelita drażliwego, które możesz powtarzać co miesiąc. W ten sposób będziesz w stanie oczyścić swoje jelito grube i usprawnić pracę całego układu pokarmowego. Opisywany napój jest po prostu wspaniałym tonikiem o właściwościach leczniczych. Inne zalecenia w leczeniu dolegliwości wywoływanych przez zespół jelita drażliwego Unikaj spożywania produktów mlecznych o wysokiej zawartości tłuszczu lub dużej ilości dodatków. Unikaj napojów gazowanych oraz kawy. Jedz niewielkie ilości pożywienia o różnych porach dnia. Lepiej jest zjeść na przykład 6 małych posiłków dziennie niż dwa obfite. Zwiększ ilość spożywanego błonnika i warzyw. Dobrze jest regularnie spożywać sałatkę z papai. Pij sok z suszonych śliwek, który bardzo korzystnie wpływa na zespół jelita drażliwego, podobnie zresztą, jak płatki owsiane z jabłkiem. Siemię lniane również dobrze nadaje się do leczenia tego typu dolegliwości. Herbata rumiankowa lub cynamonowa wypita w godzinach popołudniowych pomoże Ci poczuć się lepiej. Sok z marchwi i buraków, oprócz tego, że jest smaczny i pożywny, stymuluje proces usuwania toksyn z organizmu. W ten sposób można lepiej chronić nasze jelito grube. Sok ten stanowi idealny dodatek, na przykład do obiadu. Unikaj lub ograniczaj sytuacje stresowe, w jakich się najczęściej znajdujesz. Negatywne emocje, lęk lub obawa może działać jako czynnik potęgujący dolegliwości określane ogólnie jako zespół jelita drażliwego. To może Cię zainteresować ...

Zespół jelita drażliwego (irritable bowel syndrome – IBS) znajduje się w czołówce chorób, które są diagnozowane u pacjentów zgłaszających się do lekarza pierwszego kontaktu. Dane epidemiologiczne wskazują, że przypadłość ta dotyka ponad 10% dorosłej populacji. IBS jest przewlekłą i nawracającą chorobą układu pokarmowego. Charakterystycznymi objawami zgłaszanymi

Zespół jelita drażliwego to dość powszechna dolegliwość, z którą zmaga się bardzo wielu ludzi. Jednym z najważniejszych czynników w leczeniu tego schorzenia jest prawidłowa dieta, która wyklucza niektóre produkty takie jak: cebula, jabłka, nabiał, miód czy smażone mięso.

Pytanie nadesłane do redakcji Jakie leki można brać w zespole jelita drażliwego, żeby dolegliwości ustąpiły? Męczę się już 3 lata. Odpowiedziała dr n. med. Anna Mokrowiecka specjalista chorób wewnętrznych specjalista gastroenterolog Oddział Kliniczny Gastroenterologii Ogólnej i Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny UM w Łodzi Nie można odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ zespół jelita nadwrażliwego (IBS) jest chorobą niejednorodną. Pod tym pojęciem kryją się różne dolegliwości, w tym biegunki, zaparcia, bóle brzucha i wzdęcia. Nie będziemy leczyć pacjentów z postacią IBS z zaparciami tymi samymi lekami, co pacjentów z IBS z biegunką. W leczeniu jelita nadwrażliwego stosuje się leki rozkurczowe, wpływające na perystaltykę przewodu pokarmowego, przeciwwzdęciowe, zapierające lub przeczyszczające, w razie potrzeby antybiotyki. Leczenie objawowe polega także na unikaniu używek, zmianie diety i nieunikaniu umiarkowanej aktywności fizycznej. W leczeniu jelita nadwrażliwego znajdują swoje zastosowanie leki przeciwdepresyjne oraz psychotropowe. Jednak najlepiej uzyskać poradę specjalisty, który dobierze leki tak, aby były najbardziej skuteczne i powodowały jak najmniej działań niepożądanych. U pacjentów z IBS obserwuje się korzystny wpływ terapii psychologicznej, jako działania wspierającego leczenie farmakologiczne.

Zespół jelita drażliwego ma przewlekły charakter, a objawy mogą nawracać. Choroba wpływa negatywnie na jakość życia, jednak nie skraca jego długości trwania. Leczenie zespołu jelita drażliwego obejmuje postępowanie farmakologiczne (leki rozkurczowe, wpływające na perystaltykę przeciw wzdęciom, w niektórych przypadkach leki

Ocet jabłkowy uważany jest za lekarstwo na wiele dolegliwości – od trądziku po nowotwory. Wieść gminna głosi, że pomaga też w przypadku problemów z układem trawiennym, bo likwiduje wzdęcia, gazy i uczucie pełności. Ale czy naprawdę? Wzdęcia, gazy, przelewanie się w brzuchu, niemiłe uczucie pełności – te dolegliwości nie są może groźne, ale życie potrafią uprzykrzyć. Jeśli gazowa zawartość z jakiegoś powodu nie chce go opuścić, brzuch albo się wzdyma jak balon, albo robi się twardy i zaczyna boleć. Skąd te wzdęcia, gazy i inne dolegliwości?Wzdęcia, gazy – czy ocet jabłkowy pomaga?Ocet jabłkowy – jak go stosować?Kuracja na wzdęcia, gazy i uczucie pełności – tylko naturalny ocet jabłkowy! Skąd te wzdęcia, gazy i inne dolegliwości? Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być różne brzuszne przypadłości. Jedną z nich jest skłonność do zaparć. Jeśli nie wyróżniasz się regularnie i odpowiednio często, stolec zalega w jelitach i zaczyna fermentować. A to wzmaga ilość powstających gazów jelitowych. Wzdęcia, gazy muszą wtedy zawędrować do ujścia – ale zanim tak się stanie, wydymają brzuch. Inną przyczyną wzdęć może być gastropareza. To przypadłość, powodująca, że brzuch się wolniej opróżnia z zawartości. Jej zaleganie wywołuje wzdęcia, gazy, nudności i zatwardzenia – a już wiesz, że zatwardzenia oznaczają wzrost ilości gazów. A do tego ich gorszy zapach. Większą tendencję do wzdęć i gazów będą miały też osoby, cierpiące na zespół jelita drażliwego czy ludzie żyjący w ciągłym stresie. Dla tych osób, dodatkowo, wzdęcia, gazy i przelewanie się w brzuchu są wyjątkowo nieprzyjemne – bo są generalnie bardziej wrażliwe na sygnały, płynące z brzucha. Wzdęcia, gazy – czy ocet jabłkowy pomaga? Na liście problemów zdrowotnych, które można uleczyć (albo przynajmniej złagodzić) octem jabłkowym, są też – według niektórych źródeł – wzdęcia, gazy, uczucie pełności w brzuchu czy przelewanie się w kiszkach. Ale naukowych, popartych badaniami dowodów raczej na to brak… Co więcej, badania wykazały, że ocet jabłkowy raczej spowalnia opróżnianie brzucha, niż je przyspiesza – a więc dla ludzi z gastroparezą rozwiązaniem raczej nie będzie. A że dłuższe zaleganie treści w jelitach oznacza większą produkcję gazów, ocet jabłkowy może raczej zwiększać wzdęcia, gazy i uczucie przepełnienia – jeśli dolegliwości te związane są z „leniwym” układem pokarmowym, czyli gastroparezą. Jest jednak pewna grupa ludzi, którzy mogą profitować z kuracji octem jabłkowym. To osoby, cierpiące z powodu małej kwasowości żołądka. Im ocet jabłkowy rzeczywiście może pomóc! Niska kwasowość żołądka też bywa przyczyną wzdęć. Aby jedzenie było sprawnie strawione, musi najpierw zostać dokładnie wymieszane ze śliną, a potem potraktowane sokami żołądkowymi – w odpowiedniej ilości. Gdy żołądek produkuje tych soków za mało, jedzenie raczej w żołądku i jelitach zalega. I staje się pożywką dla bakterii. A gdzie bakterie, tam gazy! Ocet jabłkowy, charakteryzujący się dużą kwasowością, może stanowić naturalny wzmacniacz dla soków żołądkowych, przyspieszając trawienie i dzięki temu redukując czas zalegania pokarmu – a więc i ilość bakterii. Ocet jabłkowy – jak go stosować? Jedni piją ocet jabłkowy wprost, małą łyżeczką. Inni wolą stosować go w postaci dodatków do jedzenia i napojów. Najprostsza metoda: raz lub dwa razy dziennie połknij niezbyt dużą łyżkę octy jabłkowego. Zawsze popij wodą, bo kwasowość octu jabłkowego jest ostra dla delikatnej śluzówki przełyku. Orzeźwiający napój. Do kubka wody dodaj łyżkę octu jabłkowego, łyżeczkę soku z cytryny oraz łyżkę miodu. Miód się łatwiej rozpuści, jeśli woda będzie ciepła. Smoothie. Zrób sobie owocowego shake’a z banana, jabłka i połowy szklanki malin (lub innych owoców jagodowych). Zmiksuj z kostkami lodu, dodaj łyżkę octu jabłkowego. Jego kwasowość ładnie się ukryje w słodyczy owoców. Dressing. Możesz bezpośrednio pokropić miskę sałat octem albo zrobić dressing, mieszając łyżkę octu jabłkowego z łyżką oliwy i szczypty pieprzu. Kuracja na wzdęcia, gazy i uczucie pełności – tylko naturalny ocet jabłkowy! Kupując ocet jabłkowy, szukaj organicznego, robionego na zimno i naturalnie mętnego. Im mętniejszy, tym lepszy – to, co w nim pływa, to resztki owoców, na których ocet został zrobiony. Te resztki to tzw. zaczyn. W zaczynie są bakterie probiotyczne, drożdże, a nawet enzymy i białko. To najzdrowsza część octu! Bakterie probiotyczne działają pozytywnie na florę bakteryjną jelit, wspomagając ich pracę. Już sama ta pomoc może się okazać zbawienna w przypadku nadmiaru gazów jelitowych! Ocet czysty, klarowny i przezroczysty nie ma już tego prozdrowotnego działania. Pamiętaj też, by każdorazowo, przed spożyciem, porządnie wstrząsnąć butelką z octem – by wmieszać zaczyn w ocet. Pamiętaj także, by po wypiciu napoju z octem czy zjedzeniu skropionej nim sałatki, porządnie przepłukać usta. Trzeba zmniejszyć kwasowość środowiska ust – zbyt długie działanie kwasu na zęby osłabia szkliwo. Jeśli nękają Cię częste gazy, wzdęcia i śmierdzące bąki, z pewnością zainteresuje Cię to rozwiązanie: specjalna antybąkowa bielizna, która pochłania zapach bąków. Z tyłu posiada specjalny panel, w postaci utkanej z aktywnego węgla tkaniny. W tej tkaninie zostanie uwięziona każda cząsteczka zapachu! Bielizna nie przepuści na zewnątrz nic, żadnej woni! Pranie usuwa z tkaniny zgromadzone gazy i po wysuszeniu bielizna znów działa jak nowa. Antybąkowa bielizna skutecznie pozbawi zapachu śmierdzące gazy w jelitach. Całkowicie! Przepuści wyłącznie ciepłe powietrze. Zainteresował Cię ten wpis? Rzuć więc okiem także na te teksty: 5 pozornie niewinnych nawyków, które mogą być groźne dla zdrowia16 lutego 2021Stany zapalne jelit a dodatki do żywności29 lipca 2020Węgiel aktywny – domowy sposób na śmierdzące gazy28 czerwca 2020Bardzo śmierdzące gazy – 5 pomocnych suplementów16 maja 2020 Leki na zespół jelita drażliwego zawierające w swoim składzie aloes, rumianek, melisę, koper włoski wpływają dobroczynnie na powierzchnię błony śluzowej jelita, budując warstwę ochronną, zabezpieczającą błonę śluzową przed działaniem substancji drażniących, co pozwala ograniczyć dolegliwości jelitowe.

14/04/2018 | AKTUALIZACJA: 11/08/2018 Oceń wpis Ilość głosów: 1, średnia: 5,00Dieta przy zespole jelita drażliwego – dieta i zioła, przepisyLoading...BIBLIOGRAFIA:[1] J. Chojna, Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne w zespole jelita nadwrażliwego Gastroenterologia Kliniczna, 2009,(1), s. 1, 9–17 2010 [2] [3] [4] M. Guzek i wsp. Rola nietolerancji pokarmowych w powstawaniu objawów zespołu jelita nadwrażliwego u dorosłych, Problemy kliniczne, 2011, s. 239-246 [5] Probiotyki – efekty zdrowotne, Żywność. Nauka. Technologia. Jakość, 2010, (4, 71), s. 20 – 36 [6] P. Nehring, B. Mrozikiewicz-Rakowska, Zespół jelita drażliwego – nowe spojrzenie na etiopatogenezę Irritable bowel syndrome – a new approach to aetiopathogenesis, Przegląd Gastroenterologiczny 2011, (6, 1), s. 17–22 [7] P Maoyyedi., Ford Brandt I. i wsp., The efficacy of probiotics in the therapy of irritable bowel syndrome (IBS): a systematic review (abstract). Am. J. Gastroenterol, 2008, (1), [8] Shepherd Dietary triggers of abdominal symptoms in patients with IBS, Randomized placebo-controlled evidence, Clin. Gastroenterol. Hepatol. 2008, (6), s. 765–7 Najnowsze artykułyNajczęściej czytane Wszystkie prawa zastrzeżone.

Zespół jelita drażliwego (Irritable Bowel Syndrome – IBS) jest przewlekłą chorobą układu pokarmowego charakteryzującą się nadreaktywnością jelit. Choroba objawia się naprzemiennymi zaparciami i biegunkami oraz bólem brzucha związanym na ogół z wypróżnieniem.

Biorąc pod uwagę korzyści zdrowotne wynikające z octu jabłkowego, ludzie pytają, czy jest to pomocne w przypadku zespołu jelita drażliwego. Środki zaradcze stosowane w domu, takie jak ACV, zwykle nie otrzymują funduszy na badania, takich jak leki farmaceutyczne. To sprawia, że ​​trudno jest dojść do jakiegokolwiek stanowczego wniosku. Podawane korzyści zdrowotne ACV Należy pamiętać, że wszystkie te twierdzenia dotyczące wartości ACVnie mają poparcia naukowego: Działa jako tonik skóry Detoksykuje ciało Łagodzi ból gardła Podnosi nastrój Eliminuje candida Pozbawia się zła oddech Pomaga w zaparciach Pomaga w biegunce Poprawia trawienie Sprawia, że ​​włosy są lśniące Promuje utratę wagi Łagodzi oparzenia słoneczne Powoduje, że ciało jest w stanie alkalicznym Zmniejsza zgagę Wybiela zęby Choroba i trawienie ACV cieszy się dość popularną reputacją dla poprawy trawienia. Uzasadnieniem jest to, że ACV wzmaga wydzielanie enzymów trawiennych i zwiększa kwas żołądkowy, z których oba pomagają optymalnie trawić spożywany pokarm. Niestety, nie ma wielu naukowych dowodów na poparcie tej teorii. Podejrzewano również, że ACV jest korzystne w zmniejszaniu zarówno biegunki, jak i zaparć. ACV zawiera pektynę, formę rozpuszczalnego błonnika, więc teoretycznie możliwe jest, że może ona wchłaniać płyn z jelit i przyczyniać się do poprawy tworzenia stolca. Będziesz jednak musiał dużo wypić, aby zobaczyć jakikolwiek znaczący efekt. Co mówią badania? ACV nie otrzymał dużej uwagi od badaczy akademickich. W niektórych wstępnych badaniach badano wpływ ACV i innych rodzajów octu na cukrzycę, ale badania są zbyt ograniczone, aby wyciągnąć jednoznaczne wnioski. Wydaje się, że nie ma żadnych recenzowanych badań dotyczących wpływu ACV na IBS. Czy powinieneś wypróbować ACV dla swojego IBS? Wydaje się bardzo mało prawdopodobne, aby picie ACV miało jakikolwiek wpływ na Twój IBS. Jeśli mimo wszystko zdecydujesz się spróbować, rozważ rozpuszczenie 1 lub 2 łyżek octu jabłkowego w 8-uncjowej szklance wody i wypij ją przed posiłkami. Jest zbyt kwaśny, aby pić prosto, ponieważ kwasy mogą powodować problemy z zębami i przełykiem. Ta wysoka kwasowość sprawia również, że stosowanie ACV w postaci tabletek jest dość ryzykowne. ACV może zakłócać wchłanianie jakichkolwiek aktualnie przyjmowanych leków, dlatego należy skonsultować się z lekarzem przed włączeniem go do swojej diety. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku leczenia tarczycy lub ciśnienia krwi. ^{Zespół jelita drażliwego (określany w skrócie jako IBS) to dość często występująca choroba. Szacuje się, że cierpi na nią ponad 10 proc. dorosłej populacji. A ponieważ jest to choroba przewlekła, trudna w leczeniu i znacząco obniżająca jakość życia - z uwagi na częste bóle brzucha, wzdęcia i biegunki albo zaparcia - to w cenie są wszelkie sposoby, mogące przynieść Zdrowe zakupy Spis treści Kiedy wpiszemy w wyszukiwarkę internetową hasło "infekcja Candida", pojawi się ponad 11 mln wyników. Zwalczaniu tego drożdżaka, który powoduje mnóstwo objawów - od zaognionych, zaczerwienionych odparzeń pieluszkowych i świądu genitaliów po zagadkowe chroniczne zmęczenie, zespół jelita drażliwego, a nawet nowotwory - poświęcone są niezliczone strony internetowe. Dostępnych jest również wiele nagrań wideo i rozmaitych rekomendacji, które pokazują, jak pokonać Candidę. Na ten temat powstały niezliczone książki oraz kwestionariusze, dzięki którym można samodzielnie zdiagnozować się pod kątem obecności tego drobnoustroju. Pełno również diet i programów przeciwdrożdżakowych, na rynku dostępne są setki oczyszczających jelito specyfików przeciwgrzybiczych, suplementów niszczących Candidę oraz probiotyków stosowanych w celu pozbycia się z organizmu szkodliwego grzyba. Miliony ludzi poszukują pomocy w zwalczaniu tego schorzenia, którego przebieg jest przeważnie łagodny i krótkotrwały. Drożdżaki Candida żyją w organizmie każdego zdrowego człowieka. Najlepsze warunki do rozwoju Candida panują w przewodzie pokarmowym oraz kanale rodnym, gdzie w sposób nieszkodliwy wspomagają trawienie pokarmu oraz odpierają ataki patogenów bakteryjnych. Jedno ze swoich podstawowych zadań spełniają jednak dopiero po śmierci żywiciela, kiedy to rozkładają i fermentują zwłoki od środka. Do tego czasu utrzymują je w ryzach głównie odpowiednie pH (równowaga kwasowo-zasadowa) oraz konkurencja w postaci innych, przyjaznych drobnoustrojów. Niebezpieczne skutki przyjmowania antyniotyków W zawrotnym tempie wzrasta liczba dowodów na to, że mikrobiologiczne środowisko rozwijające się w organizmie człowieka przy urodzeniu i przez okres dzieciństwa jest w większym stopniu odpowiedzialne za utrzymywanie dobrego stanu zdrowia niż powodowanie chorób. Drobnoustroje zasiedlające przewód pokarmowy pełnią istotne funkcje: trawią pokarm, wytwarzają witaminy, odpierają ataki patogenów, regulują działanie układu odpornościowego, a nawet uruchamiają i hamują ekspresję genów. Antybiotyki, a także wiele innych form farmakoterapii interwencyjnej, działają na mikrobiom jak napalm. Pojedyncza pięciodniowa kuracja może osłabić nawet 1/3 gatunków zasiedlających jelita bakterii, przy czym nie ma możliwości odróżnienia tych pożytecznych od szkodliwych. Pojawiają się wówczas odporne na antybiotyki superbakterie, a drożdżaki,których populacja powinna być ograniczona, mają warunki do rozkwitu. Jednakże pomimo coraz większej świadomości tych zagrożeń lekarze wciąż wypisują recepty na antybiotyki, nie wziąwszy pod uwagę wynikających z tego długoterminowych konsekwencji zdrowotnych. W latach 200-2010 ogólnoświatowa częstość stosowania tych leków wzrosła o 35%, a Public Health England - agencja wykonawcza Ministerstwa Zdrowia Wielkiej Brytanii - poinformowała, że od 2010 do 2013 r. i w szpitalach ich ogólne wykorzystanie w terapii zwiększyło się o 6%18. Również w Polsce okazuje się, że antybiotyk jest przepisywany u 60% pacjentów, którzy zgłosili się z powodu dolegliwości związanych z bólem gardła, podczas gdy rzeczywiście lek taki powinno otrzymać zaledwie 10% z nich. Do 16. przeciętny Brytyjczyk przyjmuje już co najmniej 10 dawek antybiotyków - więcej niż jedną co 2 lata. W USA sytuacja wygląda jeszcze gorzej - do 18. urodzin Amerykanie otrzymują średnio 17 takich preparatów. Ponieważ wielu zwierzętom z konwencjonalnych hodowli podaje się antybiotyki w celu zapobiegania chorobom oraz aby je podtuczyć, mnóstwo ludzi przyjmuje te leki również wraz z mięsem. Od 1969 r. częstość stosowania tetracykliny przez weterynarzy wzrosła ponad dziesięciokrotnie, a penicyliny - pięciokrotnie19. Co powoduje niekontrolowany rozrost Candida albicans? W korzystnych warunkach Candida gwałtownie się namnaża. Pojedyncze komórki przyswajają i fermentują cukry proste, aż przybierają grzybiczą formę mackopodobnych strzępek - nitkowatych pasemek przypominających rozwidlające się i pączkujące korzenie - które wydzielają toksyny i powodują w organizmie uszkodzenia. To, że farmaceutyki, takie jak antybiotyki, pigułki antykoncepcyjne i niesteroidowe leki przeciwzapalne, mogą powodować nadmierny rozrost drożdżaków poprzez niszczenie współwystępujących z nimi przyjaznych bakterii, jako pierwszy zasugerował amerykański klinicysta C. Orian Truss. Pogląd ten upowszechnił w swojej wydanej w 1983 r. książce pt. "The Yeast Connection" ("Drożdżaki - nieznane związki") pediatra William Crook. Książka, chociaż popularna wśród opinii publicznej, została sceptycznie przyjęta przez część środowiska medycznego. Przez dekady lekarze odrzucali pogląd, według którego aktywność drożdżaków faktycznie może być zdradziecka i kryć się za plagą współczesnych dolegliwości, takich jak zespół jelita drażliwego oraz choroby autoimmunologiczne, np. stwardnienie rozsiane czy artretyzm, traktując go jak wielkie pseudonaukowe szaleństwo. Fot. Gallery W tamtym czasie lekarze rozpoznawali przerost drożdżaków wyłącznie wówczas, gdy następował on miejscowo w ściśle określonych obszarach ciała. Diagnozowali pleśniawki jamy ustnej na językach wyraźnie obłożonych grubą kremowobiałą błoną biologiczną, drożdżakowe infekcje pochwy, w przebiegu których występuje szarawobiała, serowata wydzielina z towarzyszącym pieczeniem lub świądem, oraz tzw. ciemieniuchę - przypadłość charakteryzującą się obecnością na głowie żółtawych kruchych łusek, które mogą pojawiać się także na twarzy, uszach, karku oraz fałdach skórnych za kolanami i w dołach pachowych. Lekarze byli przekonani, że infekcje ogólnoustrojowe, w przebiegu których Candida trafia do krwiobiegu (czyli kandydoza), są rzadkie. Jednakże stają się one coraz bardziej powszechne i niebezpieczne - zabijają 40% osób, przeważnie z upośledzeniem układu odpornościowego, które nabawiają się ich często za pośrednictwem narzędzi chirurgicznych. Obecnie gwałtownie rośnie zbiór badań dostarczających solidne dowody na związek drożdżaków ze współczesnymi epidemiami chorób. Okazuje się, że ludzki mikrobiom, czyli mniej więcej setki trylionów bakterii, drożdżaków, pierwotniaków, pasożytów i wirusów bytujących na organizmie i w jego wnętrzu, w misterny sposób oddziałuje na każdy aspekt zdrowia - od zdolności do zwalczania chorób po masę ciała, a także dobrostan mentalny i emocjonalny. Drożdże stanowią istotną subpopulację tych drobnoustrojów, a kilka najnowszych badań wskazuje na to, że przerost Candidy to podstawa dysbiozy - zaburzenia równowagi mikrobioty coraz częściej łączonego z mnóstwem chorób przewlekłych. Dzięki zastosowaniu najnowocześniejszej technologii sekwencjonowania nowej generacji naukowcy z Centrum Mykologii Medycznej Uniwersytetu Case Western Reserve doszli do wniosku, że 184 gatunki grzybów bytujących w przewodzie pokarmowym, wśród których przeważa Candida, "przyczyniają się do upośledzenia reakcji zapalnej, co powoduje zaostrzenie przebiegu choroby" oraz że ""¹. Inne z najnowszych badań wykazało, że infekcja Candida albicans może być czynnikiem wywołującym rozwój celiakii², a ostatni przegląd publikacji naukowych potwierdził, że przerost grzybów z gatunku Candida, który dotyczy do 80% osób cierpiących na zespół jelita drażliwego, bierze udział w powstawaniu tej dolegliwości, podobnie jak zaburzeń psychicznych³. Skutki nadmiernego rozrostu drożdżaków w jelitach U 35-letniego Nicka Hessa z miasta Columbus w stanie Ohio lekarze podejrzewali skrywany alkoholizm. Jego żona Karen przeszukała ich dom pod kątem pochowanych butelek po tym, jak mężczyzna bełkotał i bredził, jakby był pijany. Zapach alkoholu był nawet czasem wyczuwalny w jego oddechu, mimo że - jak wiedziała pani Hess, która z nim wtedy była - nie pił alkoholu. Karen miesiącami starała się uzyskać pomoc, zanim odkryła rzadką chorobę, zwaną zespołem autobrowaru lub fermentacji jelitowej, w przebiegu której następuje nadmierny rozrost drożdżaków w jelitach, co powoduje fermentację węglowodanów z pokarmów bogatych w skrobię i cukier do alkoholu. Miska makaronu sprawia, że chorzy niemal się zataczają. Przez rok każdego ranka Hess wymiotował, jakby miał ciężkiego kaca. W 2011 r. został nawet oskarżony o prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu, kiedy alkomat wykazał u niego prawie trzykrotne przekroczenie dopuszczalnej normy, chociaż przysięgał, że nie pił. Małżeństwo Hessów musiało znaleźć lekarza, który potraktowałby ich poważnie. Trafili do Anupa Kanodii - wykształconego na Harvardzie specjalisty w zakresie medycyny funkcjonalnej z Westerville w Ohio - który odkrył w stolcu Nicka nadmierny poziom drożdżaków. Lekarz zalecił mu ścisłą dietę bez węglowodanów, a objawy upojenia ustąpiły w ciągu zaledwie 4 tygodni. Na podstawie badań kału nie da się rozpoznać gatunku nadmiernie rozrastającej się populacji drożdżaków, jednakże prawdopodobnym winowajcą są Saccharomyces cerevisiae - grzyby faktycznie wykorzystywane w produkcji piwa. Spokrewniony z C. albicans gatunek grzyba Candida glabrata to pospolity nieinwazyjny drobnoustrój zasiedlający przewód pokarmowy, który dobrze rozwija się w warunkach beztlenowych. Wiadomo także, że produkuje on duże ilości etanolu oraz aldehydu octowego - związków chemicznych znajdujących się w napojach alkoholowych takich jak piwo. Kanodia powiedział, że choć nigdy nie widział pacjenta z tak dużą populacją drożdżaków jak u Hessa, znaczną część jego praktyki stanowi leczenie ludzi, których objawy - obejmujące takie dolegliwości jak poczucie zamroczenia i znużenia czy zespół jelita drażliwego - powoduje według niego przerost tych drobnoustrojów. - W szkole medycznej uczono mnie, że drożdżaki rozwijają się z wielkim trudem, a ludzie muszą być naprawdę chorzy - jak np. osoby z wirusem HIV - aby populacja takich drobnoustrojów nadmiernie się u nich rozrosła. Wiadomo jednak, że te mikroorganizmy infekują zatoki. Niemowlęta mają ciemieniuchę, którą wywołują grzyby. Mogą one zainfekować paznokcie dłoni i stóp, powodują świąd genitaliów i odparzenia pieluszkowe, a u kobiet występują drożdżakowe zakażenia pochwy. Drożdżaki wywołują również grzybice i inne infekcje skórne. Mogą zaatakować każdy obszar organizmu i spowodować wystąpienie wszelkiego rodzaju objawów - mówi Kanodia. Uważa, że przerost drożdżaków trzeba co najmniej wykluczyć podczas terapii uporczywych i zagadkowych chorób. Odwołuje się przy tym do ogrodnictwa. - Pożyteczne bakterie to gleba, a szkodliwe bakterie i drożdżaki - chwasty. Nie można sprawić, by rośliny rosły i kwitły, dopóki nie wyrwie się chwastów - mówi20. Jak Candida wpływa na jelita Mikroskopijna działalność Candidy również zaczyna wychodzić na światło dzienne, co dowodzi słuszności dawnych poglądów Trussa i Crooka. Niemieccy naukowcy potwierdzili ostatnio, że C. albicans stosuje wymyślne mechanizmy w celu obchodzenia układu odpornościowego4. Jej rozgałęzione, postrzępione wypustki wykorzystują tigmotropizm - zdolność do wyczuwania poprzez kontakt - do identyfikacji niewielkich bruzd i słabych punktów nabłonka jelitowego gospodarza, gdzie wydzielają następnie białka penetrujące ścianę jelita5. W ten sposób w nabłonku jelitowym powstają mikroskopijne pęknięcia - schorzenie to znane jest jako zespół nieszczelnego jelita lub przepuszczalność jelitowa - stanowiące podłoże wielu różnych objawów i chorób. W warunkach upośledzenia bariery jelito-krew toksyny wydzielane przez Candidę, a nawet cząsteczki niestrawionego pokarmu, trafiają do krwiobiegu, gdzie mogą wyzwalać wszelkie mechanizmy obronne układu odpornościowego oraz wywoływać alergie pokarmowe i choroby autoimmunologiczne - od cukrzycy po stwardnienie rozsiane. Jednakże, pomimo zrozumienia mechanizmów działania Candidy, rosnąca liczba przewlekle chorych pacjentów z niejasnymi i trudnymi do zdiagnozowania zespołami objawów stanowi dla medycyny problem. Leczenie kandydozy Robynne Chutkan, profesor gastroenterologii Szpitala Uniwersytetu Georgetown, opisuje w swojej książce "The Microbiome Solution" ("Odpowiedź mikrobiomu", Avery, 2015), jak 20 lat temu w jej praktyce lekarskiej dominowały łatwe do zdiagnozowania choroby, takie jak refluks kwasowy, wrzody i kamienie żółciowe. Obecnie zmaga się ona z epidemią pacjentów z ciężkimi do rozpoznania zespołami pozornie niezwiązanych ze sobą objawów: wysypkami skórnymi (trądzik, trądzik różowaty, zapalenie skóry, egzema i grzybica skóry), problemami trawiennymi (wzdęcia, biegunki i zaparcia), nawracającymi infekcjami i rozmaitymi dolegliwościami, w tym przybieraniem na wadze, zmęczeniem, nadwrażliwością pokarmową, bólami głowy, depresją oraz zaburzeniami koncentracji. Niemniej jednak, pomimo tak szerokiego zakresu objawów pacjentów, Chutkan zaczęła zauważać, że większość z nich coś łączy - historia długotrwałego lub powtarzającego się stosowania antybiotyków. Lucia to typowa pacjentka. Jako dziecko była zdrowa, jednak w wieku młodzieńczym przez rok leczono ją tetracykliną - lekiem z grupy antybiotyków - na umiarkowany trądzik. Przez ten czas często miewała mdłości, a z tyłu głowy rozwinęła się u niej nawet ciemieniucha (łojotok). Kiedy po 20. Lucia zaczęła przyjmować pigułki antykoncepcyjne, mdłości się nasiliły, udała się więc na konsultację do gastroenterologa, który wykonał biopsję i wykrył Helicobacter pylori - często uznawaną za szkodliwą bakterię, której obecność związana jest z powstawaniem wrzodów i nowotworów żołądka w późniejszych latach życia. Jednakże najnowsze badania wykazują, że w dzieciństwie może ona kontrolować poziom tzw. hormonu głodu, czyli greliny6, a jej eradykacja może mieć wpływ na szereg hormonów trawiennych7. Ponadto eliminacja H. pylori antybiotykami powoduje refluks przełykowy i zaburzenia takie jak astma u dzieci, co sugeruje potencjalnie korzystne, ochronne działanie tego mikroorganizmu8. W celu zwalczania H. pylori Lucii przepisano trzy antybiotyki, jednak mdłości nasiliły się i zaczęły pojawiać się objawy refluksu. - To skłoniło jej gastroenterologa do wdrożenia terapii neutralizującej kwas żołądkowy, jednak nie zadał on sobie pytania, dlaczego u szczupłej, poza tym zdrowej 25-letniej kobiety, która nie paliła, nie piła alkoholu i nie spożywała późno w nocy obfitych kolacji, niespodziewanie rozwinął się refluks - mówi Chutkan. W dodatku jedna seria recept szybko pociągała za sobą następną. Nie tylko antybiotyki dziesiątkują mikrobiotę jelita. Wpływa na nią również szereg innych leków na receptę oraz czynników związanych z trybem życia. W efekcie szerzy się epidemia dysbiozy jelit - stanu, w którym liczba szczepów przyjaznych mikrobów zostaje zredukowana, co pozwala tym potencjalnie patogenicznym, drożdżakom, na niepohamowany rozrost. - Istnieje kilka potencjalnie pomocnych testów diagnostycznych, jednak kliniczne rozpoznanie dysbiozy opiera się przede wszystkim na starannym wywiadzie oraz rozeznaniu w zakresie zaburzeń mogących skutkować uszkodzeniem mikrobiomu - mówi Chutkan. Łatwo zauważyć, że wielu ludzi zmaga się z tym problemem, pojawia się zatem coraz więcej diet i programów mających na celu powstrzymanie nadmiernego rozrostu drożdżaków i dysbiozy. Na podstawie dokładnej analizy tego typu kuracji można wyróżnić typowe wspólne zasady terapii, które są relatywnie łatwe do zastosowania i dzięki determinacji pozwalają na uzyskanie spektakularnej odpowiedzi organizmu. Według większości osób, które z nich skorzystały, efekty zauważalne są zazwyczaj w czasie krótszym niż 90 dni. Drożdżyca - czynniki ryzyka Poniższa lista kontrolna, od dziesięcioleci stosowana przez terapeutów leczących kandydozy, pomaga ocenić, jakie jest prawdopodobieństwo, że problemy zdrowotne są spowodowane przerostem Candidy:• zażywanie antybiotyków,• przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej oraz środków zobojętniających sok żołądkowy,• stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ),• przyjmowanie pigułek antykoncepcyjnych/leków hormonalnych,• zażywanie leków sterydowych,• chemioterapia,• picie alkoholu,• spożywanie syntetycznych słodzików,• stres,• dieta wysokowęglowodanowa,• nawracające infekcje. Candida - jak pozbyć się drożdżaków raz na zawsze? 1. Uważaj na przyjmowane leki, aby uniknąć drożdżaków Pierwszym krokiem Chutkan w leczeniu pacjentów jest nakłonienie ich do tego, by nigdy więcej nie zażywali antybiotyków, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Jednakże nie tylko te leki wywołują dysbiozę. Środki zobojętniające kwas żołądkowy i inhibitory pompy protonowej zmieniają pH żołądka. Obniżają jego kwasowość, która w normalnych warunkach stanowi ochronę przed patogenami. Stwarza to środowisko sprzyjające rozwojowi takich mikrobów jak zabójcze bakterie Clostridium difficile oraz Candida. Hormonalne środki antykoncepcyjne oraz preparaty stosowane w ramach hormonalnej terapii zastępczej zwiększają poziom estrogenów, co również powoduje rozkwit grzybów. Z kolei kortykosteroidy oraz leki przeciwzapalne, takie jak prednizon, niszczą pożyteczne bakterie. Umożliwia to grzybom zdobycie przewagi i osłabienie układu odpornościowego. 2. Wyklucz z diety cukry poste, aby wyeliminować pokarm dla drożdży Wszystkie drożdże dobrze rozwijają się w obecności cukrów i rafinowanych węglowodanów. Zachowują się w brzuchu jak mikrobrowary - fermentują mąkę, cukier, ziemniaki i ryż oraz wydzielają toksyny, alkohole i aldehyd octowy, bezpośrednio do krwiobiegu. To dlatego większość diet mających na celu eliminację Candidy wyklucza wszystkie owoce i nabiał (który zawiera cukier mleczny, czyli laktozę) co najmniej przez pierwsze 30 dni, a następnie ogranicza owoce do niskocukrowych czarnych jagód i zielonych jabłek. Praktycznie z tych diet wyklucza się wszelkie źródła glutenu, w tym pszenicę, żyto, jęczmień i owies, ze względu na jego potwierdzoną badaniami rolę w rozwoju tzw. nieszczelnego jelita9. Próby naprawy uszkodzeń spowodowanych przez Candidę, kiedy ta mieszanina białek generuje w wyściółce jelita nowe pęknięcia, wymagają po prostu większego wysiłku organizmu. Eliminacja wszelkich węglowodanów w formie zbóż pozbawia drożdżaki i grzyby pożywienia i czasami może diametralnie zmienić środowisko jelita. Napoje alkoholowe stanowią tylko dodatkowe źródło pożywienia dla drożdżaków. Ponadto praktycznie każda dieta mająca na celu eliminację Candidy uwzględnia zalecenia dotyczące unikania produktów na bazie drożdży, takich jak dojrzewające sery, pieczarki i ocet, z wyjątkiem niepasteryzowanego octu jabłkowego, który powinno się przechowywać w lodówce. Należy wystrzegać się nawet sztucznych, pozbawionych kalorii słodzików, takich jak aspartam - badanie z 2014 r. wykazało, że poprzez modyfikację mikrobioty jelit powodują one nietolerancję glukozy10. 3. Zjadaj więcej zielonych warzyw, aby zbudować mikrobiotę Badania wykazują, że modyfikacja diety może radykalnie zmienić populację zasiedlających jelito drobnoustrojów. We włoskim badaniu porównano mikrobioty dzieci z Europy i Afryki, które u noworodków były podobne. U nieletnich mieszkańców Burkina Faso, którzy spożywali dużo roślin strączkowych i warzyw, rozwinęły się bardziej różnorodne profile mikrobowe, z większą ilością gatunków o działaniu przeciwzapalnym. Tymczasem u dzieci mieszkających w Europie, w diecie których dominowały pokarmy zasobne w skrobię i tłuszcze, widoczna była tendencja do zmiany w kierunku mikrobów związanych z występowaniem biegunki, alergii i otyłości11. Wybór diet zwalczających Candidę jest przeogromny. W ramach niektórych dopuszczalne jest jedzenie zbóż, takich jak brązowy ryż i komosa ryżowa, w innych wyklucza się mięso. Wszystkie łączy jednakże radykalne ograniczenie podaży przetworzonej żywności oraz wyraźne zwiększenie spożycia pokarmów bogatych w błonnik, takich jak soczewica, orzechy, nasiona szałwii hiszpańskiej i siemię lniane. Nic dziwnego - jak wykazano, produkty te zwiększają populację pomocnych bakterii z rodzaju Lactobacillus, które następnie wypierają grzyby. Wspólnym mianownikiem diet stosowanych w celu zwalczania Candidy jest równie duża ilość warzyw, szczególnie ciemnozielonych liściastych. Harvardzcy naukowcy odkryli, że zastąpienie jadłospisu opartego na mięsie i przekąskach ze smażonej słoniny produktami wegańskimi już po jednym dniu powoduje przekształcenia mikrobioty Należy dążyć do tego, by warzywa stanowiły co najmniej 60% spożywanego pokarmu. Na początku może się to wydawać trudne do zrealizowania, jednakże ma kluczowe znaczenie - mówi Anna Boroch, autorka książki "The Candida Cure" ("Lekarstwo na Candidę", Quintessential Healing, Inc., 2009). Jeśli przestrzeganie diety wydaje się trudne, warto pamiętać że - na poziomie mikroskopowym - zmiana może nastąpić szybko. Lucia, pacjentka prof. Chutkan, przeszła na ścisłą dietę mającą na celu przeciwdziałanie rozwojowi Candidy, w ramach której spożywała przeważnie warzywa, a także nieco chudego mięsa i ryb. Jej zapalenie skóry zniknęło w ciągu tygodnia, a inne objawy zaczęły ustępować. Kiedy jednak rozszerzyła jadłospis, rozwinęła się u niej paciorkowcowa infekcja gardła i otrzymała kolejną serię antybiotyków. Wszystkie symptomy, z którymi zmagała się wcześniej, powróciły ze zdwojoną siłą. Dopiero gdy rozpoczęła kolejną fazę ścisłej diety, udało się je znowu opanować i Lucia mogła stopniowo poszerzać swoje menu. - Ludzie często nie zdają sobie sprawy z tego, że pokonanie Candidy wymaga czasu - mówi Boroch. 22 lata temu zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane, w wyniku czego została przykuta do łóżka, jednak całkowicie wyzdrowiała i dziś gra w tenisa. Według niej powodzenie terapii zależy od trwałych zmian trybu życia, a nie krótkotrwałych głodówek, po których następują okresy obżarstwa. W dodatku sama modyfikacja diety nie zawsze powoduje wyeliminowanie Candidy. 4. Zastosuj leczenie miejscowe - naturalne środki na grzyby Candida Niektóre najskuteczniejsze środki przeciwgrzybicze do stosowania miejscowego to wcale nie drogie kremy na receptę, lecz niekosztowne remedia, których mogły używać nasze babcie. Barwnik o nazwie fiolet gencjanowy (otrzymywany z wyciągu z goryczki) był pierwszym środkiem, w przypadku którego, w 1912 r., wykazano skuteczność w zwalczaniu wielu gatunków grzybów Candida. Według jednego z najnowszych badań znacząco hamuje on rozwój 91 szczepów tych drożdżaków. Może również zaburzać biofilm Candidy - cienką, lepką, odporną na antybiotyki powłoczkę mikrobów i elementy komórek pokrywające spleśniałą żywność - pozyskiwany z próbek pobieranych od pacjentów z ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). W celu zapobiegania kolonizacji szkodliwych mikrobów o wiele lepiej jest powlekać cewniki fioletem gencjanowym niż stopem srebra. Według niektórych informacji barwnik ten, aplikowany miejscowo 3 razy w tygodniu, jest również skuteczny w leczeniu grzybiczych infekcji paznokci15. Fiolet gencjanowy w stężeniu 1 lub 2% można kupić w butelkach z zakraplaczem lub atomizerem. Należy jednak mieć na uwadze fakt, że pozostawia on zabrudzenia w postaci purpurowych plam. Ponadto niepasteryzowany ocet jabłkowy od dawna uznawany jest za środek zwalczający infekcje drożdżakowe, ponieważ tak zmienia pH organizmu, że staje się ono nieodpowiednie do rozwoju Candidy. W przypadku drożdżycy paznokci stóp czy grzybicy stóp należy codziennie przez ok. 20 min moczyć stopę w 2-3 l gorącej wody z dodatkiem szklanki niepasteryzowanego octu badania wykazały, że olejek z drzewa herbacianego - w szczególności jego aktywny składnik terpinen-4-ol - jest skuteczny w walce nawet z lekoopornymi formami Candidy16. W przypadku drożdżakopochodnych odparzeń pieluszkowych należy zaprzestać używania chusteczek dla niemowląt, które są szorstkie i często zawierają wiele chemikaliów uszkadzających łatwą do naruszenia mikrobiologiczną równowagę skóry. Zamiast nich powinno się wybierać zamienniki, sporządzane samodzielnie z wykorzystaniem przegotowanej wody, oliwy z oliwek lub olejku migdałowego oraz kilku kropel ekstraktu z nasion grejpfruta lub kropli olejku z drzewa herbacianego. 5. Pij odpowiednie ilości wody Picie dużych ilości wody często zaleca się jako działanie prozdrowotne. Jak mówi amerykański lekarz Anup Kanodia, który specjalizuje się w leczeniu chorób powodowanych przez drożdżaki i dysbiozę, stanowi ono jedną z jego pierwszych porad, ponieważ bardzo wielu pacjentów jest odwodnionych. Jako że ok. 60% organizmu człowieka składa się z wody, konieczne jest jej uzupełnianie. Kanodia radzi swym pacjentom, by na początek wypijali codziennie co najmniej 1,5 l wody. 6. Zastosuj naturalny środek przeciwgrzybiczy W przypadku przerostu drożdżaków lekarze przepisują czasem leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol i nystatyna, które tak jak antybiotyki niszczą zarówno szkodliwe, jak i pożyteczne mikroby. Spośród wszystkich dostępnych na rynku przeciwgrzybiczych i zwalczających Candidę suplementów szczególnie skuteczne są te zawierające kilka kluczowych składników. Kwas kaprylowy - kwas tłuszczowy znajdujący się w oleju kokosowym. Badania wykazały, że łącząc się z błonami komórek drożdżaków, powoduje ich rozerwanie i śmierć. Jego systematyczne stosowanie powoduje znaczne zmniejszenie koloni drożdżaków w jelitach, a w jednym z badań stwierdzono, że zmniejsza ślady drożdżaków w posiewach kału o 30-90% po zaledwie 16 dniach suplementacji. Gymnema sylvestre - roślina znana również jako niszczyciel cukru, której liście to tradycyjne ajurwedyjskie lekarstwo na cukrzycę. Zawierają one kwasy, które - jak ostatnio wykazano - nie tylko hamują przekształcanie drożdżaków Candida albicans w grzyby, lecz także powodują ich powrót do nieszkodliwej jednokomórkowej formy13. Zioło to dostępne jest w kapsułkach po 400 mg, które zażywa się raz dziennie. Kwas kaprylowy jest zazwyczaj bardzo szybko wchłaniany z jelit do krwioobiegu i w celu pożądanego działania przeciwdrożdżakowego musi być łączony z minerałami, aby zapewnić wolniejsze tempo uwalniania w przewodzie pokarmowym. W kandydozie należy wprowadzać go stopniowo, aby zapobiec pogorszeniu się symptomów lub je ograniczyć, ponieważ opisane drożdżaki wydzielają toksyczne substancje. Można go suplementować przez 50-100 dni, wybierając preparat zmaksymalizowany tak, aby jedna tabletka zawierała skuteczną porcję ok. 350 mg kwasu kaprylowego. Ekstrakt z pestek grejpfruta - podobnie jak miąższ z tych owoców zawiera polifenole które skutecznie przeciwdziałają rozwojow 91 gatunków grzybów. Niedawno wykazano, że indukują one śmierć komórek drożdżakowych w procesie apoptozy (tzw. genetycznie zaprogramowane samobójstwo). Ekstrakt jest dostępny w tabletkach lub w płynie. Przeciwwskazanie do jego stosowania stanowi jednak farmakoterapia niektórymi powszechnie przepisywanymi lekami, blokerami kanału wapniowego i estrogenami. Olejek z oregano - pochodzący z mrozoodpornych, dzikich krzaków oregano rosnących w otaczających strefę śródziemnomorską górach - wykorzystywano w medycynie od tysiącleci. Jak wykazały badania, olejek z oregano jest szczególnie skuteczny w zwalczaniu lekoopornych gatunków Candidy14. Należy szukać olejków pozyskiwanych z hiszpańskich odmian Origanum vulgare i Thymus capitatus oraz pamiętać o tym, by - w przypadku stosowania doustnego - przyjmować zaledwie 4-6 kropli tylko przez 7-10 dni. Olejek z oregano jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży, dzieci i osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna. Czosnek - warzywo o dobrze znanych właściwościach przeciwgrzybiczych, które łatwo włączyć do diety zwalczającej Candidę - ząbki można wyciskać i dodawać do potraw lub jeść na surowo. Berberyna - żółty związek chemiczny zawarty w kilku roślinach o gorzkim smaku, takich jak gorzknik kanadyjski i mahonia pospolita, który - jak wykazano - aktywnie przeciwdziała rozwojowi grzybów z gatunku Candida. Pobudza pobór glukozy przez komórki oraz ogranicza jej produkcję w wątrobie. Zwykle stosowana dawka to 500 mg 3 razy na dobę przed posiłkami. U niektórych osób występuje tzw. reakcja wymierania, obejmująca bóle głowy i objawy grypopodobne, którą powoduje masowe wyniszczanie grzybów. W takim przypadku najlepiej jest spowolnić kurację i jak najwięcej odpoczywać, tak by umożliwić układowi odpornościowemu wykonanie jego pracy. 7. Przyjmuj probiotyki i prebiotyki, aby pokonać Candida Jeśli przewód pokarmowy to ogród, a Candida to chwast, potrzeba wielu pożytecznych bakterii, by powstrzymać go przed zakorzenieniem się w jelicie. Ważne jest uzupełnienie wszelkich brakujących korzystnych mikrobów, które zostały wyplenione. Naukowo dowiedziono, że probiotyki wspomagają leczenie zakażeń drożdżakowych i zwalczają szereg związanych z przerostem Candidy objawów, takich jak trądzik, zespół jelita drażliwego, infekcje zatok i niedrożność jelit. Jako że jest ich tak wiele jak witamin, gastroenterolog Robynne Chutkan zaleca, by przy wyborze brać pod uwagę następujące właściwości: co najmniej 50 mln jednostek tworzących kolonię (ang. colony forming unit, CFU) z przewagą bakterii kwasu mlekowego i bifidobakterii oraz pieczątka na opakowaniu poświadczająca, że dany preparat faktycznie zawiera deklarowaną ilość bakterii, kwasoodporna powłoka zabezpieczająca przed działaniem soku żołądkowego, co najmniej 7 różnych kompatybilnych szczepów bakterii, gwarancja bezpieczeństwa stosowania, długi termin przydatności do spożycia oraz wymagania dotyczące przechowywania w lodówce, które oznaczają zazwyczaj lepszą jakość składników. Samodzielnie przygotowywane fermentowane warzywa, takie jak np. kiszona kapusta, są bogatym źródłem probiotycznych bakterii glebowych. Ich spożywanie to tradycyjna metoda na dostarczenie do ustroju tych mikroorganizmów. Jednakże u osób z ciężkimi schorzeniami jelit i przerostem Candidy może być konieczne opóźnienie wprowadzenia tych produktów do jadłospisu do czasu opanowania kandydozy lub robienie tego stopniowo. Prebiotyki to pokarmy stanowiące pożywkę dla dobroczynnych mikrobów. Produkty bogate w tzw. skrobię oporną, do których zalicza się zielone banany i soczewicę, są fermentowane przez bakterie jelitowe, w wyniku czego w jelicie grubym powstają krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe - podstawowe źródło energii komórkowej. Ponadto mają właściwości przeciwzapalne i przeciwnowotworowe. Naprawa i wzmocnienie nabłonka jelit chroni przez zniszczeniami powodowanymi przez ich nieszczelność. Kolejnym prebiotykiem stanowiącym pożywkę dla bytujących tam pożytecznych drobnoustrojów jest zawarta w cebuli, czosnku, porach, szparagach i karczochach inulina. Należy zatem pamiętać o spożywaniu dużych ilości wszystkich tych warzyw. 8. Rozładuj stres, który sprzyja rozwojowi Candida Stres jest jednym z najtrudniejszych do uniknięcia szkodliwych czynników środowiskowych, jednak znalezienie metod kontroli reakcji na to, co przynosi życie, ma decydujące znaczenie, jako że napięcie emocjonalne jest bardzo ściśle związane z rozwojem choroby. Nic w tym dziwnego. Kiedy stres aktywuje nadnercza, wydzielają one kortyzol - hormon stresu - który z kolei pobudza organizm do uwalniania zapasów glikogenu w celu uzyskania energii niezbędnej do reakcji "walcz lub uciekaj". Jednakże ponieważ zwykle niemożliwe jest fizyczne zmierzenie się z czynnikami powodującymi napięcie czy też umknięcie przed nimi, następuje gwałtowny wzrost poziomów glukozy i insuliny we krwi, co oczywiście stanowi pożywkę dla ogólnoustrojowej kandydozy. Niezawodne sposoby na rozładowanie stresu to wysypianie się, regularna aktywność fizyczna, medytacja i modlitwa, przebaczanie, spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi oraz rozwój własnej kreatywności. Co najmniej 1-2 razy dziennie należy świadomie dążyć do uwolnienia umysłu od natłoku myśli oraz przymusu koncentracji na wymagających pilnego wykonania zadaniach. Stres jest związany z szybkim, płytkim oddechem górną częścią klatki piersiowej, świstami i hiperwentylacją, z których człowiek może nawet nie zdawać sobie sprawy, należy więc zwracać uwagę na swój oddech. W celu neutralizacji napięcia Patrick McKeown, który uczy metody oddechowej profesora Butejki, zamiast głębokiego oddechu zaleca jego spowolnienie i wyciszenie oraz ograniczenie objętości wdychanego powietrza. Łagodny oddech przez nos zwiększa poziom tlenku azotu - gazu o działaniu relaksującym, który otwiera drogi oddechowe i naczynia krwionośne oraz zwalcza bakterie. Potwierdzono, że wspomaga on niszczenie szkodliwej grzybiczej formy Candidy17. Candida Test from healmm on Vimeo Bibliografia Nat Rev Gastroenterol Hepatol, 2015;12: 77-87 PLoS One, 2015; 10: e0121776 Nat Rev Gastroenterol Hepatol, 2014; 11:497-505 PLoS One, 2014; 9: e90796 Virulence, 2013; 4: 119-28 BMC Gastroenterol, 2011; 11: 37 PLoS One, 2015; 10: e0135771 World J Gastroenterol, 2014; 20:8979-85; Gastroenterology, 2009; 136:1863-73 Clin Gastroenterol Hepatol, 2012; 10:1096-100 Nature, 2014; 514: 181-6 Proc Natl Acad Sci U S A, 2010; 107:14691-6 Nature, 2014; 505: 559-63 PLoS One, 2013; 8: e74189 Can J Microbiol, 2008; 54: 950-6 Exp Dermatol, 2013; 22: 775-80 BMC Infect Dis, 2006; 6: 158 Biofouling, 2010; 26: 973-83 Public Health England. English surveillance programme for antimicrobial utilisation and resistance (ESPAUR): Report 2014 House of Commons Science and Technology Committee. Ensuring access to working antimicrobials. First Report of Session 2014-15 Takagi H, Kitagaki H, eds. Stress Biology of Yeasts and Fungi: Applications for Industrial Brewing and Fermentation. Springer, 2015 Spis treści Czym jest Candida? Niebezpieczne skutki przyjmowania antyniotyków Co powoduje niekontrolowany rozrost Candida albicans? Skutki nadmiernego rozrostu drożdżaków w jelitach Jak Candida wpływa na jelita Leczenie kandydozy Candida - jak pozbyć się drożdżaków raz na zawsze?}

01.03.2023. Zespół jelita drażliwego (ang. irritable bowel syndrome, IBS) jest jednym z najczęstszych zaburzeń przewodu pokarmowego. Charakteryzuje się przewlekłymi bólami brzucha, wzdęciami, zaparciami lub biegunkami. Często występują również inne objawy, takie jak uczucie niepełnego wypróżnienia czy wodnisty stolec.

Byłabym ostrożna z czymś takim. Miała kiedyś trochę problemy z nadwrażliwością jelita, ale u mnie to w drugą stronę szło, tzn. nie w stronę biegunek. Jeśli masz poważny problem, który cię męczy, to może warto by udać się do specjalisty. Cytuj

Zespół jelita drażliwego wywiera większy wpływ na jakość życia pacjentów niż migrena, astma, depresja i cukrzyca. IBS jest drugą, po przeziębieniu, najczęstszą przyczyną absencji w szkole lub pracy.Szacuje się, że bezpośrednie i pośrednie wydatki spowodowane kosztami leczenia IBS w ośmiu najbardziej uprzemysłowionych krajach wynoszą 41 miliardów dolarów rocznie.

Fot. Opublikowano: 13:29Aktualizacja: 10:40 Naturalne leczenie zespołu jelita drażliwego obejmuje zmianę nawyków żywieniowych, wprowadzenie odpowiedniej diety, a także stosowanie ziół, które łagodzą nieprzyjemne dolegliwości i regulują funkcje układu pokarmowego. Domowe metody są skutecznym wsparciem terapii zleconej przez lekarza. Zespół jelita drażliwego – objawy, przyczyny, leczenie farmakologiczneLeczenie ziołami zespołu jelita drażliwegoDomowe leczenie zespołu jelita drażliwego – porady dietetyczne Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Zespół jelita drażliwego jest jednym z najczęściej występujących przewlekłych zaburzeń pracy układu pokarmowego. Według danych statystycznych cierpi na niego około 20% populacji. Jego charakterystyczną cechą jest występowanie przez minimum kilka tygodni dolegliwości związanych z pracą jelit i rytmem wypróżniania się: biegunek, zaparć i bólu brzucha. Objawy znacznie utrudniają i zaburzają codzienne funkcjonowanie. W leczeniu zespołu jelita drażliwego stosuje się środki farmakologiczne i psychoterapię. Skuteczne są również domowe sposoby. Zespół jelita drażliwego – objawy, przyczyny, leczenie farmakologiczne Zespół jelita drażliwego jest przewlekłym schorzeniem związanym z zaburzeniami funkcjonowania jelit. Cechuje się występowaniem przez co najmniej kilka miesięcy dolegliwości związanych z rytmem wypróżnień. To choroba czynnościowa, czyli niezwiązana z uszkodzeniami lub zmianami organicznymi w układzie pokarmowym. Dlatego leczenie zespołu jelita drażliwego polega głównie na łagodzeniu objawów. Przyczyny zespołu jelita drażliwego nie zostały do końca poznane. Stwierdzono, że choroba może mieć podłoże genetyczne, ponieważ rozpoznaje się ją częściej u osób, u których występuje wśród członków najbliższej rodziny. Zaobserwowano także, że na pojawienie się dolegliwości mają wpływ następujące czynniki: przebyte infekcje układu pokarmowego, zaburzenia perystaltyki jelit (przyspieszenie lub zwolnienie motoryki), nadwrażliwość jelit na bodźce, odczuwanie długotrwałego i silnego stresu oraz napięcia emocjonalnego, błędy dietetyczne, zabieg chirurgiczny w obrębie jamy brzusznej. Pierwsze objawy zespołu jelita drażliwego pojawiają się najczęściej między 20. a 40. rokiem życia. Mają zmienny charakter i natężenie. Nasilają się po posiłku lub w stresującej sytuacji, natomiast nie występują w nocy. Należą do nich: bóle brzucha, biegunki, zaparcia, wzdęcia, uczucie niepełnego wypróżnienia, częste oddawanie gazów, nudności. Leczenie zespołu jelita drażliwego polega na stosowaniu środków farmakologicznych, które łagodzą dolegliwości. W zależności od objawów lekarz zaleca leki rozkurczowe, łagodnie przeczyszczające lub zapierające. Skuteczne jest także włączenie do terapii probiotyków, które mają za zadanie przywrócić naturalną florę bakteryjną w układzie pokarmowym. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność WIMIN Odporność, 30 kaps. 59,00 zł Odporność Naturell Ester-C® PLUS 100 tabletek 57,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Leczenie ziołami zespołu jelita drażliwego Jednym z elementów naturalnego leczenia zespołu jelita drażliwego jest stosowanie ziół, które wykazują właściwości rozkurczające, łagodzące biegunkę lub zaparcia, uspokajające oraz wspomagające pracę układu pokarmowego. Można je spożywać w formie herbat, naparów lub odwarów. Mimo że są to naturalne składniki, należy pamiętać, że są one jedynie wsparciem terapii i konieczne jest skonsultowanie ich przyjmowania z lekarzem. Zioła w leczeniu zespołu jelita drażliwego można nabyć w aptece lub dobrym sklepie zielarskim. W zależności od rodzaju dolegliwości, najskuteczniejsze działanie wykazuje: mięta pieprzowa – działa na wzdęcia, łagodzi nadmierne skurcze jelit i wspomaga trawienie, rumianek – zapobiega nadmiernej fermentacji w jelitach, pobudza wydzielanie żółci (niezbędnej w procesach trawienia), łagodzi ból brzucha i skurcze jelit, siemię lniane – jego nasiona wytwarzają śluz, który pokrywa wnętrze przewodu pokarmowego i chroni je przed działaniem drażniących czynników, melisa – ma działanie nie tylko uspokajające i relaksujące, ale także rozkurczowe, wiatropędne, przeciwgrzybiczne i bakteriobójcze, ziele dziurawca – likwiduje kolki, łagodzi ból brzucha i nadmierne skurcze mięśni gładkich przewodu pokarmowego, koper włoski – działa rozkurczowo oraz wspomaga pracę jelit, czarne jagody (napar z liści lub odwar z suszonych owoców) – są skutecznym środkiem na biegunkę, ponieważ działają zapierająco, aloes (sok) – łagodzi podrażnienia i stany zapalne w jelitach, a także ułatwia formowanie i przemieszczanie mas kałowych. Zioła stosowane w leczeniu zespołu jelita drażliwego można spożywać oddzielnie lub przygotowywać napary z połączenia kilku roślin, np. mięta z aloesem, koper z rumiankiem, rumianek z miętą. Zobacz także Domowe leczenie zespołu jelita drażliwego – porady dietetyczne Domowym sposobem leczenia zespołu jelita drażliwego jest zmiana nawyków żywieniowych oraz zmodyfikowanie diety tak, aby usprawnić trawienie i zapobiegać podrażnieniom jelit. Jest to indywidualna kwestia, dlatego osoba chora powinna obserwować reakcje swojego organizmu na spożywane produkty i eliminować te, które zaostrzają lub wywołują objawy. Aby wspomóc leczenie zespołu jelita drażliwego i usprawnić pracę układu pokarmowego, należy: spożywać 4–5 lekkostrawnych posiłków dziennie o małej objętości, zrezygnować z potraw tłustych i smażonych – zamiast tego można je gotować na parze, dusić lub piec w piekarniku, unikać produktów wzdymających (kapusta, groch, brukselka, niektóre owoce), ograniczyć spożywanie produktów mlecznych, unikać napojów gazowanych, alkoholu, mocnej kawy i herbaty, zmniejszyć ilość węglowodanów w diecie, spożywać produkty bogate w błonnik. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Angelika Janowicz Jestem absolwentką Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu na kierunku pielęgniarstwo, od 6 lat związaną z niezwykłym światem medycyny. Piszę, bo chcę podnosić świadomość społeczeństwa na temat tak ważnych kwestii jak zdrowie, zdrowy tryb życia czy profilaktyka. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy

Choroby jelit - zespół jelita drażliwego Zespół jelita drażliwego określany czasem skrótem IBS (ang. Irritable Bowel Syndrome), charakteryzuje się bólem brzucha, wzdęciami i zmianami w funkcjonowaniu jelit. Dotyka około 3,8 proc. ludzi na całym świecie.

Objawy zespołu jelita drażliwego (nadwrażliwego, IBS, ang. Irritable Bowel Syndrome) to napadowa biegunka występująca na przemian (a czasami prawie jednocześnie) z zaparciami i ostrymi, skurczowymi bólami brzucha (najczęściej podbrzusze i lewy dół biodrowy), które wywołują pewne pokarmy i napoje oraz codzienny stres. Dlatego wyróżnia się 3 postacie IBS: biegunkową, zaparciową i mieszaną. Ostatnia aktualizacja artykułu Stres może wyzwalać objawy towarzyszące zespołowi jelita drażliwego jak wzdęcia i gazy, odbijanie, uczucie przelewania w brzuchu, śluz w stolcu, nudności, wymioty, zgaga, bóle głowy, zmęczenie, zaburzenia miesiączkowania i częstomocz. …nie są do końca zidentyfikowane. Jednak wyróżnia się czynniki zwiększające prawdopodobieństwo wystąpienia choroby: zaburzenia psychiczne: u 70-80% pacjentów z IBS występują zaburzenia osobowości, lęk, niepokój i/lub depresja dieta niskobłonnikowa (ubogoresztkowa) przerost flory bakteryjnej jelita cienkiego (SIBO; zaburzone wchłanianie tłuszczów i witaminy B12) zaburzona funkcja motoryczna jelit i czucie trzewne przebycie infekcji jelitowej (np. czerwonki) Sposoby łagodzenia objawów i skutecznego leczenia zespołu jelita drażliwego Spokój to podstawa. Nie wolno ulegać złym emocjom, by nie dopuścić do powstania błędnego koła stres-ból-stres-ból, szczególnie wtedy, gdy ból brzucha się zaostrza. Narastający stres nasila ból. Trzeba zachować spokój i oddychać, przecież to nie pierwszy raz i zawsze mija – nikt nie umiera z powodu nadpobudliwości jelit! Relaks, czyli wszystko co pomaga się odprężyć, łagodzi dokuczliwe objawy. Zaleca się wykorzystywanie takich technik relaksacyjnych jak medytacja, autohipnoza, biologiczne sprzężenie zwrotne, wizualizacja opisana poniżej… Wizualizacja. Gdy poczujesz ból, przerwij czynności, usiądź lub połóż się i zamknij oczy – przenieś się myślami: do wielkiego, ciepłego basenu, gdzie towarzyszą Ci najbliżsi przyjaciele na tropikalną wyspę, nad brzeg ciepłego morza do pełnego słońca i zieleni egzotycznego ogrodu na szczyt wysokiej góry i odetchnij chłodnym powietrzem Notuj sytuacje stresogenne i spożyte pokarmy. Taka strategia pomaga w ustaleniu związku między źródłami stresu a zakłóceniem pracy jelit, które należy potraktować jak wewnętrzny barometr napięć. Może się okazać, że ból brzucha występuje po każdej rozmowie z szefem. Podobnie jak stres, pewne potrawy i napoje mogą uruchamiać objawy zespołu jelita drażliwego, dlatego warto określić po których dolegliwości się nasilają. Większa podaż włókien pokarmowych w codziennym pożywieniu. Otręby, ziarna zbóż, owoce i warzywa są szczególnie wskazane w okresach zaparć, natomiast w czasie biegunki ich spożycie należy ograniczyć. Jednak nadmiar włókien lub zbyt gwałtowne zwiększenie ich ilości w diecie może wywołać wzdęcia, dlatego należy stopniowo zwiększać ich spożycie – jelita potrzebują czasu na adaptację. Zmielone nasiona Psyllium są naturalnym środkiem rozwalniającym, które w odróżnieniu od chemicznych preparatów przeczyszczających, nie wywołują przyzwyczajenia organizmu i są bezpieczne, nawet przy długotrwałym stosowaniu. Całe nasionka można znaleźć w błonniku witalnym. Wskazanym naturalnym preparatem regulującym funkcje trawienne jest indyjska mieszanka ziołowa Triphala. Dużo płynów zapewnia prawidłowe funkcjonowanie jelit. Trzeba wypijać od 6 do 8 szklanek dziennie. Produkty gotowane, pieczone lub duszone są wskazane podczas biegunkowej postaci IBS. Dieta bezglutenowa również może przynieść poprawę przy biegunce. Ale nie mleko! Wiele osób cierpiących na zespół jelita drażliwego nie toleruje laktozy (cukru występującego w produktach mlecznych). Można u lekarza przeprowadzić próbę na nietolerancję laktozy lub zrobić to samodzielnie, odstawiając na kilka dni przetwory mleka i obserwować reakcję organizmu. Dieta niskotłuszczowa. Tłuszcz może wywoływać kurczenie się jelita grubego, co nasila objawy jelita wrażliwego. Ograniczenie podaży tłuszczów należy rozpocząć od wyeliminowania z diety gęstych sosów, potraw smażonych i olejów do sałatek. Pokarmy wzdymające stop, czyli lepiej nie jeść fasoli, kapusty, brukselki, brokuł, kalafioru i cebuli ale także… Ostre przyprawy szkodzą u większości chorych z wrażliwymi jelitami, podobnie jak kwaśne dania, dlatego warto ograniczyć spożycie pomarańczy, grejpfrutów, pomidorów oraz octu. Zakwaszenie żołądka będzie pomocne, jeśli nadwrażliwe jelito jest związane ze słabą kwasowością soków żołądkowych. Innymi słowy, objawy IBS mogą być objawami niedokwaszonego żołądka, który charakteryzuje się niepełnym trawieniem i wchłanianiem białek, tłuszczy i witamin. Niestrawiona forma składników odżywczych gnije w przewodzie pokarmowym szkodliwie zmieniając jego florę bakteryjną, co może objawiać się biegunką, zaparciami, bólami brzucha i wieloma innymi oznakami. Dodatkowo, 2 objawy niedokwaszenia żołądka pokrywają się z 2 czynnikami patofizjologicznymi, które mogą mieć wpływ na wystąpienie IBS – chodzi o depresję i chorobotwórczy przerost bakterii jelitowych zaburzający wchłanianie tłuszczy i witaminy B12. Dlatego procedurę zakwaszania żołądka warto przeprowadzić. Kawa bezkofeinowa zamiast zwykłej lub w ogóle. Zwykła kawa to najczęstszy powód nasilania się objawów zespołu jelita drażliwego – bezpośrednią przyczyną jest kofeina i żywica zawarta w ziarnach kawy. Dlatego trzeba zmienić kawę na bezkofeinową, a jeśli to nie pomoże, całkowicie zrezygnować z tej używki. Mocną herbatę także należy wyeliminować z jadłospisu. Piwo i czerwone wino stop. W tym przypadku nie chodzi o sam alkohol – bezpośrednimi przyczynami są węglowodany zawarte w piwie i tanina z czerwonego wina. Nikotyna z papierosa czy gumy nikotynowej nasila objawy nadwrażliwego jelita… Gumy i cukierki sztucznie słodzone sorbitolem także, ale oczywiście tylko spożycie w większych ilościach w ciągu dnia. Regularne jedzenie – lepiej jeść często i mało niż rzadko i obficie. Jeden duży posiłek nadmiernie stymuluje prace przewodu pokarmowego. Umiarkowana aktywność fizyczna zapewnia prawidłową pracę jelit. Ćwiczenia wzmacniają organizm i pobudzają produkcję endorfin, czyli naturalnych substancji przeciwbólowych. Jednak zbyt intensywny wysiłek może wywołać biegunkę. Środek przeciwbólowy pomoże gdy objawy się nasilają pod wpływem zmian hormonalnych np. podczas miesiączki. Przyczyną jest stres wywołany bolesnym miesiączkowaniem. Zaleca się leki zawierające ibuprofen lub paracetamol. Butelka gorącej wody lub poduszka elektryczna służąca do rozgrzania bolącego brzucha pomaga wielu osobom. Podczas ataku ostrego bólu brzucha najlepiej usiąść lub się położyć i głęboko oddychać. Tematy pokrewne Nietolerancja laktozy » Uchyłkowatość jelita grubego » Wrzody żołądka i dwunastnicy » Zatrucie pokarmowe »

Zespół jelita drażliwego (IBS) jest coraz częstszą i powszechniejszą chorobą. Występowanie IBS znacznie obniża jakość życia pacjentów, a objawy są często na tyle uciążliwe, że nie pozwalają na prawidłowe funkcjonowanie w ciągu dnia. Sama diagnostyka niekiedy jest problematyczna. Proces leczenia w dużej mierze zależy od stanu pacjenta i występujących objawów. Niestety

Kto choruje na zespół jelita drażliwego?Szacuje się, że na zespół jelita drażliwego (IBS, ang. irritable bowel syndrome) jest jednym z najczęstszych zaburzeń czynnościowych jelit. Według ostatnich danych (Oka P., Lancet Gastroenterol Hepatol 2020) ta choroba dotyka pomiędzy 1 na 11 a 1 na 26 osób, w zależności od kryteriów diagnostycznych (obecnie stosuje się Kryteria Rzymskie IV).Na zespół jelita drażliwego choruje ok. 3,8 proc. ludzi na całym świecie biorąc pod uwagę obecnie stosowane kryteria diagnostyczne, u dzieci występowanie szacuje się na 8,8 proc. Częstość występowania różni się między kontynentami i państwami – od 1 do 25 przypadków rozpoznaje się u osób do 50. roku życia. Zespół jelita drażliwego ponad dwukrotnie częściej stwierdzany jest u kobiet, co jednak nie musi wynikać z ich większej zachorowalności, ale częstszego zgłaszania się po poradę się, że ogólnie – mimo dokuczliwych objawów – wiele przypadków pozostaje niezdiagnozowanych, gdyż chorzy często nie szukają pomocy jelita drażliwego objawyDo objawów zespołu jelita drażliwego należą:silny, skurczowy ból brzucha – objaw konieczny do rozpoznania zespołu jelita drażliwego (najczęściej w lewym podbrzuszu),zmiana częstości wypróżnień,zmiana konsystencji (wyglądu) stolca,mogą współwystępować względu na rodzaj dominujących objawów wyróżnia się cztery postacie zespołu jelita drażliwego:zespół jelita drażliwego z dominującą biegunką,zespół jelita drażliwego z dominującym zaparciem,zespół jelita drażliwego ze zmiennym rytmem wypróżnień - gdy częstość biegunek i zaparć jest zbliżona,postać nieklasyfikowana zespołu jelita drażliwego – nie można zaklasyfikować do żadnego z powyższych trzech przebiegu zespołu jelita drażliwego bóle i biegunka raczej nie występują w pojawiać się również inne objawy, choć nie mają one znaczenia w rozpoznaniu IBS:wymioty,wzdęcia,odbijanie,wczesne uczucie pełności po posiłku,pieczenie w nadbrzuszu,uczucie zalegania pokarmu w żołądku,obecność śluzu w stolcu,ból głowy, ból plecówuczucie zmęczenia i niepokoju, dyskomfort psychiczny,senność,nocne oddawanie moczu, częstomocz, parcie na mocz,u kobiet również zaburzenia miesiączkowania, ból odczuwany w trakcie stosunku jelita drażliwego z przewagą biegunkiIBS z przewagą biegunki charakteryzuje się dominującym oddawaniem luźnego lub wodnistego stolca. Może pojawiać się nagłe silne parcie na jelita drażliwego z przewagą zaparćW przypadku IBS z przewagą zaparcia przeważa stolec twardy lub grudkowaty. Może być oddawany z trudem i wiązać się z uczuciem niepełnego zespołu jelita drażliwegoPrzyczynę zespołu jelita drażliwego upatruje się jako zaburzenie regulacji osi mózg-jelito. Oś mózg-jelito oznacza dwukierunkowe przekazywanie informacji między ośrodkowym układem nerwowym a jelitem dotyczących czynności układu odpornościowego czy układu zespołu jelita drażliwego nie są jednak wystarczająco wyjaśnione i nie został wskazany decydujący czynnik wyzwalający objawy. Wiadomo jednak, że przyczyną nie są zmiany organiczne. Wyróżnia się grupę czynników mogących przynajmniej w części odpowiadać za stan IBSDo głównych przyczyn IBS zalicza się:uwarunkowania genetyczne – ryzyko wystąpienia dolegliwości jest większe, jeśli choroba wystąpiła u członków rodziny;ilościowe i jakościowe zaburzenia mikrobioty jelitowej (dysbioza) – u osób z IBS występuje wyższe ryzyko pojawienia się zespołu rozrostu bakteryjnego (SIBO, ang. small intestinal bacterial overgrowth), czyli zespołu objawów klinicznych związanego z obecnością zwiększonej liczby bakterii w jelicie cienkim; najczęstszym objawem SIBO są wzdęcia;aktywacja układu odpornościowego błony śluzowej jelita i zmiany w przepuszczalności jelitowej, wynikająca z dysbiozy, czynników dietetycznych, stresu;przebycie infekcji żołądkowo-jelitowych, wywoływanych przez bakterie, pierwotniaki, pasożyty i wirusy, skutkujących zaburzeniami czucia trzewnego – tzw. poinfekcyjny zespół jelita drażliwego (post infectious irritable bowel syndrome, PI-IBS) może występować nawet u 8-31 proc. pacjentów po ostrym infekcyjnym epizodzie zapalenia żołądkowo-jelitowego;przewlekły lub przemijający stan zapalny – pozapalny zespół jelita drażliwego (post-inflammatory irritable bowel syndrome);nadwrażliwość trzewna i zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego – zaburzona reaktywność okrężnicy na różne bodźce, np. stres czy posiłek, nadwrażliwość trzewna może być skutkiem zaburzenia na etapie powstawania, przekazywania i analizy bodźców czuciowych oraz odpowiedzi na te bodźce;czynniki psychologiczne, których rola jest coraz bardziej dostrzegalna – czynnikiem wyzwalającym bywa silny przewlekły stres, traumatyczne doświadczenia oraz zaburzenia psychiczne, jak depresja czy zaburzenia depresyjno-lękowe;czynniki dietetyczne – zwłaszcza łatwo fermentujące krótkołańcuchowe węglowodany (fermentujące oligosacharydy, disacharydy, monosacharydy i poliole, FODMAP) – mogą oną wpływać na nasilanie objawów zespołu jelita się, że nawet u 1,3 osób z zespołem jelita drażliwego z dominująca biegunką mogą współwystępować zaburzenia wchłaniania kwasów zespołu jelita drażliwegoRozpoznanie zespołu jelita drażliwego ustala lekarz na podstawie:wnikliwego wywiadu,oceny objawów – zespół jelita drażliwego rozpoznaje się na podstawie objawów, nie istnieją obecnie testy diagnostyczne potwierdzające rozpoznanie,diagnostyki mającej na celu wykluczenie innych chorób, dających podobny obraz powinien zwrócić szczególną uwagę na nieprawidłowości w badaniu fizykalnym oraz na informacje o rodzinnym występowaniu nowotworów i chorób zapalnych jelita grubego – tzw. objawy ryzyka i objawy alarmowe (tzw. red flags), które mogą wskazywać na inną przyczyną objawów:wiek >50 lat,obecność krwi w stolcu,występowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit, raka jelita grubego, celiakii w rodzinie,niezamierzona utrata masy ciała,pobyt w rejonach endemicznego występowania chorób zakaźnych lub pasożytniczych,krótki czas trwania objawów,anemia,wodobrzusze,zwiększona liczba białych krwinek,stan podgorączkowy i Kryteriów Rzymskich IV z 2016 roku zespół jelita drażliwego diagnozowany jest, gdy nawracający ból w obrębie jamy brzusznej trwa przynajmniej jeden dzień w tygodniu w ciągu ostatnich 3 miesięcy i towarzyszą mu co najmniej dwie cechy spośród poniższych:jest zależny od wypróżnienia,wiąże się ze zmianą częstości wypróżnień,nastąpiła zmiana konsystencji podobne do zespołu jelita drażliwegoIstnieją choroby, w których przebiegu występują podobne objawy, jak w zespole jelita podobne do IBS w postaci z przewagą biegunkibiegunka infekcyjna,nieswoiste zapalne choroby jelit (w tym choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego),alergie i nietolerancje pokarmowe,celiakia,nowotwory jelit,nadczynność tarczycy,choroba Whipple’a,amyloidoza,niedobory podobne do IBS w postaci z przewagą zaparcianowotwory (w tym rak trzustki),kamica żółciowa,choroba wrzodowa,zapalenie wyrostka robaczkowego,porfiria,choroby układu moczowo-płciowego,endometrioza jelitowa,przepuklina, stosowane w diagnostyce różnicującejpodstawowe badania laboratoryjne z krwi: morfologia, OB, białko C-reaktywne (CRP), i inne parametry biochemiczne,badanie kału na obecność kalprotektyny,badanie serologiczne w kierunku celiakii (przeciwciała przeciwko transglutaminazie tkankowej IgA i IgA całkowite) – szczególnie w postaci z dominująca biegunką lub mieszanej (wynik dodatni testu serologicznego u osób dorosłych potwierdza się gastroskopią, zanim rozpozna się celiakię),wodorowe testy oddechowe w kierunku SIBO – szczególnie w przypadku ZJD z dominującą biegunką i wzdęciami,badanie endoskopowe (kolonoskopia) w uzasadnionych przypadkach, np. u osób po 45. roku życia lub z rakiem jelita grubego w rodzinie,Czasami konieczne są również inne badania, takie jak:badanie parazytologiczne i posiew kału, np. w przypadku ZJD z dominującą biegunką,badanie tyreotropiny (TSH) w uzasadnionych jamy brzusznej,badanie ginekologiczne u kobiet,gastroskopia (np. przy podwyższonym stężeniu transglutaminazy tkankowej IgA),pasaż jelita zaleca się rutynowego wykonywania testów w kierunki alergii lub nietolerancji pokarmowych u osób z podejrzeniem zespołu jelita drażliwych, z wyjątkiem osób, u których występują objawy wskazujące na alergię pokarmową (ACG Clinical Guideline 2020).Leczenie zespołu jelita drażliwegoPodstawą leczenia zespołu jelita drażliwego jest nawiązanie dobrej relacji między lekarzem a pacjentem. Leki odgrywają rolę wspomagającą. Leczenie zespołu jelita drażliwego polega przede wszystkim na łagodzeniu jego objawów, ponieważ często trudne jest znalezienie czynnika wywołującego i tym samym leczenie lecznicze obejmuje zarówno przyjmowanie środków farmakologicznych jak i – konieczną do uzyskania zadowalających efektów terapeutycznych – zmianę diety oraz stylu stosowane przy zespole jelita drażliwegoLeki stosowane są zwykle w zależności od objawu dominującego:ból i/lub wzdęcia: ryfaksymina alfa, leki rozkurczowe, przeciwdepresyjne trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) lub selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI),biegunka: ryfaksamina alfa, loperamzaparcie: preparaty glikolu polietylenowego (makrogole),Leki rozkurczowe, które mogą być stosowane w leczeniu IBS to hioscyna, drotaweryna. Leki przeciwdepresyjne są stosowane, żeby podwyższyć próg czucia trzewnego i łagodzić objawy zespołu jelita drażliwego: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) lub selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI).Aktywność fizyczna w zespole jelita drażliwegoUmiarkowana, regularna aktywność fizyczna przynosi poprawę u wielu pacjentów, działając pobudzająco na perystaltykę jelit (co jest korzystne dla osób cierpiących na zaparcia) oraz oddziałując korzystnie na stan psychiczny (np. joga).Konsultacja psychologicznaWiele pacjentów może uzyskać korzyść również z konsultacji psychologicznej (w tym psychoterapii) i stosowania metod lepszego radzenia sobie ze stresem (NICE 2017, Polskie Towarzystwo Gastroenterologii 2018).Probiotyki w zespole jelita drażliwegoPolskie Towarzystwo Gastroenterologii sugeruje, by w łagodzeniu objawów ogółem, czy też wzdęć i biegunki, wykorzystywać preparaty zawierające konkretne szczepy probiotyczne lub mieszanki szczepów o potwierdzonej skuteczności w badaniach klinicznych z udziałem osób z zespołem jelita drażliwego. Są pewne probiotyki, które prawdopodobnie mogą mieć korzystny wpływ na łagodzenie objawów zespołu jelita drażliwego, Bifidobacterium bifidum MIMBb75, Bufudobacterium infantis 35624, Bifidobacterium lactis, Lactobacillus plantarum 299v, czy też pewne preparaty złożone. Wskazanie, wybór i dawkowanie preparatu probiotycznego należy ustalić z niedawno opublikowanych amerykańskich rekomendacjach (ACG Clinical Guideline 2020) nie zaleca się stosowania probiotyków w leczeniu ogólnych objawów zespołu jelita drażliwego u osób dorosłych. Wskazuje się na konieczność dalszych badań nad skutecznością stosowania probiotyków w leczeniu zespołu jelita drażliwego. Dieta na zespół jelita drażliwegoW przypadku zespołu jelita drażliwego dieta jest niezmiernie istotna. Postępowanie dietetyczne jest integralną częścią leczenia z ograniczeniem FODMAPW leczeniu zespołu jelita drażliwego wykorzystuje się dietę z ograniczeniem łatwo fermentujących krótkołańcuchowych węglowodanów (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli, FODMAP). Według rekomendacji Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii (2018), zaleca się jej stosowanie przez określony czas (6 tygodni) w celu złagodzenia objawów zespołu jelita jednak pamiętać, że dieta z ograniczeniem FODMAP składa się z trzech etapów:eliminacja produktów z wysoką lub umiarkowaną zawartością jakichkolwiek FODMAP (tj. nadmiar fruktozy, laktoza, galaktooligosacharydy, fruktany, mannitol, sorbitol) – do 6 tygodni;ponowne, stopniowe wprowadzanie pojedynczych grup FODMAP, by sprawdzić indywidualną tolerancję i dowiedzieć się, które FODMAP powodują/nasilają objawy (ten etap trwa kilka tygodni, jeden produkt jest testowany zwykle przez 3 dni ze stopniowym zwiększaniem porcji produktu);indywidualizacja diety (ang. adapted diet, „modified-FODMAP diet”, FODMAP personalisation) – polega na eliminacji tylko tych produktów i FODMAP, które są słabo tolerowane i tylko w ilości wyzwalającej objawy (co zostało określone w trakcie drugiego etapu).Jest to schemat najczęściej stosowanej diety z ograniczeniem FODMAP (ang. strict low-FODMAP diet), ale u niektórych osób lub w pewnych populacjach (np. u dzieci) może być stosowana uproszczona wersja, która polega na ograniczeniu często spożywanych pokarmów o wysokiej zawartości FODMAP i podejrzewanych jako czynniki nasilające objawy zespołu jelita jest to prosta dieta, dlatego powinna być prowadzona pod opieką nie zaleca się stosowania diety bezglutenowej, jak również diety opartej na stężeniu przeciwciał przeciwko poszczególnym pokarmom (np. testy w kierunku przeciwciał w klasie IgG).NIETOLERANCJA POKARMOWA IgG Test na 108 alergenówSPRAWDŹDieta bogata w błonnik rozpuszczalny W zespole jelita drażliwego stosuje się także dietę bogatą w błonnik rozpuszczalny (który jest słabo fermentowany w jelitach), zwłaszcza w przypadku postaci z dominującym zaparciem. Zwykle zaleca się spożycie ok. 25 g/dobę produktów bogatych w błonnik rozpuszczalny, rozłożonych na kilka porcji w ciągu dnia (np. 2-4 łyżki otrąb pszennych). Przy czym warto pamiętać, że na efekt takiej modyfikacji trzeba poczekać przynajmniej 2-3 tygodnie. Nie zaleca się zwiększania zawartości błonnika nierozpuszczalnego (zwłaszcza otrąb pszennych), ponieważ może to zaostrzać niektóre objawy, tj. ból brzucha i wzdęcia. Przy zwiększaniu ilości błonnika w diecie należy pamiętać o wypijaniu odpowiedniej ilości płynów. Przykłady źródeł błonnika rozpuszczalnego: babka płasznik, lancetowata, jajowata, otręby owsiane, owies, siemię lniane (np. dodatek 2 łyżek stołowych dziennie przez 3 miesiące u osób z zespołem jelita drażliwego z dominującym zaparciem, British Dietetic Association 2016).Przykłady źródeł błonnika nierozpuszczalnego: otręby pszenne (mogą nasilać dolegliwości), pełne ziarna zbóż (np. gruboziarniste kasze), orzechy, z mięty pieprzowej w zespole jelita drażliwegoWspomagająco w zespole jelita drażliwego można stosować wybrane preparaty olejku z mięty pieprzowej. Wskazanie, wybór preparatu i dawkowanie powinno być ustalone z lekarzem. Olejek z mięty pieprzowej może łagodzić objawy zespoły jelita drażliwego poprzez relaksację mięśni gładkich, działanie przeciwzapalne i wpływ na czucie trzewne. W większości przeprowadzonych dotąd badań klinicznych był dobrze w postaci zaparciowej i biegunkowej zespołu jelita wrażliwegoDawniej były odrębne zalecenia dietetyczne dla typu zaparciowego i biegunkowego IBS, jednak obecnie niezależnie od postaci zespołu jelita drażliwego sprawdza się w zasadzie dwie główne modyfikacje dietetyczne:dietę z ograniczeniem FODMAPlub dietę ze zwiększoną zawartością błonnika się, czy dana dieta powoduje łagodzenie objawów u danej osoby w określonym czasie (zwykle max. 6 tygodni). Jeżeli mimo przestrzegania diety, dolegliwości nie ustępują, szuka się innej metody leczenia, zastosowanie olejku z mięty pieprzowej, probiotyków czy stosują również zalecenia dietetyczne opierające się na eliminacji używek (np. alkoholu, kawy), mniejszej objętości posiłków i identyfikacji nietolerowanych produktów (np. prowadząc dzienniczek żywieniowych i szukając możliwych przyczyn dolegliwości).Rokowanie i powikłania zespołu jelita drażliwegoUważa się, że całkowite wyleczenie zespołu jelita drażliwego nie jest ma charakter przewlekły i nawrotowy, jednak ze względu na łagodny przebieg nie prowadzi do wyniszczenia i nie daje istotnych powikłań. Może prowadzić do zwiększonej absencji w pracy czy też pogarszać jakość postępowanie w zespole jelita drażliwegoKiedy lekarz zdiagnozuje zespół jelita drażliwego, zaleca się postępowanie według jego wytycznych, ze szczególnym uwzględnieniem wprowadzenia odpowiedniego sposobu żywienia (w razie potrzeby konsultacja z dietetykiem).Innym istotnym aspektem jest dbałość o stan psychiczny i – w razie potrzeby – konsultacja z psychologiem lub dietetyczne pacjentów z zespołem jelita nadwrażliwego" Wasiluk D., Ostrowska L.; Nowa Medycyna, 3/2010, s. 89-95Epidemiologia dolegliwości brzusznych w polskiej populacji" Ziółkowski B. A, Pacholec A., Kudlicka M., Ehrmann A., Muszyński J.; Przegląd Gastroenterologiczny, 7/2012, s. 20–25Zespół jelita drażliwego – nowe spojrzenie na etiopatogenezę" Nehring P., Mrozikiewicz-Rakowska B., Krasnodębski P., Karnafel W.; Przegląd Gastroenterologiczny, 6/2011, s. 17–22Rola czynników psychologicznych w patogenezie chorób czynnościowych przewodu pokarmowego"Marcinkowska-Bachlińska M., Małecka-Panas E.; Przewodnik Lekarza, 1/2007, s. 56-75Oka P, Parr H, Barberio B, Black CJ, Savarino EV, Ford AC. Global prevalence of irritable bowel syndrome according to Rome III or IV criteria: a systematic review and meta-analysis. Lancet Gastroenterol Hepatol. 2020 Oct;5(10):908-917. Holtmann, Gerald J et al. Pathophysiology of irritable bowel syndrome. The Lancet Gastroenterology & Hepatology, Volume 1, Issue 2, 133 - 146Pimentel M, Saad RJ, Long MD, Rao SSC. ACG Clinical Guideline: Small Intestinal Bacterial Overgrowth. Am J Gastroenterol. 2020 Feb;115(2): BE, Pimentel M, Brenner DM, Chey WD, Keefer LA, Long MD, Moshiree B. ACG Clinical Guideline: Management of Irritable Bowel Syndrome. Am J Gastroenterol. 2021 Jan 1;116(1): Schreiber, & Mazmanian, The gut microbiota–brain axis in behaviour and brain disorders. Nat Rev Microbiol19, 241–255 (2021).Talar-Wojnarowska R., Małecka-Panas E., Bartnik W. Zaparcie. Medycyna Praktyczne Interna, (dostęp: r.)McKenzie YA, Bowyer RK, Leach H, i wsp. (IBS Dietetic Guideline Review Group on behalf of Gastroenterology Specialist Group of the British Dietetic Association). British Dietetic Association systematic review and evidence-based practice guidelines for the dietary management of irritable bowel syndrome in adults (2016 update). J Hum Nutr Diet. 2016 Oct;29(5): A, Kantsjö JB, Ronchi F. The Gut-Brain Axis: How Microbiota and Host Inflammasome Influence Brain Physiology and Pathology. Front Immunol. 2020 Dec 10;11: Institute for Health and Care Excellence (NICE). Irritable bowel syndrome in adults: diagnosis and management. Last updated: 04 April 2017 (dostęp: r.).Aktualizacja mgr Agata Stróżyk .